تشخیص سرطان سینه: علائم، روش‌های تشخیص و درمان

سرطان سینه یک نوع سرطان است که در سلول‌های پستان رخ می‌دهد و ممکن است باعث درگیری یک یا هر دو پستان شود. در این بیماری، سلول‌ها به طور ناقص و نامنظم رشد می‌کنند و خارج از کنترل قرار می‌گیرند. این بیماری به طور عمومی در زنان رخ می‌دهد، اما در برخی موارد نادر نیز مردان ممکن است آن را تجربه کنند.

سرطان سینه یک نوع سرطان است که در سلول‌های پستان رخ می‌دهد و ممکن است یک یا هر دو پستان را درگیر کند. در این بیماری، سلول‌ها خارج از کنترل شروع به رشد می‌کنند. این بیماری اغلب در زنان رخ می‌دهد، اما مردان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند. باید توجه داشت که اکثر توده‌های پستان خوش‌خیم هستند و سرطانی نیستند. توده‌های غیرسرطانی پستان به توده‌هایی گفته می‌شود که رشد غیرطبیعی دارند، اما به بیرون از پستان منتشر نمی‌شوند. این توده‌ها تهدیدی برای زندگی فرد ندارند، اما برخی از توده‌های خوش‌خیم می‌توانند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند.

در صورت وجود هر گونه توده یا تغییر در پستان، بهتر است به یک پزشک متخصص مراجعه کرده و بررسی شود تا بفهمید آیا خوش‌خیم است یا بدخیم. اگر به دنبال اطلاعات بیشتر درباره سرطان سینه هستید، با ما در این مقاله همراه شوید.

سرطان سینه به رشد نامنظم سلول‌های پستان وابسته است. برای درک بهتر این بیماری، بهتر است درک کلی از مفهوم سرطان داشته باشید. سرطان نتیجهٔ جهش یا تغییرات غیرطبیعی در ژن‌هایی است که مسئول تنظیم رشد و حفظ سلامت سلول‌ها هستند. ژن‌ها در هستهٔ هر سلول قرار دارند و به عنوان کنترل‌کنندهٔ آن‌ها عمل می‌کنند. به‌طور معمول، سلول‌های بدن ما از طریق فرآیند منظم رشد سلولی جایگزین می‌شوند، به این معنی که سلول‌های جدید و سالم جای سلول‌های قدیمی را می‌گیرند و کنترل را در دست می‌گیرند. اما با گذر زمان، جهش‌ها می‌توانند ژن‌های خاصی را در یک سلول فعال کرده و برخی دیگر را غیرفعال کنند. سلول‌های تغییر یافته، توانایی رشد بی‌نظم خود را بدست می‌آورند و بدون کنترل، به تقسیم و تکثیر بیشتری می‌پردازند و تومور را شکل می‌دهند.

تومورها می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند. تومورهای خوش‌خیم به عنوان سرطان در نظر گرفته نمی‌شوند. سلول‌های این تومورها با سلول‌های طبیعی نزدیک به صورت ظاهری شباهت دارند. آن‌ها به آرامی رشد می‌کنند، به بافت‌های مجاور حمله نمی‌کنند و به سایر قسمت‌های بدن گسترش نمی‌یابند. اما تومورهای بدخیم سرطانی هستند. سلول‌های بدخیم بی‌نظم هستند و در نهایت ممکن است فراتر از تومور اصلی، به سایر نقاط بدن گسترش یابند.

بنابراین، اصطلاح سرطان سینه به یک تومور بدخیم اشاره دارد که از سلول‌های پستان تشکیل شده است. این سرطان اغلب در سلول‌های لوبول‌های مسئول تولید شیر یا در مجاری که شیر را از لوبول‌ها به نوک پستان منتقل می‌کنند، آغاز می‌شود. به‌طور کلی، سرطان سینه به‌صورت نادر در بافت استرومایی که شامل بافت‌های همبند چربی و فیبری پستان است، رخ می‌دهد.

با گذشت زمان، سلول‌های سرطانی می‌توانند به بافت سالم پستان نفوذ کرده و به غدد لنفاوی زیر بغل سرازیر شوند. اگر سلول‌های سرطانی به غدد لنفاوی رسیدند، به سرعت می‌توانند به سایر نقاط بدن گسترش یابند.

