“آیا هنگام بیماری هم باید ورزش کرد؟”

متن بازنویسی شده:

هنگامی که با یک بیماری مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا می‌شویم، پیش می‌آید که سوالی در ذهنمان شکل می‌گیرد: آیا باید ورزش کنیم وقتی که مریض هستیم؟ در اینجا قصد داریم یک بار برای همیشه این ابهام را برطرف کنیم.

همه چیز با یک عطسه آغاز می‌شود. در ابتدا، ممکن است فکر کنیم تنها نیاز به استراحت کردن داریم و می‌توانیم ورزش کنیم. در واقع، ورزش می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. اگر شما هم به همین نتیجه نرسیدید، با هم نگاهی به سیستم ایمنی بیاندازیم.

متن بازنویسی شده:

سیستم ایمنی: مقدمه‌ای ساده و مختصر!

اول و مهمترین چیز: در اطرافمان یک جنگلی از میکروب‌ها وجود دارد. روزی که میکروب‌ها، باکتری‌ها، انگل‌ها و قارچ‌ها تلاش نکنند تا ما را مریض کنند، نیست. این باکتری‌ها عمدتاً از طریق دستگاه تنفسی حمله می‌کنند.

بیشترین آسیب‌هایی که به ما وارد می‌شوند، شامل سرماخوردگی، سرفه، آنفولانزا، سینوزیت، ورم لوزه، عفونت گلو و عفونت گوش میانی است. اما خوشبختانه، بدن ما یک سیستم ایمنی قوی دارد. وقتی با حملات خارجی روبرو می‌شود، فعالیت فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد تا از بدن ما حفاظت کند. سلول‌های ایمنی که از مغز استخوان و غده تیموس مشتق می‌شوند، به گره‌های لنفاوی، طحال و غشاهای مخاطی متصل می‌شوند و با مهاجمانی که در دهان، روده‌ها، ریه‌ها و مجاری ادراری هستند، مبارزه می‌کنند.

سیستم ایمنی طبیعی بدن اولین خط دفاعی را تشکیل می‌دهد و شامل موانع فیزیکی/ساختاری (مانند پوشش مخاط در مسیر بینی)، موانع شیمیایی (مانند اسیدهای معده) و سلول‌های محافظتی (مانند سلول‌های سفیدخون که مهاجمان را از بین می‌برند) است.

سیستم ایمنی انطباقی نیز یک سیستم پیچیده است که عوامل بیماری‌زا را نابود کرده و جلوی تصاحب بدن توسط آنها را می‌گیرد. شگفت‌انگیز است که این سلول‌های سفیدخونی نوعی حافظه دارند که به آنها اجازه می‌دهد در طول زمان عامل تولید بیماری خاص را تشخیص داده و سپس برای هر پاسخ ایمنی، یک رویکرد هدفمند اتخاذ کنند. به این ساختار سیستم ایمنی می‌گوییم.

این متن را کامل و ساده و روان بازنویسی می‌کنم:

آیا باید هنگام بیماری ورزش کنیم؟

اگر می‌خواهید در اولین سرفه، ورزش را رها کنید و به استراحت بپردازید، بهتر است کمی بیشتر فکر کنید. به جز در مواقعی که واقعاً حالتان خراب است، توصیه می‌شود در روزهای اول بیماری همچنان ورزش کنید، البته با شدت کمتر و حداقل افزایش ضربان قلب.

مهم است که بدانید ورزش کردن و فعالیت فیزیکی تفاوت دارند. در ورزش، شما روتینی را دنبال می‌کنید که نفس نفس می‌کشید، عرق می‌کنید، سخت کار می‌کنید و کمی ناراحتی احساس می‌کنید. در واقع، بدن شما به این فشار عادت می‌کند و در نهایت باعث بهبود تناسب اندام و قدرت شما می‌شود. اما وقتی شما بیمار هستید، فشار ورزش سنگین ممکن است بیش از آنچه سیستم ایمنی شما تحمل می‌کند باشد. با این حال، هنوز می‌توانید فعالیت‌هایی انجام دهید، مگر اینکه واقعاً بیماری شما را از پا درآورده باشد. به عنوان مثال:

– پیاده‌روی
– دوچرخه‌سواری با شدت کم
– باغبانی
– تای چی
– دویدن با سرعت بسیار کم
– شنا کردن
– چی گونگ
– یوگا

در نهایت، تصمیم گیری در مورد ورزش در هنگام بیماری بستگی به شرایط و شدت بیماری شما دارد. بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا به شما راهنمایی دقیق‌تری بدهد.

