“آرتریت روماتوئید: تشخیص و درمان”

RA یا آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی سیستمیک است که می‌تواند اندام‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری می‌تواند تأثیرات خود را بر روی چشم، ریه، قلب و مفاصل سینوویال (حرکتی) نشان دهد. عمدتاً مفاصل کوچک دست و پا تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اما مفاصل زانو، لگن و شانه نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند.

آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خودایمنی سیستمیک است که می‌تواند اندام‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری عمدتاً مفاصل کوچک دست و پا را درگیر می‌کند و همچنین می‌تواند مفاصل زانو، لگن و شانه را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

RA باعث التهاب و تورم پوشش مفصل می‌شود که در نهایت منجر به تخریب سطح مفصل، حساسیت و درد شدید می‌گردد. چندین مفصل می‌توانند به طور همزمان و معمولاً به طور متقارن در هر دو طرف بدن (مانند هر دو دست) درگیر شوند.

افزایش التهاب در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به حمله قلبی، سکته مغزی و نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.

در حال حاضر، راه درمان قطعی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد. با این حال، با ورزش مناسب و تحت نظر پزشک، رعایت رژیم غذایی مناسب و مراقبت‌های دیگر، می‌توان در کاهش درد مفاصل و مدیریت بیماری کمک کرد.

در ادامه، به بررسی جامع علل بروز این بیماری و راه‌های مقابله با آن می‌پردازیم.

آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که باعث التهاب مفاصل می‌شود. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به طور نادرست بافت بدن را هدف قرار می‌دهد و به آن حمله می‌کند.

آرتریت روماتوئید می‌تواند بر روی پوست، چشم، ریه‌ها، قلب، خون و اعصاب تأثیر بگذارد. این بیماری یک اختلال مزمن است، به این معنا که اگرچه ممکن است در برخی دوره‌ها علائم آن کمرنگ شوند، اما در طول زمان ممکن است شدت بیشتری بگیرند و همچنان حضور داشته باشند.

اگر شما می‌خواهید درباره این بیماری مزمن دردناک آگاه شوید، از ابتلا به آن جلوگیری کنید یا بهبودی آن را جستجو کنید، این مطلب را از دست ندهید.

علائم آرتریت روماتوئید شامل التهاب مفاصل با درد، سوزش و تورم می‌شوند. این التهاب معمولاً به صورت متقارن در هر دو طرف بدن همزمان اتفاق می‌افتد (مانند دست‌ها، پاها و مچ دست‌ها). علائم دیگر این اختلال شامل سفتی مفاصل، به خصوص در صبح‌ها و پس از یک دوره بی‌فعالیت، خستگی مداوم و تب با دمای پایین است.

آرتریت روماتوئید می‌تواند به تدریج بر روی مفاصل اثر بگذارد. التهاب مفصل می‌تواند باعث تخریب غضروف و استخوان شود و شکل مفاصل را تغییر دهد. با پیشرفت بیماری، تعداد بیشتری از مفاصل درگیر می‌شوند و قابلیت عملکرد بدن به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد.

آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی است که موجب التهاب و خرابی مفاصل، استخوان‌ها و غضروف می‌شود. این بیماری نه تنها بر روی مفاصل تأثیر می‌گذارد، بلکه سایر اعضا و سیستم‌های بدن نیز ممکن است متاثر شوند. برخی از تأثیرات آرتریت روماتوئید شامل تشکیل توده‌های سفتی زیر پوست و درون بدن (ندول روماتوئید)، التهاب و آسیب در چشم‌ها و دهان (سندرم شوگرن)، التهاب مخاط ریه (پلوریت)، التهاب پوشش اطراف قلب (پریکاردیت)، کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون (کم خونی)، کاهش سلول‌های سفید خون و طحال بزرگ (سندرم Felty) و التهاب رگ‌های خونی که می‌تواند جریان خون را به بافت‌ها مختل کند (واسکولیت) می‌شوند.