علایم سرطان سینه شامل تشکیل یک توده یا ناحیه ضخیم در سینه است. این توده‌ها بیشتر اوقات سرطانی نیستند، اما بهتر است توسط یک پزشک متخصص بررسی شوند. علایم اولیه سرطان سینه عبارتند از:

– تغییر در شکل نوک پستان
– درد پستان که پس از پریود بهبود نمی‌یابد
– وجود یک توده جدید که پس از پریود از بین نمی‌رود
– ترشحات نوک پستان که شفاف، قرمز، قهوه‌ای یا زرد است
– قرمزی، تورم، تحریک پوست و خارش پستان
– تورم یا وجود توده در اطراف استخوان ترقوه یا زیر بازو

علایم ثانویه سرطان سینه عبارتند از:

– انقباض یا چرخش نوک پستان به داخل
– بزرگ شدن یکی از پستان‌ها
– گودی در سطح پستان
– بزرگ‌تر شدن توده‌ای که قبلاً در پستان وجود داشته است
– ایجاد بافت شبیه پوست پرتقال روی پستان
– کاهش اشتها
– کاهش وزن ناخواسته
– بزرگ شدن غدد لنفاوی زیر بغل
– سیاهرگ‌های قابل مشاهده روی پستان

داشتن یکی یا چند علامت بالا، به معنای ابتلا به سرطان سینه نیست. به‌عنوان مثال، ترشحات از نوک پستان ممکن است ناشی از عفونت باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم و نشانه‌ها، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا ارزیابی دقیقی انجام شود.

علایم سرطان خوش‌خیم سینه به توده‌ها، کیست‌ها و ترشحات نوک پستان اشاره دارد که در واقع سرطان نیستند و معمولاً همراه با درد نیستند. این توده‌ها اغلب با استفاده از ماموگرافی قابل تشخیص هستند. در زیر به برخی از علایم و تومورهای خوش‌خیم سینه اشاره می‌کنیم:

1. تغییرات فیبروکیستیک پستان: در این حالت، پستان‌ها برآمدگی دارند. این توده‌ها از بافت ضخیمی تشکیل شده‌اند که به لطافت یا الاستیسیته مانند لاستیک است یا ممکن است یک کیست پر از مایع باشد.

2. کیست‌ها: این توده‌های پر از مایع در پستان‌ها قرار دارند و ممکن است با لمس حساس شوند. این توده‌ها معمولاً در دوره پریودی ظاهر می‌شوند و سپس ناپدید می‌شوند.

3. فیبروآدنوم: آن‌ها مانند یک تیله کوچک، گرد و قابل حرکت در سینه احساس می‌شوند.

4. ورم پستان: ممکن است یک توده را لمس کنید. توده ممکن است قرمز و گرم به نظر برسد. افرادی که از ورم پستان رنج می‌برند معمولاً دچار تب هستند.

5. نکروز چربی: این توده ممکن است گرد و سفت به نظر برسد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که بافت چربی سینه سفت می‌شود. این پدیده به ویژه در زنانی که با اضافه وزن شدید مواجه هستند، رخ می‌دهد. گاهی اوقات، این توده ناشی از صدمه به پستان است و ممکن است با چربی مایع پر شده باشد.

ممکن است نقاط سفت و سخت را در پستان حس کنید یا آنها را ببینید. این نقاط بر اثر رسوب کلسیم در پستان شکل می‌گیرند. اما مصرف بیش از حد کلسیم در غذا و نوشیدنی، عامل ایجاد آنها نیست. اغلب نقاط کلسیفیکاسیون خوش‌خیم هستند. با این حال، وجود مقداری کلسیفیکاسیون ممکن است نشانه‌ای از سرطان باشد.

ترشحات از نوک پستان: مایعی که از نوک پستان خارج می‌شود، ممکن است رنگ‌های مختلفی داشته باشد. ترشحات شفاف یا شیری، نشان‌دهنده مشکلات هورمونی است. ترشحات سبز روشن تا سیاه، نشان‌دهنده انسداد مجرای شیر می‌باشد و ترشحات خونی ممکن است نشانه‌ای از آسیب، عفونت یا تومور خوش‌خیم باشد. همچنین، ممکن است با سرطان سینه مرتبط باشد.

هیپرپلازی، آدنوز، پاپیلوم داخل مجاری و لیپوم: این شرایط کمتر شایع در پستان هستند، اما در صورت بروز آنها، درد و توده‌های سینه را احساس خواهید کرد.

ژنیکوماستی مردانه: در صورت تشخیص این بیماری، پستان مردان ممکن است متورم و حساس شود. با این حال، اغلب اوقات علائمی وجود ندارد.

