تشخیص و توصیف فیبرومیالژیا و راه‌های تشخیص آن
فیبرومیالژیا به وضعیتی اطلاق می‌شود که با درد گسترده در سراسر بدن، مشکلات خواب، خستگی و ناراحتی‌های جسمی و روانی همراه است. افرادی که این بیماری را دارند، ممکن است نسبت به افراد بدون فیبرومیالژیا حساسیت بیشتری به درد داشته باشند. این وضعیت به عبارت دیگر به معنای “پردازش درک درد” بیشتر نمی‌شود. فیبرومیالژیا به […]
فیبرومیالژیا به وضعیتی اطلاق می‌شود که با درد گسترده در سراسر بدن، مشکلات خواب، خستگی و ناراحتی‌های جسمی و روانی همراه است. افرادی که این بیماری را دارند، ممکن است نسبت به افراد بدون فیبرومیالژیا حساسیت بیشتری به درد داشته باشند. این وضعیت به عبارت دیگر به معنای “پردازش درک درد” بیشتر نمی‌شود.
فیبرومیالژیا به طور کلی یک وضعیت است که باعث درد گسترده در سراسر بدن، مشکلات خواب، خستگی و ناراحتی‌های جسمی و روانی می‌شود. افرادی که این بیماری را تجربه می‌کنند، ممکن است به درد بیش از حد حساسیت داشته باشند و این وضعیت به عنوان “پردازش غیرطبیعی درک درد” شناخته می‌شود. فیبرومیالژیا نادر نیست و تاکنون حدود ۴ میلیون نفر در ایالات متحده تحت تأثیر آن قرار گرفته‌اند. این بیماری حدود ۲٪ از جمعیت بزرگسالان آمریکا را تشکیل می‌دهد. در این مقاله، به معرفی فیبرومیالژیا، علائم، عوارض و علل آن خواهیم پرداخت. برای اطلاعات بیشتر، با ما همراه باشید.
فیبرومیالژیا یک اختلال جسمی است که با درد واگیردار در ساختارهای استخوانی-عضلانی همراه است و همچنین با خستگی، مشکلات خواب، ضعف هشیاری و مشکلات خلقی مشخص می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که فیبرومیالژیا با تأثیر بر فرآیند پردازش سیگنال‌های درد و غیردرد توسط مغز و نخاع، احساسات درد را تشدید می‌کند. علائم این بیماری اغلب پس از وقوع رویداد ناگهانی مانند ضربه فیزیکی، جراحی، عفونت یا استرس روانی شروع می‌شود. در بعضی موارد، علائم به تدریج در طول زمان بدون وقوع هیچ حادثه مشخصی تجمع می‌یابند. لازم به ذکر است که زنان در مقایسه با مردان بیشتر در معرض ابتلا به فیبرومیالژیا هستند، و بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری با مشکلاتی مانند سردرد تنشی، اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، سندرم روده تحریک‌پذیر، اضطراب و افسردگی نیز مواجه می‌شوند.
فیبرومیالژیا یک اختلال جسمی است که با درد گسترده در ساختارهای استخوانی-عضلانی همراه است. این بیماری در جامعه به‌طور گسترده‌ای دیده می‌شود و حدود ۲ تا ۸ درصد از جمعیت جهان تحت تأثیر آن قرار دارند. عمدتاً زنان در رده سنی ۲۰ تا ۵۵ سال بیشتر مبتلا به فیبرومیالژیا هستند. افرادی که این بیماری را تجربه می‌کنند، ممکن است نسبت به درد حساسیت بیشتری داشته باشند که به آن “پردازش غیرطبیعی درک درد” می‌گویند. در ایالات متحده، حدود ۴ میلیون بزرگسال تحت تأثیر فیبرومیالژیا قرار دارند که حدود ۲٪ از جمعیت بزرگسالان را تشکیل می‌دهند.