آرتریت روماتوئید در حدود ۱ درصد از جمعیت کل کشورها مانند آمریکا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری معمولاً بین سن ۳۰ تا ۶۰ سال ظاهر می‌شود، اما در افراد جوان‌تر یا مسن‌تر نیز ممکن است رخ دهد. زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند و عواملی مانند سابقه سیگار کشیدن و وجود بیماری در خانواده نقشی در افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید دارند.

آرتریت روماتوئید در نوجوانان (JRA) یک نوع نادر از این بیماری است. مانند آرتریت روماتوئید در بزرگسالان، این بیماری نیز منجر به التهاب، سفتی و آسیب مفاصل می‌شود. علاوه بر این، ممکن است در رشد و توسعه نوجوان تأثیر منفی داشته باشد. آرتریت روماتوئید در نوجوانان به عنوان آرتریت ایدیوپاتیک نیز شناخته می‌شود، که ایدیوپاتیک به معنای ناشناخته است.

به طرز شگفت‌انگیزی، در دوران بارداری تا ۸۰٪ از موارد روماتوئید بهبود می‌یابد و پس از زایمان ممکن است به حالت قبلی برگردد.

هنوز دلیل و روش دقیق این اتفاق مشخص نشده است. قبل از بارداری و در طول آن، ممکن است تغییر در درمان دارویی لازم باشد.

یک اتفاق عجیب در دوران بارداری این است که آرتریت روماتوئید تا ۸۰ درصد بهبود می‌یابد.

دلایل بروز آرتریت روماتوئید
وظیفه سلول‌های ایمنی در بدن، محافظت از آن در برابر تهدیدات خارجی است. با این حال، دلیلی که باعث می‌شود مفاصل و بافت‌های سالم هدف حمله این سلول‌ها قرار گیرند، هنوز مشخص نیست.

محققان باور دارند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. ممکن است در برخی افراد، وجود گرایش ژنتیکی در پاسخ به عفونت با یک باکتری یا ویروس خاص، منجر به این اختلال شود. اما تاکنون هیچ عفونت خاصی شناسایی نشده است.

تشخیص آرتریت روماتوئید

تشخیص زودهنگام آرتریت روماتوئید به دلیل شباهت علائم آن با بسیاری از بیماری‌های دیگر، یک فرآیند دشوار است. اگر شما علائم آرتریت روماتوئید را تجربه می‌کنید، پزشک شما ممکن است آزمایشات بیشتری را توصیه کند. برخی از نشانه‌ها و علائم اولیه آرتریت روماتوئید عبارتند از:

– خشکی مفاصل در صبحگاه
– تورم یا آب‌رسانی مفاصل مختلف به طور همزمان
– تورم مفاصل مچ دست، دست و انگشتان به صورت متقارن در هر دو سمت بدن
– ظهور توده‌های زیر پوستی (ندول‌های روماتوئید)
– آزمایش خون
اگر شک به وجود آرتریت روماتوئید دارید، پزشک ممکن است آزمایش خونی از شما بگیرد تا علت التهاب در بدن را بررسی کند. برخی از آزمایشات معمول برای تشخیص آرتریت روماتوئید شامل آزمایش راکتیویته سریع (RF) و آزمایش ضد-CCP (anti-CCP) می‌شود.

– عکسبرداری
عکسبرداری با استفاده از اشعه X یکی از روش‌های تشخیص آرتریت روماتوئید است و می‌تواند در ارزیابی پیشرفت بیماری مفید باشد. همچنین، استفاده از MRI یا سونوگرافی می‌تواند به تشخیص و ارزیابی میزان آسیب مفاصل کمک کند که به وسیله آرتریت روماتوئید ایجاد شده است.

درمان آرتریت روماتوئید

در حال حاضر، هیچ درمان برای آرتریت روماتوئید کاملاً شناخته نشده است. هدف از درمان‌های موجود، کاهش التهاب و درد مفاصل، جلوگیری از آسیب به آن‌ها و بهبود عملکرد مفاصل است. بهتر است درمان به طور سریع آغاز شود.