این فعالیت‌ها به اندازه‌ای سنگین نیستند که فشار زیادی را به سیستم ایمنی بدن وارد کنند. در واقع، آنها باعث افزایش قابلیت بدن برای مقابله با بیماری‌ها می‌شوند. تمرین مقاومتی منظم می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تحریک کند، در حالی که تنها یک دوره ورزش متعادل می‌تواند قدرت سیستم ایمنی تطبیقی را افزایش دهد. اگر به صورت منظم انجام شود، نتایج بهتر خواهند بود.

ورزش شدید و طولانی مدت می‌تواند باعث آماده شدن برای ابتلا به عفونت شود. به عنوان مثال، دویدن در یک ماراتن می‌تواند تا 72 ساعت قدرت سیستم ایمنی تطبیقی را کاهش دهد. بسیاری از ورزشکاران استقامتی، همانند ورزشکارانی که در مسابقات شرکت می‌کنند، درست بعد از مسابقات مریض می‌شوند. به عبارت دیگر، ورزش پرفشار در زمان بیماری می‌تواند شما را به شدت ضعیف کند و منطقی است که از آن خودداری کنید.

البته ورزش تنها عامل تأثیرگذار بر سیستم ایمنی بدن نیست. استرس و فشارهای دیگر در زندگی می‌توانند هورمون‌ها را تحریک کرده و باعث ضعف و تغییر در سیستم ایمنی شوند. استرس کوتاه مدت، مانند چند دقیقه تا یک ساعت، می‌تواند برای سیستم ایمنی بدن مفید باشد، در حالی که استرس مزمن به مدت چند روز یا سال می‌تواند خطر جدی برای سیستم ایمنی بدن باشد.

فشارهایی که هر روز در زندگی با آنها سروکار داریم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

– فشار فیزیکی: ورزش، فعالیت‌های جسمانی، عفونت و غیره.
– فشار روانی: روابط، شغل، درآمد.
– فشار محیطی: گرما، سرما، تمرکز در نور/تاریکی، آلودگی، ارتفاع.
– فشار سبک زندگی: داروها، رژیم غذایی، بهداشت.

به طور خلاصه، در نظر داشته باشید که ورزش تنها یک عامل بر سیستم ایمنی نیست و فشاراین فعالیت‌ها به اندازه‌ای سنگین نیستند که فشار زیادی را به سیستم ایمنی بدن وارد کنند. در واقع، آنها باعث افزایش قابلیت بدن برای مبارزه با بیماری‌ها می‌شوند. تمرین مقاومتی منظم می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تحریک کند، در حالی که تنها یک دوره ورزش متعادل می‌تواند قدرت سیستم ایمنی تطبیقی را افزایش دهد. اگر به صورت منظم انجام شود، نتایج بهتر خواهند بود.

ورزش شدید و طولانی مدت می‌تواند باعث آماده شدن برای ابتلا به عفونت شود. به عنوان مثال، دویدن در یک ماراتن می‌تواند تا ۷۲ ساعت قدرت سیستم ایمنی تطبیقی را کاهش دهد. بسیاری از ورزشکاران استقامتی، همانند ورزشکارانی که در مسابقات شرکت می‌کنند، درست بعد از مسابقات مریض می‌شوند. به عبارت دیگر، ورزش پرفشار در زمان بیماری می‌تواند شما را به شدت ضعیف کند و منطقی است که از آن خودداری کنید.

البته ورزش تنها عامل تأثیرگذار بر سیستم ایمنی بدن نیست. استرس و فشارهای دیگر در زندگی می‌توانند هورمون‌ها را تحریک کرده و باعث ضعف و تغییر در سیستم ایمنی شوند. استرس کوتاه مدت، مانند چند دقیقه تا یک ساعت، می‌تواند برای سیستم ایمنی بدن مفید باشد، در حالی که استرس مزمن به مدت چند روز یا سال می‌تواند خطر جدی برای سیستم ایمنی بدن باشد.

فشارهایی که هر روز در زندگی با آنها سروکار داریم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

– فشار فیزیکی: ورزش، فعالیت‌های جسمانی، عفونت و غیره.
– فشار روانی: روابط، شغل، درآمد.
– فشار محیطی: گرما، سرما، تمرکز در نور/تاریکی، آلودگی، ارتفاع.
– فشار سبک زندگی: داروها، رژیم غذایی، بهداشت.

به طور کلی، نباید فقط ورزش را به عامل تأثیرگذار بر سیستم ایمنی بدن تقلیل د

آیا بیماری بر سایر عوامل سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد؟
در حین بیماری، شاخص‌های دیگری نیز می‌توانند بر سیستم ایمنی اثر بگذارند. این شاخص‌ها شامل شاخص‌های دائمی و موقتی هستند که با ترکیب با ورزش و تنش‌های دیگر، می‌توانند سیستم ایمنی را در معرض خطر قرار دهند و بر تصمیم‌گیری شما درباره ورزش در زمان بیماری تأثیر بگذارند. این شاخص‌ها عبارتند از:

1. سن: با بالا رفتن سن، واکنش سیستم ایمنی طبیعی ممکن است کاهش یابد. با این حال، داشتن یک برنامه ورزشی منظم و مصرف غذاهای سالم با مواد مغذی بالا می‌تواند این فرآیند را بهبود بخشد.

