تشخیص و علائم ایدز؛ آیا لاغری و ایدز به هم مرتبط هستند؟

لاغری و ایدز می‌توانند بر ذهن افراد مبتلا به این بیماری تأثیر بگذارند. کاهش وزن یک مسئله جدی برای بیماران ایدز است و می‌تواند نگرانی زیادی ایجاد کند. برای تشخیص دقیق ایدز، آشنایی با علائم آن ضروری است. همچنین، راه‌هایی برای مقابله ایمن و مؤثر با کاهش وزن در بیماران مبتلا به ویروس HIV وجود دارد. برای شروع، دریافت اطلاعات اولیه و کسب دانش کافی درباره ایدز و راه‌های مدیریت و درمان آن اهمیت دارد.

لاغری و ایدز می‌توانند ذهن افراد مبتلا به این بیماری را متاثر کنند. کاهش وزن یک مسئله جدی برای بیماران ایدز است و ممکن است نگرانی شدیدی را در آنها ایجاد کند. برای تشخیص دقیق ایدز، آشنایی با علائم آن بسیار مهم است. همچنین، روش‌هایی برای مقابله ایمن و موثر با کاهش وزن در بیماران مبتلا به ویروس HIV وجود دارد. در ابتدا، مهم است که اطلاعات اولیه در مورد ویروس HIV را به دست آورید. در ادامه، درباره علائم ایدز و ماهیت این بیماری بیشتر بخوانید.

ایدز یا ویروس HIV یک عفونت ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن آسیب می‌رساند. این ویروس بدون درمان، سلول‌های CD4 (یا سلول‌های T) که نوعی سلول ایمنی هستند، تخریب می‌کند. هرچه زمان بیشتری از آن می‌گذرد و ویروس HIV سلول‌های CD4 را از بین می‌برد، خطر ابتلا به بیماری‌ها و سرطان‌ها در بدن افزایش می‌یابد.

ویروس ایدز چگونه به بدن منتقل می‌شود؟
ویروس ایدز از طریق هوا، آب یا تماس اتفاقی منتقل نمی‌شود. ایدز از طریق مایعات بدنی منتقل می‌شود که شامل موارد زیر است:

1. خون
2. منی
3. مایعات واژن و رکتوم
4. شیر مادر
5. رابطه جنسی واژینال یا مقعدی
6. استفاده مشترک از سوزن‌ها، سرنگ‌ها و سایر وسایل برای مصرف مواد مخدر تزریقی
7. به اشتراک گذاشتن تجهیزات خالکوبی بدون آنتی‌عفونی کردن آنها
8. از مادر به نوزاد، در طول بارداری، زایمان یا شیردهی.

باید به خاطر داشت که ایدز از طریق روش‌های زیر منتقل نمی‌شود:

1. تماس مستقیم پوست به پوست
2. دست دادن، آغوش گرفتن یا بوسیدن
3. هوا یا آب
4. به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی
5. بزاق، اشک یا عرق (مگر اینکه با خون فرد مبتلا به HIV ترکیب شود)
6. استفاده مشترک از توالت، حوله یا رختخواب
7. نیش پشه‌ها یا سایر حشرات.

اگر یک فرد ابتلا به ایدز شود، سیستم ایمنی بدنش به شدت ضعیف می‌شود و در معرض خطر قرار می‌گیرد. به این معنی است که بدنش دیگر قادر نیست به درستی به بیماری‌ها و عفونت‌ها واکنش نشان دهد. این باعث می‌شود که فرد مبتلا به ایدز در برابر مجموعه‌ای از بیماری‌ها و عفونت‌ها آسیب پذیر شود، از جمله:

۱. پنومونی (عفونت ریه): یک بیماری عفونی در ریه که می‌تواند جدی باشد.
۲. بیماری سل: یک بیماری عفونی و خطرناک که اغلب ریه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
۳. برفک دهان: یک عفونت قارچی در دهان و گلو که معمولاً در افراد با سیستم ایمنی ضعیف رخ می‌دهد.
۴. سیتومگالوویروس (CMV): یک نوع ویروس هرپس که ممکن است در بدن فعال شود و عفونت‌های جدی را ایجاد کند.
۵. مننژیت کریپتوکوکی: یک عفونت قارچی در مغز که می‌تواند وضعیت جدی و خطرناکی باشد.
۶. توکسوپلاسموز: یک بیماری مغزی ناشی از یک انگل که ممکن است در افراد با سیستم ایمنی ضعیف ظاهر شود.
۷. کریپتوسپوریدیوز: یک وضعیت ناشی از عفونت توسط یک انگل روده‌ای.
۸. سرطان: افراد مبتلا به ایدز مستعد بیشتری برای بروز بیماری‌های سرطانی هستند، از جمله سارکوم کاپوسی (KS) و لنفوم.

باید توجه داشت که افت امید به زندگی در افراد مبتلا به ایدز، ناشی از خود بیماری ایدز نیست، بلکه نتیجه‌ای است از بیماری‌ها و عوارضی که ناشی از ضعف سیستم ایمنی بدن به علت ایدز به وجود می‌آید.

علائم ابتلا به ایدز در مرحله حاد عفونت به چند هفته اول پس از ابتلا به ویروس HIV رخ می‌دهد. این علائم بسیار شبیه به علائم آنفولانزا یا سایر ویروس‌های فصلی می‌باشند. آنها ممکن است خفیف یا شدید باشند، بیایند و بروند و ممکن است به مدت چند روز یا چند هفته طول بکشند. علائم اولیه ایدز عبارتند از:

۱. تب
۲. لرزش
۳. تورم غدد لنفاوی
۴. درد و احساس عمومی ناراحتی
۵. بروز لکه‌ها و بثورات پوستی
۶. درد گلو
۷. سردرد
۸. حالت تهوع
۹. ناراحتی معده

به دلیل شباهت این علائم با بیماری‌های معمول مانند آنفولانزا، ممکن است فردی که این علائم را تجربه می‌کند فکر کند که نیازی به مراجعه به پزشک ندارد. با این حال، باید به خاطر داشت که علائم ایدز ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.

پس از گذشت حدود یک ماه از ابتلا به ویروس HIV، ایدز وارد مرحله نهفتگی بالینی می‌شود. این مرحله می‌تواند به مدت چند سال تا چند دهه ادامه یابد. در این مدت، برخی افراد هیچ علامتی ندارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علایم کم یا غیر اختصاصی را تجربه کنند. علائم غیر اختصاصی به علامتی اشاره دارند که به یک بیماری خاص مرتبط نمی‌شود. برخی از این علائم غیر اختصاصی عبارتند از:

۱. سردرد
۲. تورم غدد لنفاوی
۳. تب‌های مکرر
۴. تعریق شبانه
۵. خستگی
۶. حالت تهوع
۷. استفراغ
۸. اسهال
۹. کاهش وزن
۱۰. بروز لکه‌ها و بثورات پوستی
۱۱. عفونت‌های قارچی پیوسته در دهان یا واژن
۱۲. پنومونی (عفونت ریه)
۱۳. زون (یک بیماری پوستی)

مانند مراحل اولیه، در این دو مرحله ایدز، حتی بدون علائم، قابل انتقال به افراد دیگر است. در این مراحل، فرد نمی‌تواند خودش را به عنوان یک بیمار ایدز تشخیص دهد مگر اینکه آزمایش خون ویروس ایدز را انجام دهد. اگر فردی علائم فوق را تجربه کرده و مشکوک به ابتلا به ویروس ایدز باشد، باید آزمایش خون خود را انجام دهد.

علائم ایدز در مردان و زنان ممکن است متفاوت باشند، اما در کل شباهت‌هایی دارند و می‌توانند در طول زمان تغییر کنند یا شدت بیشتری بگیرند. اگر شخصی در معرض آلودگی به ویروس HIV قرار گرفته باشد، در خطر ابتلا به عفونت‌های جنسی (STIs) نیز قرار دارد. برخی از علائم این بیماری‌ها عبارتند از:

۱. سوزاک
۲. کلامیدیا
۳. سیفلیس
۴. تریکومونیازیس

مردان بیشتر از زنان به علائم بیماری‌های جنسی توجه می‌کنند، مانند وجود زخم در اعضای تناسلی. از طرف دیگر، مردان معمولاً به همان اندازه زنان به مراقبت پزشکی نیاز ندارند.