درمان آرتریت روماتوئید شامل ترکیبی از داروها و تمرینات ورزشی برای تقویت عضلات حاشیه مفاصل است. در برخی موارد، جراحی نیز ممکن است لازم باشد. نوع درمانی که انتخاب می‌شود، بستگی به سن، مفاصل مبتلا شده و پیشرفت بیماری دارد. پزشک در طی بررسی فیزیکی، مفاصل شما را بررسی می‌کند و به دنبال تورم، قرمزی و گرما می‌گردد. همچنین، ممکن است رفلکس‌ها و قدرت عضلانی شما نیز مورد بررسی قرار گیرد.

پزشک ممکن است از شما برخی از سوالات زیر را بپرسد:

– زمانی که علائم شما شروع شد، چه زمانی بود؟
– آیا علائم شما در طول زمان تغییر کرده‌اند؟
– کدام مفاصل درگیر هستند؟
– آیا هر فعالیتی علائم شما را بهبود یا تشدید می‌کند؟
– آیا علائم شما با فعالیت‌های روزمره تداخل دارند؟

داروهای آرتریت روماتوئید

درمان آرتریت روماتوئید شامل استفاده از داروهای اصلاح‌کننده بیماری ضد روماتیسم (DMARDs) است که باعث کاهش پیشرفت بیماری می‌شوند. نوعی از DMARDها شامل داروهای بیولوژیک، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، استروئیدها و داروهای ضد درد DMARD است.

نوع داروهایی که پزشک توصیه می‌کند، بستگی به شدت علائم شما و مدت زمانی که با آرتریت روماتوئید مبتلا بوده‌اید دارد.

– NSAIDها: داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند درد را کاهش داده و التهاب را کنترل کنند. برخی از NSAIDهای بدون نیاز به نسخه پزشک شامل ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve) هستند.

– NSAIDهای قوی‌تر، که نیاز به نسخه دارند، نیز در دسترس هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک معده، مشکلات قلبی و آسیب کلیه باشد.

عوارض داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ممکن است شامل ناراحتی‌های قلبی باشد.

– استروئیدها: داروهای کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون، علائم التهاب و درد و آسیب مفاصل را کاهش می‌دهند. عوارض جانبی ممکن است شامل نازک شدن استخوان‌ها، افزایش وزن و دیابت باشد. پزشکان به‌طور معمول یک کورتیکواستروئید را برای تسکین سریع علائم تجویز می‌کنند و سپس دارو را به‌تدریج کاهش می‌دهند.

– DMARDهای معمولی: این داروها می‌توانند پیشرفت آرتریت روماتوئید را کاهش داده و مفاصل و بافت‌های دیگر را از آسیب دائمی نجات دهند. DMARDهای رایج شامل متوترکسات، لفلونوماید، هیدروکسی کلروکین و سولفاسالازین هستند. عوارض جانبی متفاوت است اما ممکن است شامل آسیب کبدی و عفونت شدید ریه باشد.

– DMARDهای بیولوژیک: این داروها معمولاً هنگامی که با یک DMARD معمولی مانند متوترکسات ترکیب می‌شوند، مؤثرتر هستند. استفاده از این نوع دارو ممکن است خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

– DMARDهای مصنوعی هدفمند: در صورتی که DMARDهای معمولی و داروهای بیولوژیک تأثیربخش نباشند، باریسیتینیب، توفاسیتینیب و آپاداسیتینیب ممکن است استفاده شوند. دوزهای بالاتر توفاسیتینیب ممکن است خطر لخته شدن خون در ریه‌ها، حوادث جدی مرتبط با قلب و سرطان را افزایش دهد.

استفاده از دوزهای بالاتر برخی داروها برای درمان آرتریت ممکن است خطر لخته شدن خون در ریه‌ها را افزایش دهد.

دسته‌ای دیگر از داروهای DMARD که به عنوان اصلاح‌کننده‌های پاسخ بیولوژیک شناخته می‌شوند، شامل آباتاسپت (اورنسیا)، آدالیموماب (هومیرا)، آناکینرا (کینرت)، سرتولیزوماب (Cimzia)، اتانرسپت (انبرل)، گلیموماب (سیمپونی)، اینفلیکسیماب (رمیکاد) و ریتوکسیماب (ریتوکسیماب) است.