علائم فیبرومیالژیا شامل درد و حساسیت گسترده است. برای تشخیص فیبرومیالژیا، پزشکان معمولاً بررسی می‌کنند که آیا فرد دارای “درد و حساسیت به لمس” در حداقل ۱۱ نقطه از ۱۸ نقطه مشخص در بدن است. این نقاط در نقاط خاصی از بدن مانند پشت سر، بالای شانه‌ها، آرنج‌های بیرونی، باسن و زانو قرار دارند. با ایجاد فشار شدید روی این نقاط، پزشکان میزان دردناکی که فرد تجربه می‌کند را بررسی می‌کنند.
به طور کلی، فیبرومیالژیا باعث درد و حساسیت گسترده در بدن می‌شود و این درد با سایر نوع دردها تفاوت‌هایی دارد.
درد گسترده که با فیبرومیالژیا همراه است، به طور عمومی به عنوان یک درد مبهم و مداوم توصیف می‌شود که حداقل سه ماه طول کشیده است. برای شناخته شدن به عنوان “گسترده”، باید در هر دو طرف بدن و در بالا و پایین کمر حس شود. علاوه بر این، برخی از علائم متداول فیبرومیالژیا عبارتند از:
– درد قفسه سینه: درد فیبرومیالژیا در قفسه سینه ممکن است شبیه به درد یک حمله قلبی باشد. این درد در غضروفی که دنده‌ها را به استخوان سینه متصل می‌کند، احساس می‌شود و ممکن است به شانه‌ها و بازوها نیز تاب‌برداری کند. این درد همراه با سوزشی تیز مانند فروکشتن نوک چاقو در زخم است، تقریباً مثل اینکه فرد برای تنفس تلاش می‌کند، که این هم یکی از علائم حمله قلبی است.
– درد کمر: درد کمر یکی از شایع‌ترین دردهای بدن است و بنابراین ممکن است مشخص نباشد که آیا فیبرومیالژیا مسئول آن است یا یک بیماری دیگر مانند آرتریت یا کشیدگی عضله است. همچنین، داروهایی که برای تسکین سایر علائم فیبرومیالژیا استفاده می‌شود، می‌توانند باعث درد کمر نیز شوند.
مطالعه بیشتر:
– بیماری صرع و تمام جنبه‌های آن را می‌توانید اینجا بخوانید!
داروهایی که برای کاهش سایر علائم فیبرومیالژیا استفاده می‌شوند، ممکن است باعث درد کمر نیز شوند.
درد پا
ممکن است درد مرتبط با فیبرومیالژیا در عضلات و بافت‌های نرم پاها احساس شود. درد پا ممکن است شبیه به درد سفتی آرتریت یا کشیدگی عضله باشد. این نوع درد عمیق و همراه با سوزش، سوزن‌سوزن شدن، حس خزنده در رگ‌ها یا حس ضربان توصیف می‌شود. علاوه بر این، تمایل به حرکت دادن پاها که ممکن است نشانه سندرم پای بی‌قرار باشد، ممکن است با فیبرومیالژیا همراه باشد. گاهی اوقات، احساس خستگی در پاها نیز وجود دارد و احساس سنگینی مانند حمل وزن بر روی پاها به وجود می‌آید.
خستگی و مشکلات خواب
افراد مبتلا به فیبرومیالژیا اغلب با وجود خواب کافی، باز هم با خستگی از خواب بیدار می‌شوند. خواب آنها نیز اغلب کیفیت پایینی دارد و با درد از خواب بیدار می‌شوند. همچنین، بسیاری از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا مشکلات خواب دیگری مانند سندرم پاهای بی‌قرار و آپنه خواب دارند. در ضمن، فیبرومیالژیا اغلب همراه با بیماری‌های زیر است:
– سندرم روده تحریک‌پذیر
– میگرن و انواع دیگر سردردها
– سیستیت بینابینی یا سندرم دردناک مثانه
– اختلالات مفصل گیجگاهی فکی
– اضطراب
– افسردگی
– سندرم تاکی‌کاردی وضعیتی
– درد و سفتی در سراسر بدن
– مشکلات تفکر، حافظه و تمرکز
– مشکلات گوارشی مانند درد شکم، نفخ و یبوست
منبع:
https://www.webmd.com/fibromyalgia/guide/fibromyalgia-pain#1
مه فیبرو یا مه مغزی، اصطلاحی است که برای توصیف احساس مبهمی استفاده می‌شود که افراد در هنگام ابتلا به فیبرومیالژیا تجربه می‌کنند. مه فیبرو شامل علائم زیر است:
1. ضعف شدید حافظه: افراد مبتلا به مه فیبرو ممکن است دچار مشکلاتی در حافظه باشند و سختی در به خاطرسپاری و یادآوری اطلاعات داشته باشند.