در مورد زنان، علائم و تشخیص ایدز در اکثر موارد مشابه مردان است. با این حال، علائمی که زنان به طور کلی تجربه می‌کنند، بر اساس خطرات متفاوتی که زنان با آنها مواجه می‌شوند، می‌تواند متفاوت باشد. هم مردان و هم زنان مبتلا به ویروس HIV در خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های جنسی قرار دارند. زنان کمتر از مردان به تغییرات کوچک یا دیگر تغییرات در اعضای تناسلی خود توجه می‌کنند. علاوه بر این، زنان مبتلا به ویروس HIV در خطر ابتلا به موارد زیر قرار دارند:

۱. عفونت‌های قارچی مکرر در واژن
۲. سایر عفونت‌های واژنی، از جمله واژینوز باکتریایی
۳. بیماری التهابی لگن (PID)
۴. تغییرات در چرخه قاعدگی
۵. ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که می‌تواند زگیل تناسلی را ایجاد کند و به سرطان دهانه رحم منجر شود.

اگرچه ایدز و لاغری دو شرایط جداگانه هستند، اما می‌توانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند. وقتی شخصی از ایدز رنج می‌برد، ممکن است برای او سندرم هدر رفت HIV ظاهر شود که به کاهش وزن بیش از حد و ناخواسته منجر می‌شود. این کاهش وزن ناشی از ایدز معمولاً همراه با علائمی مانند اسهال، ضعف و تب است و بیش از 30 روز طول می‌کشد. این نوع کاهش وزن عموماً در مراحل پیشرفته‌تر ایدز رخ می‌دهد.

درمان‌های ضد ویروسی (ART) به کاهش نرخ کاهش وزن کمک کرده‌اند، اما تخمین‌ها نشان می‌دهد که بین 14 تا 38 درصد از افراد مبتلا به ایدز هنوز ممکن است با کاهش وزن مواجه شوند. خطر مرگ با هر 1 درصد افزایش در کاهش وزن، نسبت به وزن اولیه، در افراد مبتلا به HIV افزایش می‌یابد. همچنین، این خطر با هر 1 درصد افزایش کاهش وزن نسبت به وزن قبلی، 11 درصد افزایش می‌یابد.

علت کاهش وزن در افراد مبتلا به HIV می‌تواند به دلیل ترکیبی از عوامل باشد. یکی از این عوامل، عفونت‌های فرصت طلب است. زیرا سیستم ایمنی بدن به دلیل افزایش ضعف ناشی از HIV، نسبت به عفونت‌ها آسیب پذیرتر می‌شود و این عفونت‌ها باعث کاهش وزن می‌شوند. برخی از عفونت‌های فرصت طلب عبارتند از:

– عفونت کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم
– عفونت سیتومگالوویروس
– پنومونی پنوموسیستیس
– بیماری سل

تغییرات تغذیه‌ای:

وجود زخم‌های دهانی و مشکل در جویدن و بلعه، همراه با احساس سیری سریع، باعث می‌شود که افراد مبتلا به ایدز نتوانند به درستی غذا بخورند. علاوه بر این، ترکیبی از عفونت‌های فرصت طلب و ایدز می‌تواند باعث تخریب روده کوچک و کاهش جذب مواد مغذی شود.

بیماری‌های عصبی مانند مننژیت کریپتوکوکی می‌توانند تأثیر منفی بر روی توانایی دریافت غذا، درک گرسنگی و همچنین قدرت بلعیدن داشته باشند. همچنین، ناامنی غذایی یا عدم دسترسی به غذاهای سالم به دلیل مشکلات روانی، اجتماعی یا مالی می‌تواند باعث لاغری در افراد مبتلا به ایدز شود.

تغییرات متابولیک و هورمونی:

ایدز می‌تواند مصرف انرژی در حالت استراحت و تعداد کالری‌های سوزانده شده در استراحت را افزایش دهد. همچنین، مصرف کم کالری یکی از عوامل کاهش وزن در این افراد است.

تغییرات هورمونی نیز بر متابولیسم تأثیر می‌گذارند. ایدز میزان هورمون‌های مسئول حفظ وزن، رشد و ترمیم عضلات را تغییر می‌دهد. به عنوان مثال، سطح هورمون‌های تیروئید، تستوسترون و عوامل رشد ممکن است تحت تأثیر ایدز قرار بگیرند.

می‌توان با رعایت شیوه زندگی و اقدامات مراقبت از خود، از ایدز و لاغری ناشی از آن جلوگیری کرد. در ادامه، نکاتی که باید به یاد داشته باشید برای جلوگیری از ایدز و لاغری آن را بیان می‌کنم:

1. تغذیه سالم: رعایت یک رژیم غذایی سالم با تعادل مناسب کالری و مواد مغذی، به ویژه پروتئین برای ساخت و حفظ توده عضلانی، بسیار مهم است.

2. تمرین منظم: انجام تمرینات منظم برای تقویت و افزایش توده عضلانی نیز بسیار مفید است.

3. حمایت روانی: کمک گرفتن از یک درمانگر مجاز برای حمایت از سلامت روان اهمیت دارد.

4. کنترل استرس: یافتن راه‌های سالم برای کنترل استرس و اضطراب نیز بسیار مفید است.

5. مشورت با پزشک: صحبت کردن با یک پزشک یا متخصص مراقبت‌های بهداشتی برای دریافت راهنمایی و مشاوره نیز ضروری است.

اگر با مشکلاتی مانند از دست دادن اشتها یا ناراحتی معده هنگام غذاخوردن مواجه هستید، بهتر است با پزشک خود درباره آن صحبت کنید. آنها می‌توانند راهکارهایی مانند تغییر در داروها یا مصرف مکمل‌های غذایی را برای کاهش علائم توصیه کنند. همچنین، مشاوره با یک تغذیه‌شناس ماهر و ایمن درباره برنامه غذایی و افزایش کالری روزانه نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

برای جلوگیری از مشکلاتی مانند اسهال یا حالت تهوع و استفراغ، می‌توانید غذاهای ملایم و نرم را مصرف کنید. در ابتدا با جرعه‌های کوچک مایعات شروع کنید و به تدریج غذاهای نرم و سپس جامد را به رژیم خود اضافه کنید. همچنین، مصرف مایعات حاوی الکترولیت (بدون اضافه کردن شکر) می‌تواند مفید باشد. شیک‌ها یا اسموتی‌های پرکالری حاوی پروتئین را می‌توانید به عنوان جایگزین یا افزودنی به وعده‌های غذایی خود استفاده کنید. همچنین، برای افزایش کالری بینوعده‌های غذایی، می‌توانید از مکمل‌های پروتئینی و سایر میان‌وعده‌های سالم استفاده کنید. اگر نمی‌توانید وعده‌های غذایی بزرگ را به راحتی مصرف کنید، می‌توانید در طول روز وعده‌های غذایی کوچکتری بیشتر بخورید.

برای بهبود زخم‌های دهان، بهتر است از مرکبات و غذاهای تند، سفت یا ترد، گرم یا سرد خودداری کنید. همچنین، برای نوشیدن مایعات، از نی استفاده کنید. تمرینات قدرتی نیز می‌تواند مفید باشد. اگر نیاز داشتید، از پزشک خود بخواهید که شما را به یک فیزیولوژیست ورزشی یا فیزیوتراپیست معرفی کند.

بعضی از داروها همچنین می‌توانند به کاهش لاغری ناشی از ایدز کمک کنند. به عنوان مثال، داروهای ضد استفراغ مانند زفران و کامپازین و داروهای ضدالتهابی که تولید سیتوکین را کاهش می‌دهند، می‌توانند مفید باشند، مانند تالیدومید.

لطفاً علائم ایدز را به خاطر بسپارید. اگر در محیط‌های پرخطر بوده‌اید یا رفتارهای خطرآمیز داشته‌اید، بهتر است به سرعت آزمون تشخیص ایدز را انجام دهید. ایدز و لاغری ناشی از آن قابل پیشگیری هستند. اما نگران نباشید. با رژیم غذایی مناسب و استفاده از مکمل‌های دارویی، می‌توانید از کاهش ناگهانی وزن جلوگیری کنید.