در مواردی که بیماری پیشرفت کرده و آسیب‌ها جدی و درد غیرقابل تحمل شده است، برخی افراد ممکن است تصمیم بگیرند جراحی را انجام دهند تا درد و عملکرد مفاصل بهبود یابد.

جایگزینی مفاصل یکی از روش‌های معمول در این زمینه است و معمولاً مفاصل زانو و ران را جایگزین می‌کنند. روش‌های دیگری مانند آرتروسکوپی (استفاده از ابزار لوله‌ای برای تشخیص و ترمیم بافت‌های آسیب دیده) و بازسازی تاندون نیز به عنوان گزینه‌های در نظر گرفته می‌شوند.

درمان‌های کمکی آرتریت روماتوئید، برخی بیماران راحتی بیشتری را تجربه کرده‌اند، از جمله:

– استفاده از گرمای مرطوب
– مصرف داروهای آرام بخش
– طب سوزنی.

بهتر است با پزشک خود در ارتباط باشید و از او درباره مدیریت آرتریت خود راهنمایی بگیرید. همکاری با پزشکتان به شما کمک می‌کند تا مسئولیت بیماری خود را بهتر درک کنید.

هنگامی که خسته هستید، به استراحت بپردازید. آرتریت روماتوئید ممکن است باعث خستگی و ضعف عضلانی شود. استراحت کردن یا کوتاهی نیمچه‌ای که با خواب شبانه شما تداخل نداشته باشد، ممکن است به شما کمک کند.

با دیگران در تماس باشید. خانواده خود را در جریان احساسات خود قرار دهید. آنها ممکن است نگران شما باشند، اما ممکن است درک کاملی از درد شما نداشته باشند. یکی از اعضای خانواده یا یک دوست را پیدا کنید که بتوانید در مواقعی که به خصوص خسته هستید، با او صحبت کنید. همچنین، با دیگرانی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند – سرانجام از طریق یک گروه پشتیبانی در جامعه یا آنلاین – ارتباط برقرار کنید.

زمانی را برای خودتان در نظر بگیرید. زمانی را برای انجام آن چیزی که دوست دارید پیدا کنید، بگیرید. می‌تواند نوشتن در یک مجله، پیاده‌روی یا گوش دادن به موسیقی باشد. این می‌تواند به کاهش استرس کمک کند. گاهی اوقات فکر کردن به بیماری و درد مفاصل، استرس آور است و ممکن است منجر به افزایش درد شود.

یکی از روش‌های کمکی در درمان آرتریت روماتوئید، استراحت در هنگام خستگی است. همچنین، رژیم غذایی مناسب می‌تواند در کاهش درد و بهبود وضعیت مفاصل موثر باشد.

در طراحی یک برنامه غذایی برای آرتریت روماتوئید، مهمترین نکته این است که تمامی مواد مغذی مورد نیاز بدن را به صورت متعادل در برگیرد. با رعایت یک رژیم غذایی مناسب، می‌توانید از یک سو مواد غذایی لازم برای بدن خود را تامین کنید و از سوی دیگر، درمان دردهای مفاصل را تسهیل کنید.

بر اساس تجربه افرادی که آرتریت روماتوئید داشته‌اند، مصرف موادی که حاوی امگا ۳ و اسیدهای چرب هستند، می‌تواند در کاهش تعداد حملات مفید باشد. در ادامه، مواد غذایی که به بهبودی آرتریت روماتوئید کمک می‌کنند و همچنین موادی که باید از آن‌ها خودداری کنید به طور مشروح معرفی می‌شوند:

باید‌ها و نباید‌های رژیم غذایی در درمان آرتریت روماتوئید:
– حفظ وزن سالم: ارتباط مهمی بین رژیم غذایی و آرتریت روماتوئید، وجود دارد و حفظ وزن مناسب بسیار مهم است. اضافه وزن می‌تواند تأثیر منفی بر داروهای درمانی داشته باشد. در صورت داشتن اضافه وزن، سعی کنید با ترکیب تغذیه سالم و ورزش منظم، وزن خود را کاهش دهید. در این قسمت، مواد غذایی مهمی که باید در برنامه غذایی‌تان مصرف کنید یا از آن‌ها خودداری کنید، آورده شده است.