بیماری‌های خوش‌خیم پستان به طور کلی ناشی از برخی عوامل هستند. این عوامل شامل ساختار پستان، سن و مشکلات هورمونی می‌باشند. همچنین، هورمون درمانی، قرص‌های ضدبارداری، بارداری، یائسگی، اضافه‌ وزن، عفونت و شیردهی نیز می‌توانند باعث بروز آنها شوند. وضعیت ژنیکوماستی مردانه نیز به دلیل عدم تعادل هورمونی رخ می‌دهد. البته، می‌تواند ناشی از هورمون درمانی، برخی بیماری‌ها و اضافه وزن شدید نیز باشد.

رمپستان یکی از نشانه‌های سرطان سینه خوش‌خیم است. در این حالت، در ناحیه پستان یک توده قابل احساس است.

سرطان سینه بدخیم عبارت است از تشکیل یک تومور خطرناک در داخل یا اطراف بافت پستان، به خصوص در مجاری شیر و غدد. این تومور معمولاً به صورت یک توده یا رسوب کلسیم شکل می‌گیرد و به دلیل رشد غیرطبیعی سلول‌ها ایجاد می‌شود. اغلب توده‌های سینه خوش‌خیم هستند، اما برخی از آن‌ها می‌توانند پیش‌بدخیم باشند (یعنی ممکن است به سرطان تبدیل شوند) یا بدخیم باشند.

سرطان سینه به دو دسته اصلی، یعنی سرطان اولیه و سرطان متاستاتیک، تقسیم می‌شود. سرطان اولیه بدخیم که در بافت پستان شکل می‌گیرد، به عنوان سرطان اولیه سینه شناخته می‌شود. گاهی اوقات، سرطان اولیه سینه هنگامی که به غدد لنفاوی نزدیک زیر بغل گسترش می‌یابد نیز مشاهده می‌شود. سرطان سینه متاستاتیک یا سرطان پیشرفته، زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی از پستان جدا شده و به بخش‌های دیگری از بدن منتقل می‌شوند.

سرطان سینه ممکن است برای افراد مختلف علائم متفاوتی داشته باشد. بسیاری از افراد هیچ نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند. در ادامه به علائم هشداردهنده سرطان اشاره خواهیم کرد.

علایم هشداردهنده سرطان سینه در حالت ساده و روان عبارتند از:

1. وجود توده در سینه یا زیر بغل: این اولین علامت معمولاً در سرطان سینه است. در مراحل ابتدایی، توده قابل لمس یا مشاهده نیست و تشخیص آن تنها از طریق ماموگرافی ممکن است.

2. تورم در زیر بغل یا نزدیک استخوان ترقوه: این نشانه ممکن است نشان دهنده گسترش سرطان به غدد لنفاوی در آن ناحیه باشد. تورم ممکن است قبل از احساس توده ظاهر شود، بنابراین اگر آن را توجه کردید، به پزشک خود اطلاع دهید.

3. درد و حساسیت: اغلب توده‌های سرطانی درد ندارند، اما برخی از آن‌ها می‌توانند باعث ایجاد احساس سوزش شوند.

4. وجود یک ناحیه صاف یا فرورفته روی پستان: این نشانه ممکن است به دلیل وجود توموری باشد که قابل رؤیت یا لمس نیست.

5. تغییرات پستان: این تغییرات شامل تفاوت‌هایی در اندازه، شکل، بافت یا دمای پستان می‌شود.

6. تغییرات در نوک پستان: این شامل فرورفتگی، سوزش و خارش، و ظهور زخم روی نوک پستان است.

7. ترشح غیرمعمول از نوک پستان: ترشحات ممکن است شفاف یا خونی باشند و یا رنگ دیگری داشته باشند.

8. تشکیل ناحیه‌ای شبیه به مرمر زیر پوست پستان: این ناحیه با بخش‌های دیگر سینه متفاوت است.

تومورهای بدخیم سرطان به سرعت رشد می‌کنند، در حالی که توده‌های خوش‌خیم رشدی ندارند. البته، نمونه‌هایی از تومورهای سرطانی با رشد آهسته و تومورهای غیرسرطانی با رشد سریع وجود دارند. تفاوت اصلی بین تومورهای خوش‌خیم و بدخیم سینه واضح است، اما برای بهتر درک کردن، می‌توان آن‌ها را مقایسه کرد.

تومورهای خوش‌خیم پستان دارای ویژگی‌های زیر هستند:

1. سلول‌های آن‌ها تمایل به گسترش ندارند و به طور عمومی رشد کندی دارند.

2. تمایلی به حمله به بافت مجاور ندارند و اغلب محدود به محل خود می‌شوند.

3. به سایر قسمت‌های بدن متاستاز نمی‌دهند و انتشار به اعضاء دیگر را ندارند.

4. مرزهای واضحی دارند و به طور معمول در محدوده تومور قرار دارند.