2. مشکل در تمرکز: تمرکز بر موضوعات و وظایف مختلف برای افراد مه فیبرو سختی بیشتری دارد و ممکن است به سرعت پرت شوند و نتوانند به درستی متمرکز شوند.
3. مشکل در هوشیاری: افراد مبتلا به مه فیبرو ممکن است احساس خواب آلودگی، کاهش انرژی و عدم تمایل به انجام فعالیت‌های روزمره را داشته باشند.
در مطالعات صورت گرفته درباره فیبرومیالژیا، مشخص شده است که این بیماری در زنان دو برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد. 80 تا 90 درصد از موارد فیبرومیالژیا در زنان تشخیص داده می‌شود. همچنین، علائم آن در زنان شدیدتر از مردان بوده و درد قاعدگی نیز در زنان رایج است. علاوه بر این، گذار به یائسگی می‌تواند احتمال ابتلا به فیبرومیالژیا را افزایش دهد، اما تشخیص درست بین علائم یائسگی و فیبرومیالژیا ممکن است دشوار باشد، زیرا برخی از علائم آنها به شدت شبیه به هم هستند.
فیبرومیالژیا در زنان دو برابر بیشتر از مردان شایع است. اگرچه ممکن است مردان نیز به این بیماری مبتلا شوند، اما علائم آن در آنها شایع نیست و اغلب فیبرومیالژیا به عنوان یک بیماری زنانه در نظر گرفته می‌شود. نتایج یک مطالعه در آلمان نشان داد که ۵۹.۲ درصد زنان و ۴۰.۸ درصد مردان از کل مبتلایان به فیبرومیالژیا را تشکیل می‌دهند. همچنین، مردان مبتلا به این بیماری ممکن است علاوه بر درد شدید، علائم احساسی بیشتری نسبت به زنان داشته باشند و این موضوع ممکن است بر کیفیت زندگی، شغل و روابط آنها تأثیرگذار باشد. متأسفانه، ممکن است مردانی که به دلایل عاطفی ناراحتی دارند، شکایاتشان جدی گرفته نشود.
برای تشخیص فیبرومیالژیا، پزشکان معمولاً از شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی، اشعه ایکس و آزمایش خون استفاده می‌کنند. اگر فردی به مدت ۳ ماه یا بیشتر در چهار منطقه از پنج منطقه مشخص شده بدن، احساس درد گسترده‌ای داشته باشد، ممکن است به فیبرومیالژیا مشکوک شود. پس از معاینه دقیق، پزشک باید مطمئن شود که هیچ بیماری دیگری باعث درد بیمار نشده است و معمولاً با استفاده از فرآیند حذف یک به یک علائم سایر بیماری‌های احتمالی، تشخیص فیبرومیالژیا قطعی می‌شود.