برای درمان آرتریت روماتوئید، می‌توانید در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنید. غذاهایی که حاوی چربی‌های اشباع مثل گوشت و کره هستند، ممکن است التهاب را افزایش دهند. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید نسبت به افراد سالم، در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌های قلبی هستند. نوع و مقدار چربی که مصرف می‌کنید و در آشپزی استفاده می‌کنید، می‌تواند بر سطح کلسترول خون و همچنین درد و التهاب مفاصل تأثیر بگذارد. کاهش مصرف چربی‌های اشباع و جایگزینی آن‌ها با مقدار کمتری از چربی‌های غیراشباع می‌تواند به حفظ سطح طبیعی کلسترول خون کمک کند.

همچنین، مصرف نمک را نیز محدود کنید. استفاده از بیش از ۶ گرم نمک (کلرید سدیم) در روز می‌تواند باعث التهاب ناشی از تغییرات در سیستم ایمنی شود و در برخی افراد، خطر افزایش فشار خون را افزایش دهد.

بعضی از غذاها نیز ممکن است علائم آرتریت روماتوئید را بدتر کنند. به عنوان مثال، گوجه‌فرنگی، مرکبات، سیب‌زمینی سفید، فلفل، قهوه و فراورده‌های لبنی باید به میزان کمتری مصرف شوند.

از طرف دیگر، مصرف روغن ماهی، روغن بذر گاوزبان و پنجه گربه می‌تواند در کاهش درد مفاصل موثر باشد. با این حال، قبل از استفاده از هر نوع مکملی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا از عدم تداخل با داروهای اصلی که ممکن است مصرف می‌کنید، مطمئن شوید.

همچنین، مصرف ماهی می‌تواند به کاهش پیشرفت روماتیسم مفصلی کمک کند. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط محققان سوئدی، امگا ۳ موجود در ماهی‌هایی مانند ماهی آزاد یا ماهی ماکرو، می‌تواند احتمال پیشرفت روماتیسم مفصلی را تا ۵۰ درصد کاهش دهد.

محققان بر روی ۳۲۰۰۰ زن بالای ۶۵ سال بررسی‌هایی انجام دادند تا ارتباط بین غذا و آرتریت روماتوئید را بررسی کنند. آنها متوجه شدند که در این سن و سال، احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید بالا است.

برنامه‌ی غذایی این خانم‌ها از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۷ مورد نظر محققان قرار گرفت. در طول این مدت، ۲۰۵ نفر به آرتریت روماتوئید مبتلا شدند. پژوهشگران با بررسی برنامه‌ی غذایی این افراد متوجه شدند که افرادی که روزانه روغن ماهی با امگا ۳ مصرف می‌کردند، در معرض خطر کمتری برای پیشرفت بیماری قرار داشتند. در واقع، خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید در این افراد تا ۵۲ درصد کاهش یافت.

واقعیت این است که امگا ۳ می‌تواند التهابات مربوط به دردهای مفاصل را کاهش دهد. بنابراین، محققان به این نتیجه رسیدند که مصرف ماهی آزاد به مدت ۱۰ سال و حتی یک بار در هفته می‌تواند خطر ابتلا به آرتریت را در این زنان به میزان ۲۹ درصد کاهش دهد.

بنابراین، محققان توصیه می‌کنند که برای حفظ سلامتی مفاصل، ماهی آزاد، ماهی ساردین و ماهی قزل‌آلا را در برنامه‌ی غذایی خود جای دهید.

همچنین، رژیم غذایی مدیترانه‌ای نیز توصیه می‌شود. این نوع رژیم شامل مصرف مرغ، ماهی و مقدار کمی گوشت قرمز بدون چربی، سبزیجات و میوه‌های تازه به میزان زیاد، روغن زیتون، روغن کلزا، غلات سبوس‌دار، نخود، لوبیا، آجیل و دانه‌ها است. در این رژیم غذایی، مصرف چربی‌های اشباع کاهش یافته و با چربی‌های غیراشباع مانند چربی‌های امگا ۳ جایگزین می‌شوند.