5. در زیر میکروسکوپ پاتولوژیست، شکل کروموزوم‌ها و DNA سلول‌های آن‌ها طبیعی به نظر می‌رسد.

6. به طور معمول، هورمون یا مواد دیگری ترشح نمی‌کنند.

تومورهای بدخیم پستان دارای ویژگی‌های زیر هستند:

1. سلول‌های آن‌ها می‌توانند به سرعت رشد کنند و به طور معمول سریع تر از تومورهای خوش‌خیم پیشرفت کنند.

2. اغلب به بافت سالم مجاور حمله می‌کنند و ممکن است به فضای بیرون از محل اصلی خود گسترش یابند.

3. می‌توانند از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به بافت مجاور فراوان شوند و به قسمت‌های دیگر از بدن متاستاز نمایند.

4. ممکن است در زیر میکروسکوپ پاتولوژیست، سلول‌های آن‌ها کروموزوم‌ها و DNA غیرطبیعی داشته باشند و شکل غیرطبیعی داشته باشند.

5. ممکن است موادی ترشح کنند که می‌تواند به علائمی مانند خستگی و کاهش وزن منجر شود.

با توجه به ویژگی‌های بدخیم بودن، تومورهای بدخیم پستان ممکن است نیاز به درمان تهاجمی مانند جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و داروهای ایمونوتراپی داشته باشند. هرچند در برخی موارد، اگر سلامتی فرد را تهدید نکنند، ممکن است نیازی به درمان آن‌ها نباشد. همچنین، در صورت برداشتن یا نیاز به درمان بیشتر، عود تومور بدخیم پستان بعید است.

بیشترین سرطان سینه در زنان رخ می‌دهد. به همین دلیل، زنان بیشتری نسبت به مردان در معرض این بیماری قرار دارند. علت اصلی ابتلا به سرطان سینه در زنان این است که سلول‌های پستان زنان به صورت مداوم تحت تأثیر هورمون‌های زنانه یعنی استروژن و پروژسترون قرار دارند. مردان هم ممکن است به سرطان سینه مبتلا شوند، اما این بیماری در زنان تقریباً ۱۰۰ برابر بیشتر است. در ادامه باید بررسی کنیم که کدام زنان در بیشترین خطر ابتلا به سرطان هستند؟

1. زنان سالخورده: خطر ابتلا به سرطان سینه با افزایش سن بالا می‌رود. یکی از هر ۸ سرطان تهاجمی سینه در زنان کمتر از ۴۵ سال رخ می‌دهد، در حالی که حدود ۲ مورد از هر ۳ سرطان تهاجمی سینه در زنان ۵۵ ساله یا بالاتر رخ می‌دهد.

2. زنانی که عامل ژنتیکی دارند: تخمین زده می‌شود که حدود ۵ تا ۱۰ درصد موارد سرطان پستان باعث ارثی بوده و ناشی از نقص ژنی است که از والدین به ارث می‌رسد.

3. زنانی که سابقه خانوادگی دارند: خطر ابتلا به سرطان در زنانی که خویشاوندان خونی آن‌ها این بیماری را دارند، بیشتر است. مثلاً داشتن یکی از بستگان درجه یک (مادر، خواهر یا دختر) مبتلا به سرطان سینه، خطر ابتلا به سرطان سینه را تقریباً دو برابر می‌کند. همچنین داشتن ۲ فامیل درجه یک، خطر ابتلا را حدود ۳ برابر افزایش می‌دهد.

4. زنان سفیدپوست: زنان سفیدپوست کمی بیشتر از زنان آفریقایی-آمریکایی در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. همچنین زنان آسیایی، اسپانیایی‌تبار و بومی آمریکایی در خطر کمتری برای ابتلا به سرطان سینه و مرگ ناشی از آن قرار دارند.

زنانی که سینه‌هایی با بافت متراکم دارند، به این معنی است که در آن‌ها بافت غده‌ای بیشتر و بافت چربی کمتری وجود دارد. این زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. بافت متراکم پستان می‌تواند در تشخیص بیماری در ماموگرافی به پزشکان دشواری بیشتری ایجاد کند.

همچنین زنانی که به برخی از بیماری‌های خوش‌خیم پستان مبتلا هستند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار داشته باشند.

زنانی که کارسینوم لوبولار درون‌جا دارند، بین ۷ تا ۱۱ برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار دارند.

زنانی که دوره‌های قاعدگی بیشتری داشته‌اند، به علت شروع قاعدگی در سنین پایین (قبل از ۱۲ سالگی) یا یائسگی در سنین بالاتر (بعد از ۵۵ سالگی)، چرخه‌های قاعدگی بیشتری داشته‌اند و کمی بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار می‌گیرند.

زنانی که در سنین کودکی یا جوانی به علت درمان سرطان دیگر، رادیوتراپی در ناحیه قفسه سینه تجربه کرده‌اند، به طور قابل‌توجهی در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار می‌گیرند.

در تشخیص سرطان سینه، پزشکان از آزمایش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را انجام دهند تا بفهمند آیا سرطان به سایر قسمت‌های بدن، غیر از سینه و لنفاوی‌های زیربازو، گسترش یافته است یا خیر. انتخاب روش تشخیصی بستگی به علایم، سن، وضعیت سلامتی و آزمایشات قبلی فرد دارد.

آزمایش‌های تصویربرداری برای مشاهده داخل بدن استفاده می‌شوند. در مورد آزمایش‌های تصویربرداری پستان، این آزمایش‌ها ممکن است برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر درباره ناحیه مشکوکی که در طول غربالگری پستان کشف شده است، انجام شوند.

ماموگرافی تشخیصی: این آزمایش مشابه ماموگرافی غربالگری است، با این تفاوت که تصاویر بیشتری از پستان گرفته می‌شود. این روش در صورتی استفاده می‌شود که فرد نشانه‌هایی مانند توده جدید یا ترشح از نوک پستان را تجربه کند. در صورتی که موارد مشکوک در ماموگرافی غربالگری مشاهده شود، ممکن است از ماموگرافی تشخیصی نیز استفاده شود.

سونوگرافی: این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصویری از بافت پستان استفاده می‌کند. با استفاده از این روش، می‌توان توده‌های جامد که ممکن است سرطانی باشند، و کیست‌های پر از مایع که معمولاً سرطانی نیستند را تشخیص داد.

MRI: در این روش، از میدان‌های مغناطیسی برای تولید تصاویر دقیق از بدن استفاده می‌شود. یک ماده حاجب ویژه به نام ماده حاجب، قبل از اسکن، در رگ بیمار تزریق می‌شود تا به تولید تصویر واضح از سرطان احتمالی کمک کند. MRI پستان ممکن است برای بررسی رشد بیماری در پستان یا بررسی سرطان پستان دیگر پس از تشخیص سرطان در فرد استفاده شود. همچنین، MRI پستان گاهی به عنوان یک روش غربالگری همراه با ماموگرافی برای برخی از زنان با خطر بسیار بالای ابتلا به سرطان و برخی از زنانی که سابقه ابتلا به سرطان سینه دارند، استفاده می‌شود. همچنین، اگر سرطان سینه در مرحله پیشرفته تشخیص داده شود یا اگر درمان شیمی‌درمانی یا درمان غدد درون‌ریز در ابتدا انجام شود، ممکن است از MRI استفاده شود. در نهایت، این روش می‌تواند به عنوان یک روش نظارتی پس از تشخیص و درمان سرطان مورد استفاده قرار بگیرد.

یکی از روش‌های تصویربرداری مورد استفاده در بررسی سرطان پستان، MRI سینه است. این روش می‌تواند پس از تشخیص و درمان سرطان، به عنوان یک روش نظارتی مورد استفاده قرار بگیرد.

بیوپسی نیز یک روش مهم برای تشخیص سرطان است. در این روش، یک کمیته از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ برداشت می‌شود. از این روش می‌توان برای تایید قطعی وجود سرطان استفاده کرد. بعد از بیوپسی، نمونه‌ها توسط یک آسیب‌شناس یا پاتولوژیست تجزیه و تحلیل می‌شوند. بیوپسی می‌تواند به انواع مختلفی تقسیم شود، از جمله بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف که از سوزن نازک برای برداشتن نمونه کوچکی از سلول‌ها استفاده می‌کند و بیوپسی با سوزن مرکزی که از سوزن پهن‌تر برای برداشتن نمونه بزرگ‌تر از بافت استفاده می‌کند. همچنین، بیوپسی جراحی نیز وجود دارد که بیشترین مقدار بافت را از بدن خارج می‌کند، اما معمولاً به عنوان روش توصیه شده برای تشخیص سرطان استفاده نمی‌شود و بیشتر برای درمان سرطان به کار می‌رود.

بیوپسی با هدایت تصویر، یک روش است که در آن سوزن با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مانند ماموگرافی، سونوگرافی یا MRI به محل توده یا کلسیفیکاسیون‌ها هدایت می‌شود. به عنوان مثال، بیوپسی استریوتاکتیک یک نوع بیوپسی با هدایت تصویر است که با استفاده از ماموگرافی به هدایت سوزن انجام می‌شود. پزشک شما را راهنمایی می‌کند که کدام نوع بیوپسی برای شما مناسب‌تر است. در این روش، به طور معمول یک گیره فلزی کوچک در پستان قرار داده می‌شود تا محل نمونه‌برداری را مشخص کند. این گیره معمولاً از تیتانیوم ساخته شده است و برای آزمایشات تصویربرداری بعدی مشکلی ایجاد نمی‌کند.

بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان، یک روش است که در آن زمانی که سرطان از طریق سیستم لنفاوی گسترش می‌یابد، غدد لنفاوی نگهبان درگیر می‌شوند. در سرطان سینه، غدد لنفاوی زیربازوها که به آن‌ها غدد لنفاوی زیربغل می‌گویند، درگیر می‌شوند. بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان روشی است برای کشف سرطان در غدد لنفاوی نزدیک پستان.

وقتی سرطان سینه از طریق غدد لنفاوی گسترش می‌یابد، به غدد لنفاوی زیربازوها می‌رسد.

عواملی که باعث افزایش خطر سرطان می‌شوند چیستند؟
عامل خطر به هر چیزی گفته می‌شود که بر احتمال ابتلا به بیماری مانند سرطان تأثیر می‌گذارد. اغلب زنانی که یک یا چند عامل خطر سرطان سینه دارند، هرگز به این بیماری مبتلا نمی‌شوند، در حالی که بسیاری از زنانی که به سرطان مبتلا هستند، هیچ عامل خطر آشکاری ندارند، به استثنای جنسیت و افزایش سن. حتی زمانی که زنی با داشتن عوامل خطر به سرطان سینه مبتلا می‌شود، سخت است بدانیم که این عوامل در ابتلا او به سرطان چه نقشی داشته‌اند.

انواع مختلفی از عوامل خطر سرطان وجود دارند. برخی از عوامل، مانند سن و نژاد افراد، قابل تغییر نیستند. برخی دیگر با عوامل ایجادکننده سرطان در محیط مرتبط هستند. برخی دیگر به رفتارهای شخصی فرد، مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل و رژیم غذایی مرتبط هستند. اما باید بدانید که خطر ابتلا به سرطان سینه در طول زمان ممکن است به دلیل عواملی مانند افزایش سن یا تغییر سبک زندگی تغییر کند. در ادامه به عواملی که ممکن است منجر به سرطان شوند، اشاره خواهیم کرد.

فرزندآوری: خطر ابتلا به سرطان در زنانی که فرزندی نداشته‌اند یا اولین فرزند خود را پس از سن ۳۰ سال به دنیا آورده‌اند، کمی بیشتر است. بارداری‌های مکرر و باردار شدن در سنین پایین، خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش می‌دهد. تعداد کل دوره‌های قاعدگی زن نیز با حاملگی کاهش می‌یابد و این ممکن است دلیل این تأثیر باشد.
استفاده از قرص‌های ضد بارداری خوراکی: مطالعات نشان داده است که زنانی که از قرص‌های ضد بارداری خوراکی استفاده می‌کنند، نسبت به زنانی که هیچ‌گاه از اینداروها استفاده نکرده‌اند، کمی بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. به نظر می‌رسد که این خطر پس از قطع مصرف قرص‌ها به حالت عادی برمی‌گردد.

هورمون درمانی بعد از یائسگی: استفاده از هورمون درمانی ترکیبی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. اما برای زنانی که بیش از ۵ سال از استفاده از هورمون درمانی گذشته است، این خطر وجود ندارد.

شیردهی: برخی مطالعات نشان می‌دهد که شیردهی ممکن است کمی خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد، به ویژه اگر مدت شیردهی بین یک و نیم تا ۲ سال باشد.

مصرف الکل: مصرف الکل به طور واضح با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است. خطر ابتلا با میزان مصرف الکل افزایش می‌یابد.

فعالیت بدنی نداشتن: شواهد نشان می‌دهد که عدم فعالیت بدنی می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد.

آیا سایز سینه‌ی خانم‌ها بر خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر دارد؟
بیشتر تحقیقات هیچ ارتباط مستقیمی بین سایز سینه و سرطان پستان نیافته‌اند. یک مطالعه دقیق روی زنان لاغر با پستان‌های بزرگ ارتباط کمی بین آنها و سرطان پستان را نشان داد. در این تحقیق، دو هزار زن بر اساس سایز سینه به چند گروه تقسیم شدند و نتایج نشان داد که خطر سرطان در زنان لاغر با سینه بزرگتر نسبت به وزنشان بیشتر است. با این حال، برای تأیید دقیق این فرضیه نیاز به تحقیقات بیشتری است.

آیا قد خانم‌ها بر خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر گذار است؟
تحقیقات بسیاری نشان داده است که قد خانم‌ها با خطر بروز سرطان سینه در ارتباط است. خانم‌های بلند قد (با قد ۱۷۴ سانتیمتر یا بلندتر) کمی بیشتر از خانم‌های کوتاه قد (با قد ۱۵۹ سانتیمتر یا کوتاه‌تر) در خطر سرطان پستان قبل و بعد از دوران یائسگی هستند. قد فرد تحت تأثیر ژنتیک، نوع تغذیه و سطح هورمون‌ها قرار می‌گیرد. با این حال، هنوز مشخص نیست که این سه عامل چگونه بر خطر سرطان سینه تأثیر می‌گذارند.

یکی از فرضیاتی که مطرح می‌شود، این است که هورمون‌ها ممکن است بر رشد بافت مجرای شیر در پستان و در نتیجه بر خطر ابتلا به سرطان سینه تأثیر بگذارند. بیشتر سرطان‌های پستان از این بافت نشأت می‌گیرند. هر چه بافت مجرای شیر بیشتر رشد کند، خطر ابتلا به سرطان پستان نیز بالاتر می‌رود.

آیا وزن خانم‌ها بر خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر می‌گذارد؟
بله، وزن بدن خانم‌ها بر روی خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر دارد، اما تأثیر آن در دوران‌های مختلف متفاوت است. تحقیقات بسیاری نشان داده‌اند که زنانی که وزن بدنشان بیشتر از ۷۹ کیلوگرم است، در مقایسه با زنانی که لاغرتر هستند (کمتر از ۵۸ کیلوگرم)، در دوره قبل از یائسگی کمتر در خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند و در دوره یائسگی این خطر افزایش می‌یابد.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده‌اند که زنانی که بیشترین مقدار چربی را در ناحیه شکم خود دارند، در مقایسه با زنانی که چربی بیشتری در ناحیه باسن و ران دارند، در خطر بیشتری از ابتلا به سرطان پستان پس از یائسگی قرار دارند. در این تحقیق، وزن بدن در نظر گرفته نشده و تنها به تجمع چربی در نواحی مختلف توجه شده است. اما برای اثبات کامل این ادعا، نیاز به تحقیقات بیشتر و جامع‌تری وجود دارد.

در مجموع، تحقیقات نشان می‌دهند که کاهش وزن تأثیری در کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان دارد. با این حال، زمانی که کاهش وزن صورت می‌گیرد نیز مهم است. زنانی که قبل از سن ۴۵ سالگی به اضافه وزن مبتلا می‌شوند، اگر بیش از ۵ کیلوگرم وزن کم کنند، خطر ابتلا به سرطان پستان پس از یائسگی را کاهش می‌دهند. اما تأثیر کاهش وزن دائمی در طولانی‌مدت بر سرطان پستان هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

سرطان سینه در طول بارداری به طور معمول رخ نمی‌دهد، اما در برخی موارد ممکن است زنان باردار به این بیماری مبتلا شوند. بارداری به تنهایی عامل ایجاد سرطان نیست، اما تغییرات هورمونی ناشی از بارداری ممکن است روند بیماری را تسریع کند. در طول دوران بارداری، پستان‌ها بزرگتر و ضخیم‌تر می‌شوند و این می‌تواند تشخیص توده‌های سرطانی را دشوار کند. به همین دلیل، بررسی پستان در طول بارداری بسیار مهم است. هرگونه توده یا علائم مشکوک باید توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد.

در دوران بارداری، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، این است که به صورت منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا معاینات قبل از تولد را انجام دهید. انجام ماموگرافی در طول بارداری به طور کلی ایمن است، اما به دلیل تغییر در تراکم پستان‌ها، ممکن است مفید نباشد. در نتیجه، معمولاً ماموگرافی سه بعدی توصیه می‌شود.

باید توجه داشت که قطع بارداری تأثیری در افزایش شانس مبارزه با سرطان سینه ندارد. همچنین هیچ شواهدی برای آسیب رساندن سرطان به جنین وجود ندارد، اما درمان‌ها ممکن است خطراتی داشته باشند. به طور کلی، جراحی در سه ماهه اول بارداری بی‌خطر است. اگر سرطان در مراحل اولیه خود باشد، پزشک ممکن است برداشتن توده مشکوک یا حتی پستان کامل را توصیه کند. اما اگر در سه ماهه اول یا دوم بارداری هستید، بهترین راه حل برداشتن کل پستان است. برداشتن توده معمولاً یک گزینه برای زنانی است که در سه ماهه سوم بارداری هنوز سرطان تشخیص داده نشده است. درمان با پرتودرمانی به طور معمول پس از زایمان آغاز می‌شود، زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند.

در طول جراحی سرطان سینه، جراح به بررسی غده‌های لنفاوی می‌پردازد تا ببیند آیا آن‌ها تحت‌تأثیر سرطان قرار گرفته‌اند یا خیر. جراح عموماً غده‌هایی را که احتمال گسترش سرطان در آن‌ها وجود دارد را برداشت می‌کند. اگر فرد به شیمی‌درمانی نیاز داشته باشد، پزشک به طور معمول تا پایان سه ماهه اول صبر می‌کند تا احتمال آسیب دیدن جنین را کاهش دهد.

سرطان پیشرفته معمولاً به جراحی و شیمی‌درمانی نیاز دارد. بنابراین خطر برای جنین بیشتر است. به همین دلیل تصمیم‌گیری در مورد اینکه فرد مبتلا تحت درمان قرار گیرد یا خیر، می‌تواند بسیار سخت باشد.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه توقف شیردهی توسط مادر سرطان سینه را بهبود می‌بخشد، وجود ندارد. در حالت بیماری سرطان سینه، شیردهی با شیر مادر اشکالی ندارد، اما بهتر است فرد با پزشک یا مشاور شیردهی خود صحبت کند تا ببیند چه چیزی برای او و کودکش بهتر است. اگر شیمی‌درمانی را انجام می‌دهد، به احتمال زیاد نباید به نوزاد خود شیر بدهد، زیرا بسیاری از داروهای شیمی‌درمانی قوی هستند و می‌توانند از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شوند.

در نهایت باید توجه داشت که توده‌های پستان بسیار شایع هستند. بنابراین مهم است که به صورت منظم، پستان‌های خود را بررسی کنید. اگر توده‌ای در پستان یا زیر بغل خود تشخیص دهید، در اولین فرصت به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا او آزمایش‌های لازم برای تشخیص بی‌خطر بودن یا خطرناک بودن این توده‌ها را انجام دهد. به خودتان مراقبت کنید و از درمان‌های لازم استفاده کنید. حتی توده‌های خوش‌خیم نیز نیاز به مراقبت و درمان دارند. بنابراین برای مراقبت از سلامتی پستان‌ها، هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

منبع: Adapted from https://www.breastcancer.org/tipsدر طول جراحی سرطان سینه، جراح غدد لنفاوی را بررسی می‌کند تا ببیند آیا آن‌ها تحت‌تأثیر قرار گرفته‌اند یا خیر. او اغلب مواردی را که احتمال گسترش سرطان در آن‌ها وجود دارد را برمی‌دارد. اگر فرد به شیمی‌درمانی نیاز داشته باشد، پزشک به طور معمول تا پایان سه ماهه اول صبر می‌کند تا احتمال آسیب دیدن جنین را کاهش دهد.

سرطان پیشرفته معمولاً به جراحی و شیمی درمانی نیاز دارد. بنابراین خطر برای جنین بیشتر است. به همین جهت تصمیم‌گیری در مورد اینکه فرد مبتلا تحت درمان قرار گیرد یا خیر، می‌تواند بسیار سخت باشد.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه توقف جریان شیر مادر سرطان سینه را بهبود می‌بخشد، وجود ندارد. در هنگام ابتلا به این بیماری شیر دادن با شیر مادر اشکالی ندارد، اما بهتر است فرد با پزشک یا مشاور شیردهی خود صحبت کند تا ببیند چه چیزی برای او و کودکش بهتر است. اگر شیمی‌درمانی می‌کند، به احتمال زیاد نباید به نوزاد خود شیر بدهد، زیرا بسیاری از داروهای شیمی‌درمانی قوی هستند و می‌توانند از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شوند.

در نهایت باید گفت توده‌های پستان بسیار شایع هستند. بنابراین مهم است که به طور مرتب، پستان‌های خود را چک کنید. اگر متوجه یک توده در پستان یا زیر بغل خود شدید، در اولین فرصت به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا او آزمایش‌های لازم برای تشخیص بی‌خطر بودن یا خطرناک بودن این توده‌ها را انجام دهد. یادتان باشد که مراقبت از خود و درمان را نادیده نگیرید و به تعویق نیندازید. حتی تومورهای خوش‌خیم نیاز به مراقبت و درمان دارند. بنابراین چه سرطان سینه داشته باشید و چه نداشته باشید، به مراقبت‌های پزشکی نیاز خواهید داشت.

منبع: تطبیق داده شده از https://www.breastcancer.org/tips