مهم است به خاطر داشت که هیچ اسکن تصویری خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. با این حال، پزشک ممکن است از اسکن‌های تصویربرداری یا آزمایش‌های خون مختلف استفاده کند تا به ردیابی دلایل دیگری از درد مزمن فرد کمک کند. همچنین، تست FM/a یک آزمایش خون است که ممکن است برای تشخیص فیبرومیالژیا استفاده شود. این آزمایش پروتئین‌های کموکاین و سیتوکین در خون را مورد بررسی قرار می‌دهد. لازم به ذکر است که در مورد ماین متن را به صورت ساده‌تر و روان‌تر بازنویسی می‌کنم:
فیبرومیالژیا در زنان دو برابر بیشتر از مردان شایع است. اگرچه ممکن است مردان نیز به این بیماری مبتلا شوند، اما علائم آن در آنها شایع نیست و اغلب فیبرومیالژیا به عنوان یک بیماری زنانه در نظر گرفته می‌شود. یک مطالعه در آلمان نشان داد که ۵۹.۲ درصد زنان و ۴۰.۸ درصد مردان از کل مبتلایان به فیبرومیالژیا را تشکیل می‌دهند. همچنین، مردان مبتلا به این بیماری ممکن است علاوه بر درد شدید، علائم احساسی بیشتری نسبت به زنان داشته باشند و این موضوع ممکن است بر کیفیت زندگی، شغل و روابطشان تأثیرگذار باشد. متأسفانه، ممکن است مردانی که به دلایل عاطفی ناراحتی دارند، شکایاتشان جدی گرفته نشود.
برای تشخیص فیبرومیالژیا، پزشکان از شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی، اشعه ایکس و آزمایش خون استفاده می‌کنند. اگر فردی به مدت ۳ ماه یا بیشتر در ۴ منطقه از ۵ منطقه خاص بدن، احساس درد گسترده‌ای داشته باشد، ممکن است به فیبرومیالژیا مشکوک شود. پس از معاینه دقیق، پزشک باید مطمئن شود که هیچ بیماری دیگری باعث درد بیمار نشده است و معمولاً با استفاده از فرآیند حذف علائم سایر بیماری‌های احتمالی، تشخیص فیبرومیالژیا قطعی می‌شود.
مهم است به خاطر داشت که هیچ اسکن تصویری خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. با این حال، پزشک ممکن است از اسکن‌های تصویربرداری یا آزمایش‌های خون مختلف استفاده کند تا به ردیابی دلایل دیگری از درد مزمن فرد کمک کند. همچنین، تست FM/a یک آزمایش خون است که ممکن است برای تشخیص فیبرومیالژیا استفاده شود. این آزمایش پروتئین‌های کموکاین و سیتوکین در خون را مورد بررسی قرار می‌دهد. لازم به
عوارض فیبرومیالژیا عبارتند از درد، خستگی و کیفیت پایین خواب که با این بیماری مرتبط هستند. این عوارض می‌توانند تأثیرات منفی بر عملکرد فرد در محیط‌های خانگی و محل کار ایجاد کنند. همچنین، احساس ناامیدی در مواجهه با شرایطی که اغلب به طور اشتباه فهمیده می‌شوند، باعث ایجاد افسردگی و اضطراب می‌شود. اضافه به این، فیبرومیالژیا می‌تواند منجر به درد، ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی شود. افراد مبتلا به فیبرومیالژیا ممکن است با عوارض زیر نیز مواجه شوند:
1. بستری شدن در بیمارستان: افراد مبتلا به فیبرومیالژیا دو برابر بیشتر از افرادی که این بیماری ندارند، نیاز به بستری در بیمارستان دارند.
2. کاهش کیفیت زندگی: زنان و مردانی که از فیبرومیالژیا رنج می‌برند، ممکن است کیفیت زندگی پایین‌تری را تجربه کنند نسبت به افراد سالم.
3. افزایش نرخ افسردگی: بزرگسالان مبتلا به فیبرومیالژیا بیش از سه برابر بیشتر از بزرگسالانی که این بیماری را ندارند، در معرض افسردگی شدید قرار دارند. غربالگری و درمان افسردگی در این افراد بسیار مهم است.
4. افزایش نرخ خودکشی و جراحات: میزان خودکشی و جراحات در بین بیماران فیبرومیالژیا بالاتر است، اما نرخ کلی مرگ و میر در بین بزرگسالان مبتلا به این بیماری مشابه سایر افراد است.
5. افزایش بیماری‌های روماتیسمی: فیبرومیالژیا اغلب با انواع دیگر بیماری‌های روماتیسمی همراه است، از جمله استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و اسپوندیلیت آنکیلوزان.