برای اجرای این رژیم، روزانه چهار یا بیشتر وعده غذایی شامل سبزیجات و دو یا برای بازنویسی متن، در زیر متن اصلی بازنویسی شده قرار می‌گیرد:

محققان بر روی ۳۲۰۰۰ زن بالای ۶۵ سال بررسی‌هایی انجام دادند تا ارتباط بین غذا و آرتریت روماتوئید را بررسی کنند. آنها متوجه شدند که در این سن و سال، احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید بالا است.

برنامه‌ی غذایی این خانم‌ها از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۷ مورد نظر محققان قرار گرفت. در طول این مدت، ۲۰۵ نفر به آرتریت روماتوئید مبتلا شدند. پژوهشگران با بررسی برنامه‌ی غذایی این افراد متوجه شدند که افرادی که روزانه روغن ماهی با امگا ۳ مصرف می‌کردند، در معرض خطر کمتری برای پیشرفت بیماری قرار داشتند. در واقع، خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید در این افراد تا ۵۲ درصد کاهش یافت.

واقعیت این است که امگا ۳ می‌تواند التهابات مربوط به دردهای مفاصل را کاهش دهد. بنابراین، محققان به این نتیجه رسیدند که مصرف ماهی آزاد به مدت ۱۰ سال و حتی یک بار در هفته می‌تواند خطر ابتلا به آرتریت را در این زنان به میزان ۲۹ درصد کاهش دهد.

بنابراین، محققان توصیه می‌کنند که برای حفظ سلامتی مفاصل، ماهی آزاد، ماهی ساردین و ماهی قزل‌آلا را در برنامه‌ی غذایی خود جای دهید.

همچنین، رژیم غذایی مدیترانه‌ای نیز توصیه می‌شود. این نوع رژیم شامل مصرف مرغ، ماهی و مقدار کمی گوشت قرمز بدون چربی، سبزیجات و میوه‌های تازه به میزان زیاد، روغن زیتون، روغن کلزا، غلات سبوس‌دار، نخود، لوبیا، آجیل و دانه‌ها است. در این رژیم غذایی، مصرف چربی‌های اشباع کاهش یافته و با چربی‌های غیراشباع مانند چربی‌های امگا ۳ جایگزین می‌شوند.

برای اجرای این رژیم،

توصیه می‌شود که غذاهایی که غنی از آهن هستند را مصرف نمایید. کمبود آهن می‌تواند باعث کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون شده و در نتیجه انتقال اکسیژن به سراسر بدن را مختل کند. عواملی مانند التهاب مزمن، عوارض داروها و مشکلات در جذب آهن می‌توانند عامل کمبود آهن باشند. بنابراین، مصرف کافی آهن از طریق رژیم غذایی برای جلوگیری از خستگی بسیار مهم است. خستگی یکی از علائم شایع در آرتریت روماتوئید است و می‌تواند با کمبود آهن بدتر شود. مصرف آهن همراه با ویتامین C باعث افزایش جذب آهن توسط بدن می‌شود. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که همراه با وعده‌های غذایی خود مقداری میوه یا یک لیوان کوچک آب میوه مصرف کنید.

همچنین، توصیه می‌شود که غذاهایی که حاوی کلسیم هستند را مصرف نمایید. مهم است که همه افراد در رژیم غذایی خود کلسیم کافی را مصرف کنند تا استخوان‌هایشان قوی و سالم بمانند. این مسئله به خصوص برای افرادی که درمان آرتریت روماتوئید را با استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها انجام می‌دهند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. این افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان و افزایش وزن قرار بگیرند. منابع خوب کلسیم شامل شیر کم چرب، ماست و پنیر، سبزیجات برگ سبز، نوشیدنی‌های سویا با کلسیم اضافه، بادام و ماهی‌هایی مانند ساردین هستند.