2. جنسیت: استروژن در بانوان به طور کلی باعث افزایش سیستم ایمنی بدن می‌شود، اما آندروژن در آقایان آن را کاهش می‌دهد. این ممکن است دلیلی برای این باشد که آقایان به سرما خیلی حساس‌تر هستند!

3. خواب: خواب کوتاه مدت یا کیفیت پایین می‌تواند سیستم ایمنی بدن را در معرض خطر قرار دهد.

4. چاقی: برای افراد چاق، مقابله با عفونت‌ها دشوارتر است، و دلیل این مشکل می‌تواند ناهنجاری‌های متابولیک باشد.

5. دمای هوا: هوای سرد می‌تواند باعث کاهش سیستم ایمنی شود، و دلیل آن می‌تواند واکنش انقباض عروق در ناحیه بینی و مجاری هوایی بالایی باشد.

6. سن تمرین: هر چه بدن شما کمتر آماده ورزش باشد، تأثیر فشار ورزشی بر بدن و سیستم ایمنی آن بیشتر خواهد بود.

برای تمرین و ورزش در طول بیماری، می‌توانید رعایت موارد زیر را در نظر بگیرید:

روز اول بیماری:
– اگر علائمی مانند گلو درد، سرفه، آب ریزش بینی یا گرفتگی بینی دارید، می‌توانید ورزشی با شدت پایین انجام دهید.
– در صورتی که درد مفاصل یا عضلات، سردرد، تب، لرزش، اسهال یا حالت تهوع دارید، توصیه می‌شود ورزش نکنید.

روز دوم بیماری:
– اگر بدون تب بوده و علائم گردن به بالا تشدید نشده باشند، می‌توانید ورزشی سبک به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه انجام دهید.
– اما اگر دمای بدنتان بالا رفته، سرفه‌ها شدیدتر شده، اسهال یا استفراغ دارید، بهتر است ورزش نکنید.

روز سوم بیماری:
– اگر بدون تب و لرزش بوده و علائم اولیه شما بدتر نشده باشند، می‌توانید ورزشی با شدت متوسط به مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه انجام دهید.
– اما اگر هنوز تب دارید و علائم شما ادامه دارند، توصیه می‌شود ورزش نکنید و به پزشک مراجعه کنید.

روز چهارم بیماری:
– در صورتی که تب شما بهبود یافته و سایر علائم شما کاهش یافته باشند، می‌توانید ۲۴ ساعت صبر کرده و سپس به روال عادی ورزش خود بازگردید.
– اما اگر نشانه‌های جدیدی بروز کند، توصیه می‌شود ورزش نکنید و به پزشک مراجعه کنید.

در هر صورت، به نشانه‌های بدن خود توجه کنید. اگر احساس می‌کنید برای پیاده‌روی یا ورزش سبک آمادگی دارید، می‌توانید انجام دهید. اما اگر واقعاً خودتان را بسیار بیمار و ضعیف می‌بینید، بهتر است استراحت کنید و سعی کنید با چیزهایی شاد خود را سرگرم کنید، زیرا خنده و شادی به بهبود بیماری‌ها کمک می‌کند.

تا زمانی که بهبود کامل بیماری خود را تجربه نکرده‌اید، بهتر است به باشگاه برای ورزش نروید. یک عطسه یا سرفه می‌تواند منجر به آلوده شدن سایر افراد حاضر در باشگاه شود. بنابراین، به منظور حفظ سلامتی دیگران و جلوگیری از انتشار بیماری، بهتر است ورزش را در خانه یا پارک انجام دهید تا زمانی که بهبود کاملی را تجربه کنید.

در ادامه، بعد از بیماری، مهم است که به تدریج به میزان ورزش روزانه‌تان بازگردید. زمانی که مدت زمان بیماری را مشخص می‌کنید، باید به همان مدت زمان، به آرامی و تدریجی به میزان ورزش معمولی خود بازگردید. به عنوان مثال، اگر سه روز بیمار بودید، باید سه روز طول بکشد تا به میزان ورزش روزانه عادی‌تان بازگردید.

همچنین، می‌توانید با روش کار سیستم ایمنی بدن آشنا شوید و از مطالب مرتبط درباره مصرف روزانه پیاز، ورزش در هنگام بیماری، روش‌های درمان سرماخوردگی، درمان میگرن بدون دارو، غذاهایی که هنگام بیماری نباید مصرف کنید، تفاوت بین کرونا و سرماخوردگی و راه‌های درمان سریع گلو درد و سوزش گلو استفاده کنید.