درد، خستگی و کیفیت پایین خواب مرتبط با فیبرومیالژیا می‌تواند توانایی فرد را در انجام وظایف خانگی یا کاری محدود کند.
افراد مختلف در هر سنی، از جمله کودکان، ممکن است تحت تأثیر فیبرومیالژیا قرار بگیرند. با این حال، بیشتر افراد در دوران میانسالی تشخیص داده می‌شوند و با افزایش سن، احتمال ابتلا به فیبرومیالژیا بیشتر است. عوامل خطری که می‌توانند احتمال ابتلا به فیبرومیالژیا را افزایش دهند عبارتند از:
1. جنسیت: زنان بیشتر از مردان به فیبرومیالژیا مبتلا می‌شوند.
2. سابقه خانوادگی: اگر والدین یا خواهر و برادر فردی به فیبرومیالژیا مبتلا باشند، احتمال ابتلا به این بیماری در فرد موردنظر بیشتر است.
3. سایر اختلالات: اگر فرد به بیماری‌هایی مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید یا لوپوس مبتلا باشد، احتمال ابتلای او به فیبرومیالژیا نیز بیشتر است.
در بیماری‌های خودایمنی مانند التهاب مفصل روماتوئید و لوپوس، سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافت‌های سالم خود را هدف قرار می‌دهد. در این موارد، سیستم ایمنی بدن از پروتئین‌هایی به نام اتوآنتی بادی‌ها برای حمله به مفاصل و سایر بافت‌های سالم استفاده می‌کند. در حالت طبیعی، تعداد کمی اتوآنتی بادی در بدن وجود دارد، اما سطوح بالای آنها ممکن است نشانگر بیماری خودایمنی باشند.
بیماری‌های خودایمنی و فیبرومیالژیا برخی علائم مشترک مانند خستگی و مشکل در تمرکز دارند. تشخیص دادن اینکه فرد دچار یکی از این بیماری‌ها است یا هر دو، برای متخصصان سخت است. به همین دلیل، فرضیه مطرح شده است که فیبرومیالژیا ممکن است یک بیماری خودایمنی باشد. اما این ادعا سخت است و شواهد کافی برای نقش اتوآنتی بادی‌ها در فیبرومیالژیا وجود ندارد. به عنوان مثال، فیبرومیالژیا عموماً به التهاب منجر نمی‌شود، در حالی که التهاب یکی از علائم شایع بیماری‌های خودایمنی است.
اما یک مطالعه کوچک در سال 2021 نشان داد که اتوآنتی بادی‌ها ممکن است در پیشرفت فیبرومیالژیا نقش داشته باشند. در این مطالعه، محققان اتوآنتی بادی را از افراد مبتلا به فیبرومیالژیا و افراد سالم به موش‌ها تزریق کردند. موش‌هایی که از افراد مبتلا به فیبرومیالژیا اتوآنتی بادی گرفتند، علائمی شبیه به فیبرومیالژیا را تجربه کردند، مانند کاهش قدرت عضلانی و حساسیت بیشتر به درد (مانند سرما)، اما موش‌هایی که از افراد سالم اتوآنتی بادی گرفتند هیچ علامتی نداشتند.
البته نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد، اما در کل نتایج این مطالعه امیدوارکننده است. اگر فیبرومیالژیا یک بیماری خودایمنی باشد، درمان بیماری‌های خودایمنی می‌تواند به بهبودی فیبرومیالژیا کمک کند.
– عفونت‌های ویروسی مانند ویروس هرپس ساده و ویروس ابولا
– عفونت‌های باکتریایی مانند بورلیا برگدورفری، که عامل بیماری لایم است
– عفونت‌های قارچی مانند کاندیدا
هرچند که این ارتباط هنوز قطعی نیست و برای تأیید آن نیاز به تحقیقات بیشتری است. همچنین، وجود عوامل استرس زا و تجربه رویدادهای زندگی تراژیک نیز ممکن است در توسعه فیبرومیالژیا نقش داشته باشند.