همچنین، توصیه می‌شود که ویتامین D را مصرف کنید. بین سطوح پایین ویتامین D و آرتریت روماتوئید رابطه‌ای وجود دارد. همه بزرگسالان و کودکان بالای یک سال باید مکمل روزانه حاوی ده میکروگرم ویتامین D، به خصوص در پاییز و زمستان، در نظر بگیرند. افرادی که در گروه‌های در معرض خطر قرار دارند، باید در طول سال مکملی حاوی ده میکروگرتوصیه می‌شود که در رژیم غذایی خود غذاهایی که غنی از آهن هستند را مصرف کنید. کمبود آهن می‌تواند باعث کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون و کاهش انتقال اکسیژن در بدن شود. علل کمبود آهن می‌تواند شامل التهاب مزمن، عوارض داروها و مشکلات در جذب آهن باشد. بنابراین، مصرف کافی آهن از طریق رژیم غذایی بسیار مهم است تا از خستگی جلوگیری شود. خستگی یکی از نشانه‌های رایج در آرتریت روماتوئید است و می‌تواند بهبود یابد اگر همزمان با مصرف آهن و ویتامین C صورت گیرد. بنابراین، همراه با وعده‌های غذایی خود میوه یا یک لیوان کوچک آب میوه مصرف کنید.

همچنین، توصیه می‌شود که غذاهایی که حاوی کلسیم هستند را مصرف کنید. مهم است که همه افراد در رژیم غذایی خود کلسیم کافی را مصرف کنند تا استخوان‌هایشان قوی و سالم بمانند. این مسئله به خصوص برای افرادی که از گلوکوکورتیکوئیدها در درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌کنند، اهمیت بیشتری دارد. این افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان و افزایش وزن باشند. منابع خوب کلسیم شامل شیر کم چرب، ماست و پنیر، سبزیجات برگ سبز، نوشیدنی‌های سویا حاوی کلسیم، بادام و ماهی‌هایی مانند ساردین هستند.

همچنین، توصیه می‌شود ویتامین D را مصرف کنید. بین سطوح پایین ویتامین D و آرتریت روماتوئید ارتباطی وجود دارد. همه بزرگسالان و کودکان بالای یک سال باید مکمل روزانه حاوی ده میکروگرم ویتامین D، به خصوص در پاییز و زمستان، مصرف کنند. افرادی که در گروه‌های در معرض خطر قرار دارند، باید در طول سال مکملی حاوی ده میکروگرم ویتامین D مصرف کنند.

همچنین، ارتباط بین باکتری‌های روده و آرتریت روماتوئید وجود دارد. تحقیق

مصرف غذاهای غنی از آهن می‌تواند به پیشگیری از آرتریت روماتوئید کمک کند. ورزش نیز از جمله راه‌هایی است که می‌تواند در بهبود و کاهش علائم آرتریت روماتوئید مؤثر باشد.

با ورزش، عضلات را از سفتی آزاد کرده و درد مفاصل را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهید. همچنین، ورزش به نگهداری قوام استخوان‌ها و عضلات کمک می‌کند و مفاصل را انعطاف‌پذیر و روان نگه می‌دارد. بهتر است ورزش‌های کششی، مقاومتی و ایروبیک کم فشار مانند شنا و ایروبیک در آب را انجام دهید.

در هنگام انجام ورزش‌هایی که فشار زیادی را بر مفاصل ایجاد می‌کنند مانند دویدن و بلند کردن اشیا سنگین، باید احتیاط کنید. همچنین، بعد از ورزش به یک استراحت کوتاه نیاز دارید. قبل از شروع هر برنامه ورزشی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

درباره پیلاتس، باید گفت که می‌تواند به بهبود علائم آرتریت روماتوئید کمک کند. تقویت عضلات شکم می‌تواند فشار را از روی عضلات دردناک کاهش داده و به استحکام و پایداری حرکت کمک کند. برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، حفظ فعالیت بدنی مهم است و پیلاتس می‌تواند مزایای بسیاری از جمله بهبود تعادل موضعی، پایداری ستون فقرات، افزایش انعطاف‌پذیری و قدرت، بهتر شدن تنفس و کنترل حرکت را به ارمغان آورد.

با توجه به تغییراتی که در ستون فقرات، عدم فعالیت عضلانی و ممکن است درد مزمن، در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید رخ می‌دهد، تقویت عضلات هسته‌ای بسیار اهمیت دارد. منظور از عضلات هسته‌ای، عضلاتی است که در منطقه شکم و پهلوها قرار دارند.

پیلاتس در اوایل قرن بیستم توسط جوزف پیلاتس معرفی شد و برای بهبود وضعیت موضعی بدن ایجاد شد. روش پیلاتس از طریق انجام حرکات کوچک و هدفمند، به شما آموزش می‌دهد که عضلات شکم را به سمت داخل و بالا فشار دهید تا ترازویی در بدنتان ایجاد شود. این حالت موضعی بهتر، فشار روی مفاصل را به ویژه در عضلات ستون فقرات و ران کاهش می‌دهد.

جلسات پیلاتس همچنین شامل تمریناتی است که روی حرکت صحیح پا، دست و شانه تأکید می‌کند. قدرت و انعطافی که در اثر این تمرینات به دست می‌آورید، به شما کمک می‌کند تا حملات آرتریت روماتوئید را بهبود بخشید و در عین حال خطر از دست دادن تحرک را کاهش دهید.

پیلاتس می‌تواند به افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید کمک کند. با تقویت عضلاتی که مفاصل را احاطه می‌کنند، درد کاهش می‌یابد و خطر آسیب‌های بعدی نیز کاهش می‌یابد. این تمرینات می‌توانند به کاهش درد زانو کمک کنند، به ویژه اگر زانوها دچار التهاب هستند. با بهبود دامنه حرکت از طریق پیلاتس، فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن، ایستادن و نشستن آسان‌تر می‌شود. پیلاتس همچنین روی عملکرد ریه تأثیر می‌گذارد و می‌تواند به کاهش استرس کمک کند.

در صورتی که درد در پایین کمر یا مشکلات شانه دارید، قبل از شروع پیلاتس، بهتر است با فیزیوتراپیست خود مشورت کنید. برای شروع، اگر امکان دارد، با یک مربی خصوصی پیلاتس با تجربه کار کنید، که در آموزش صحیح حرکات به شما کمک کند. این به شما کمک می‌کند که در آینده از کلاس‌های گروهی بیشتر بهره ببرید. حرکات پیلاتس به طور کلی بسیار آرام و لطیف هستند، بنابراین توجه به صحیح انجام دادن آن‌ها مهم است.

اما لازم است توجه داشته باشید که در صورتی که آرتریت روماتوئید شما در دوره التهابی قرار دارد، انجام پیلاتس توصیه نمی‌شود. همچنین، اگر همزمان با آرتریت روماتوئید، پوکی استخوان نیز دارید، به فیزیوتراپیست و مربی ورزشی خود اطلاع دهید. در کل، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید می‌توانند تمام حرکات پیلاتس را انجام دهند، اما اگر با مشکل پوکی استخوان دست و پنجه نرم کرده‌اید، برخی حرکات برایتان دشوار خواهد بود.

آرتریت روماتوئید می‌تواند تأثیراتی بر زندگی کاری و خانوادگی شما داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و احساس درماندگی. اهمیت مقابله مؤثر با این بیماری در تأثیر آن بر فعالیت‌های روزمره شما نیز بسیار است. با پزشک یافیزیوتراپیست خود مشورت کنید و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید. آنها می‌توانند برنامه تمرینی سفارشی برای شما تدوین کنند و راهنمایی‌هایی در مورد میزان فعالیت و حدودی که باید رعایت کنید، ارائه دهند.

در کل، پیلاتس می‌تواند به شما کمک کند تا قوام و انعطاف عضلات خود را افزایش دهید، درد و التهاب را کاهش دهید، دامنه حرکت را بهبود بخشید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید. اما همیشه قبل از شروع هر برنامه ورزشی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا برنامه مناسبی برای شرایط خاص شما تعیین شود و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.