به طور خلاصه، علت دقیق فیبرومیالژیا هنوز شناخته نشده است و احتمالاً به عوامل متعددی برمی‌گردد، از جمله عوامل ژنتیکی، ناهنجاری‌های شیمیایی در مغز، اختلال در سیگنال‌های درد، و عوامل محیطی مانند عفونت‌ها و استرس.
علت‌های بروز فیبرومیالژیا ممکن است شامل بیماری‌های مختلف و عوامل متعددی باشد. برخی از این علل عبارتند از:
1. عفونت‌ها: برخی عفونت‌ها مانند آنفولانزا، پنومونی، و ویروس اپشتین بار می‌توانند باعث بروز فیبرومیالژیا شوند. همچنین، عفونت‌های دستگاه گوارش نیز مانند عفونت‌های ناشی از باکتری‌های سالمونلا و شیگلا می‌توانند ارتباطی با این بیماری داشته باشند.
2. آسیب‌های جسمی یا روحی شدید: افرادی که آسیب‌های جسمی یا روحی شدیدی را تجربه کرده‌اند، ممکن است به فیبرومیالژیا مبتلا شوند. این شامل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است که به معنای آن است که فیبرومیالژیا ممکن است ناشی از رویدادهای فیزیکی-احساسی مانند تصادفات رانندگی، تجربه تجاوز یا تهدید به آن، و یا مرگ ناگهانی عزیزان باشد.
3. فشارهای روانی و استرس: فشارهای روانی مانند تروما و استرس نیز می‌توانند تأثیرات طولانی مدتی بر بدن افراد داشته باشند و به پیشروی فیبرومیالژیا کمک کنند. تغییرات هورمونی ناشی از استرس می‌تواند در این روند نقش داشته باشد.
4. تحریک عصبی مکرر: تحریک عصبی مکرر می‌تواند باعث تغییرات در مغز و نخاع افراد مبتلا به فیبرومیالژیا شود. این تغییرات شامل افزایش غیرطبیعی سطوح برخی از مواد شیمیایی در مغز است که به درد اشاره می‌کنند. همچنین، گیرنده‌های درد در مغز می‌توانند نوعی حافظه درد را ایجاد کرده و به طور خودکار به سیگنال‌های دردناک و غیردردناک بیش از حد واکنش نشان دهند.
در کل، علت دقیق فیبرومیالژیا هنوز کاملاً مشخص نشده است و احتمالاً به عوامل ژنتیکی، عفونت‌ها، استرس، و تحریک عصبی مرتبط باشد.
فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که باعث درد گسترده در عضلات و استخوان‌ها می‌شود. برخی عوامل می‌توانند این بیماری را تحریک کنند یا علائم آن را تشدید کنند. عواملی که برای تحریک فیبرومیالژیا شناخته شده‌اند عبارتند از:
1. سن: افراد در دوران میانسالی بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند و با افزایش سن، احتمال ابتلا به آن نیز بیشتر می‌شود.
2. بیماری‌های التهابی: برخی بیماری‌های التهابی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید می‌توانند باعث تحریک فیبرومیالژیا شوند.
3. رویدادهای استرس‌زا یا آسیب‌زا: رویدادهای استرس‌زا یا آسیب‌زا مانند تجربه تروما، صدمات تکراری به مفاصل و فشارهای روانی می‌توانند عوامل تحریک‌کننده برای فیبرومیالژیا باشند.
4. چاقی: چاقی نیز به عنوان یک عامل خطر برای فیبرومیالژیا شناخته شده است.
فیبرومیالژیا عبارت است از یک مشکل طولانی‌مدت با درد گسترده در عضلات و استخوان‌ها. علائم آن شامل خستگی مزمن، اختلالات خواب، مشکلات گوارشی، کاهش هوشیاری، اختلال در قاعدگی، افسردگی و اضطراب است. فیبرومیالژیا به ویژه در زنان رایج است و احتمال بروز آن با افزایش سن و سابقه خانوادگی افزایش می‌یابد. تشخیص دقیق آن معمولاً سخت است و بر اساس نشانه‌ها و علائم بیمار تعیین می‌شود.
منبع: +++
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید