دیابت نوع یک: علائم، علتها و نکات درمانی که باید بدانید!
دیابت نوع ۱، که به عنوان “دیابت کودکان” شناخته میشود، هر ساله بیش از ۸۰۰۰۰ کودک در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار میدهد. در کل، بیماری دیابت به دو نوع اصلی تقسیم میشود: دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲. در دیابت نوع ۲، بدن افراد مقاومتی نسبت به انسولین تولید شده نشان میدهد. […]
دیابت نوع ۱، که به عنوان “دیابت کودکان” شناخته میشود، هر ساله بیش از ۸۰۰۰۰ کودک در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار میدهد. در کل، بیماری دیابت به دو نوع اصلی تقسیم میشود: دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲. در دیابت نوع ۲، بدن افراد مقاومتی نسبت به انسولین تولید شده نشان میدهد. اما در دیابت نوع ۱، بدن نسبت به انسولین کاملاً مقاومت نشان میدهد و نیاز به مکمل انسولین دارد.
دیابت نوع ۱، که با نام “دیابت کودکان” شناخته میشود، هر ساله بیش از ۸۰۰۰۰ کودک در سراسر جهان به این نوع دیابت مبتلا میشوند. بیماری دیابت به طور کلی به دو نوع اصلی، یعنی دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ تقسیم میشود. در دیابت نوع ۲، بدن افراد مبتلا مقاومتی نسبت به انسولین تولید شده نشان میدهد. اما دیابت نوع ۱ در جهان رایجتر است. در این نوع دیابت، بدن فرد مبتلا قادر به تولید انسولین نیست. هنوز دلایل دقیق بروز دیابت نوع ۱، آیا ناشی از از بین رفتن سلولهای لوزالمعده به دلیل حملات سیستم ایمنی بدن است یا به عوامل ژنتیکی مرتبط است، به طور کامل مشخص نیست. با این حال، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ با عوارض بلندمدت و کوتاهمدت مواجه میشوند و نیاز به درمان فوری و اساسی دارند.
برای درک بهتر درباره دیابت نوع ۱ و علائم آن، با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.
دیابت نوع ۱ چیست؟
برای اینکه بدن انسان در طول روز انرژی داشته باشد، نیاز به گلوکز دارد. گلوکز به وسیلهٔ غذا به بدن تأمین میشود. اما برای ورود گلوکز به سلولهای بدن، نیاز به یک هورمون به نام انسولین است. اگر بدن قادر به تولید انسولین نباشد، میتواند منجر به بروز یک بیماری مزمن به نام دیابت نوع ۱ شود. در دیابت نوع ۱، لوزالمعده بهطور کلی قادر به تولید انسولین نیست یا مقدار آن بسیار کم است. این بیماری معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر میشود، اگرچه ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد. با وجود تحقیقات فراوان برای درمان دیابت نوع ۱، متأسفانه هنوز توانستهایم یک درمان قطعی برای این بیماری پیدا کنیم. با این حال، راهکارهایی برای کنترل و پیشگیری از آن مطرح شده است.
دیابت نوع یک (دیابت وابسته به انسولین) بیشتر در جوانان و سنین پایینتر رخ میدهد، اما ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. در افراد مبتلا به این نوع دیابت، بدن به مقدار کافی انسولین تولید نمیکند، که علت آن از بین رفتن سلولهای بتا در پانکراس است. ارثی بودن در این نوع دیابت به مقدار کمتری نسبت به دیابت نوع ۲ تأثیرگذار است. در هر صورت، در صورت تشخیص دیابت نوع یک، باید بلافاصله درمان آغاز شود؛ زیرا عدم درمان به موقع میتواند به مشکلات قلبی، فشار خون، نارسایی کلیوی، نابینایی و سایر عوارض جدی دیگر منجر شود که بیمار را تهدید میکند.
متأسفانه هنوز هیچ روشی برای پیشگیری قطعی از دیابت نوع ۱ شناخته نشده است. اما پزشکان و محققان در حال انجام تحقیقات گسترده هستند تا بتوانند در آینده از همان ابتدای بیماری یا حتی قبل از آن اقداماتی برای جلوگیری از دیابت نوع ۱ به عمل آورند. در حال حاضر، روشهایی مانند کنترل سطح قند خون، رژیم غذایی مناسب و سبک زندگی سالم میتوانند تلاش کنند تا این بیماری را در افراد کنترل کنند.
اگرچه دیابت نوع ۱ یک بیماری مزمن است، اما با مدیریت مناسب میتوان تا مدت طولانی با آن زندگی کرد. کنترل سطح قند خون بسیار مهم است و افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ نیاز به تزریق انسولین دارند. ورزش نیز نقش مهمی در مدیریت بیماری دارد زیرا تأثیر قابل توجهی بر سطح قند خون دارد. بنابراین، لازم است دوز انسولین و مصرف غذا را با فعالیتهای ورزشی و دیگر فعالیتها تنظیم کنید.
اگر شما یا افرادی در اطرافتان دیابت دارند، مهم است که اطلاعات بیشتری درباره این بیماری کسب کنید تا بتوانید با آگاهی از روشهای درمان، پیشگیری و تنظیم سبک زندگی خود، بیماری را کنترل کنید. آشنایی با غذاها و تغذیه مناسب میتواند به شما کمک کند تا با رژیم غذایی سالم، از خطرات دیابت نوع ۱ جلوگیری کنید. به عنوان مثال، مصرف موادغذایی با کمترین میزان کربوهیدرات میتواند تأثیر مثبتی بر روند دیابت داشته باشد.
برای حفظ سلامتی و پیشگیری از دیابت نوع ۱، میتوانید موارد زیر را رعایت کنید:
– کنترل فشار خون و کلسترول خود: مراقبت از فشار خون و سطح کلسترول خون خود بسیار مهم است.
– ترک سیگار: اگر سیگار میکشید، بهتر است سریعاً آن را ترک کنید.
– انجام معاینات پزشکی: حضور منظم در معاینات پزشکی، دندانپزشکی و مراقبت از بینایی بسیار ضروری است.
– آشنایی با علائم دیابت نوع ۱: میتوانید در مورد دیابت و علائم آن بیشتر بدانید تا در صورت بروز علائم، به سرعت و به موقع واکنش نشان دهید.
علائم دیابت نوع ۱ را میتوان به دو دسته تقسیم کرد:
– علائم اولیه دیابت نوع ۱ شامل:
1. احساس تشنگی بیشتر از حد معمول
2. بوی بد دهان
3. افزایش تعداد مراجعه به دستشویی
4. کاهش وزن بدون دلیل آشکار
5. افزایش اشتها
6. کاهش انرژی و خواب آلودگی
– علائم ثانویه دیابت نوع ۱ شامل:
1. احساس تشنگی شدید
2. گرسنگی شدید
3. کاهش ناگهانی وزن
4. تغییرات ناگهانی در خلق و خو
5. خستگی و ضعف
6. تاری دید
7. تکرار ادرار
8. ادرار شبانه در کودکان
9. خشکی دهان
10. ناراحتی معده
با رعایت این موارد و در صورت بروز علائم، بهتر میتوانید به سلامتی خود نظارت کنید و در صورت لزوم به پزشک مراجعه کنید.
شب ادراری در کودکان یک موضوعی است که نباید به طور قطعی با علائم دیابت در ارتباط قرار گیرد. اما اگر کودک شروع به داشتن شب ادراری ناگهانی کرده و قبلاً این مشکل را نداشته باشد، ممکن است به عنوان یکی از علائم دیابت نوع ۱ در نظر گرفته شود. همچنین، در موارد نادر، دیابت میتواند با از دست دادن هشیاری همراه باشد.
در دیابت نوع ۱، مشکلات پوستی نیز ممکن است به وجود آید. برخی از مشکلات پوستی که در افراد مبتلا به این بیماری دیده میشود عبارتند از: عفونتهای باکتریایی، عفونتهای قارچی، خارش پوست، خشکی پوست و ضعف در گردش خون.
دخترانی که دچار دیابت نوع ۱ هستند، ممکن است به عفونتهای قارچی تناسلی مبتلا شوند و کودکان نیز ممکن است با کاندیدیاز (عفونت قارچی شدید) در ناحیه پوشک مواجه شوند. این مشکل میتواند به راحتی از طریق پوشک به ران و شکم کودک منتقل شود.
در طولانی مدت، داشتن سطح قند خون بالا در دیابت نوع ۱ ممکن است باعث آسیب به سیستمهای بدن شود. برخی از مشکلاتی که ممکن است در نتیجه دیابت نوع ۱ بوجود آید، شامل بیماری قلبی، سکته مغزی، نارسایی کلیه، مشکلات دیداری و بینایی، بیماری لثه و از دست دادن دندان، و آسیب به عصبهای دست، پا و سایر اعضای بدن است.
با گذشت زمان، عوارض دیابت میتوانند به اندامهای اصلی بدن اثر بگذارند، از جمله قلب، رگهای خونی، اعصاب، چشمها و کلیهها. اگر اقدامات لازم برای درمان دیابت انجام نشود، احتمال ابتلا به عوارض مختلف دیابت وجود دارد.
عوارض ابتلا به دیابت عبارتند از:
1. بیماریهای قلبی و عروقی: دیابت باعث افزایش خطر ابتلا به مشکلات قلبی و عروقی می شود، مانند درد قفسه سینه، حمله قلبی، سکته مغزی، تنگی شریانها و افزایش فشار خون. بنابراین، ممکن است علایمی مانند تنگی نفس، تپش قلب، سرگیجه، اختلال در تکلم، اختلال در راه رفتن و سردرد شدید و ناگهانی به دلیل دیابت در شما ظاهر شود.
دیابت خطر ابتلا به مشکلات قلبی و عروقی مانند درد قفسه سینه، حمله قلبی و سرگیجه را افزایش میدهد.
همچنین، دیابت میتواند به اعصاب دست و پا آسیب برساند. این آسیب به ویژه در اعصاب مربوط به پا مشاهده میشود. تجمع گلوکز در سطح قند خون میتواند باعث گزگزی، بیحسی، سوزش یا درد در انگشتان پا و دست شود. این علائم از انتهای انگشتان شروع میشوند و به تدریج به سمت سایر نقاط دست و پا گسترش مییابند.
اگر به دیابت نوع یک بیتوجهی کنید، ممکن است تمامی حس خود در اعصاب پا و دست را از دست بدهید. عدم توجه به علائمی که در پا مانند زخمها و بریدگیها به وجود میآیند، در نهایت منجر به نیاز به بریدن این اعضای حیاتی میشود. به همین دلیل، توصیه میشود بیماری دیابت را جدی بگیرید. انجام آزمایشات دورهای مانند تست قند خون و کلسترول میتواند به پزشک شما در تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند.
صدمه به اعصاب دستگاه گوارش نیز از عوارض دیابت نوع یک است. این بیماری میتواند بر روی اعصاب دستگاه گوارش تأثیر بگذارد و علائم زیر را ایجاد کند.
– تهوع
– استفراغ
– اسهال
– یبوست
همچنین، دیابت نوع یک میتواند به کلیهها آسیب برساند. در کلیهها، میلیونها رگ خونی ریز وجود دارد که جلوی ورود مواد زائد به خون انسان را میگیرند. اما در دیابت نوع یک، این رگهای خونی ریز در کلیه تحت تأثیر قرار میگیرند و مواد زائد به خون نفوذ میکنند. در موارد شدید، این وضعیت باعث نارسایی کلیه میشود. به همین دلیل، برخی افراد ممکن است نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه داشته باشند. در حقیقت، بیماری کلیوی در ۲۰ تا ۳۰ درصد افراد مبتلا به دیابت نوع یک رخ میدهد. بنابراین، تشخیص زودهنگام دیابت میتواند در پیشگیری از آسیب کلیوی تأثیرگذار باشد و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود ببخشد.
عوارض دیابت نوع یک تنها محدود به اعصاب دست و پا نیست. این بیماری میتواند بر روی اعصاب دستگاه گوارش نیز تأثیر بگذارد. اگرچه وجود این علائم به طور خاص دیابت را تأیید نمیکند، اما در صورت تأثیر دیابت بر روی گوارش، ممکن است شما علائم زیر را تجربه کنید:
– تهوع
– استفراغ
– اسهال
– یبوست
علاوه بر این، دیابت نوع یک میتواند به کلیهها آسیب برساند. در کلیهها، میلیونها رگ خونی ریز وجود دارد که جلوی ورود مواد زائد به خون انسان را میگیرند. اما در دیابت نوع یک، این رگهای خونی ریز در کلیه آسیب میبینند. به عبارت دیگر، مواد زائد به داخل رگهای خون نفوذ میکنند و در صورت وجود آسیب شدید، باعث نارسایی کلیه میشوند. این به این معنی است که برخی افراد نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارند. بیماریهای کلیوی در ۲۰ تا ۳۰ درصد افراد مبتلا به دیابت نوع یک رخ میدهد. از این رو، تشخیص زودهنگام دیابت میتواند در جلوگیری از آسیبهای کلیوی تأثیرگذار باشد و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا را تا حد زیادی ممکن سازد.
از جمله عوارض رایج دیابت در مردان، کاهش شهوت جنسی است. دیابت نوع یک ممکن است باعث اختلال در عملکرد جنسی شود. همچنین، این بیماری ممکن است به همراه تنگی و ناراحتی در ناحیه تناسلی واژن همراه باشد.
علت ابتلا به دیابت نوع ۱ چیست؟
در دیابت نوع یک، سلولهای ایمنی به هورمون انسولین حمله میکنند و آنها را تخریب میکنند. در شرایط طبیعی، این سلولهای ایمنی وظیفه مبارزه با ویروسها و عوامل خارجی خطرناک برای بدن را دارند. حمله اولیه سلولهای ایمنی به جزایر لانگرهانس اتفاق میافتد. جزایر لانگرهانس مجموعهای از سلولهای واقع در لوزالمعده هستند که هورمونهای مختلفی تولید میکنند. یکی از این هورمونها انسولین است. هنگامی که انسولین هدف حمله قرار میگیرد، تولید آن در بدن کاهش مییابد و در برخی موارد ممکن است کاملاً قطع شود. این باعث افزایش سطح قند خون میشود. در دیابت نوع ۱، انسولینی وجود ندارد که بتواند گلوکز را وارد سلولها منتقل کند، بنابراین قند در خون تجمع مییابد. این وضعیت بسیار خطرناک است و باعث بروز دیابت نوع ۱ میشود.
مراحل ابتلا به دیابت به این شکل خلاصه میشود:
1. حمله سلولهای ایمنی به جزایر لانگرهانس.
2. کاهش یا ناپدید شدن انسولین.
3. عدم ورود گلوکز به سلولها.
4. تجمع گلوکز در خون.
5. دستور تخلیه ادرار توسط مغز به منظور کاهش سطح گلوکز در خون.
6. تکرار ادرار که باعث خشکی بدن میشود.
7. از دست دادن کالری و کاهش وزن.
8. افزایش تشنگی و گرسنگی در فرد مبتلا.
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهند هنوز بهطور دقیق مشخص نشدهاند، اما تحقیقات نشان میدهد که عوامل زیر میتوانند احتمال ابتلا به دیابت را بیشتر کنند.
همچنین، برخی از ژنها میتوانند خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ را افزایش دهند. برخی از ژنهای خاص مانند HLA-DQA1، HLA-DQB1 و HLA-DRB1 میتوانند احتمال ابتلا به این بیماری را بیشتر کنند. این ژنها دستورالعملهایی برای ساخت پروتئین در بدن به عهده دارند و پروتئینهای تولید شده توسط آنها نقش مهمی در سیستم ایمنی دارند.
تحقیقات نشان میدهد که در مناطق سردسیر، افراد بیشتری در معرض ابتلا به دیابت نوع یک قرار میگیرند. این میانجیگری بین کاهش دمای محیط و ابتلا به دیابت نشان میدهد. به همین دلیل، کشورهای واقع در قاره آفریقا آمار کمتری از ابتلا به این بیماری دارند. در عین حال، ساکنان کشورهای اسکاندیناوی بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع یک هستند.
سن نیز به عنوان یک عامل مهم در ابتلا به دیابت نوع یک مطرح است. کودکان در رده سنی 4 تا 7 سال و 10 تا 14 سال بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. در عموم، دیابت نوع یک به عنوان بیماری کودکان و نوجوانان شناخته میشود، اما ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد. جنسیت نیز تأثیری در بروز بیشتر این بیماری ندارد.
برای تشخیص واکنش به انسولین، باید توجه کنید که زمانی این واکنش رخ میدهد که سطح قند خون بهطور قابل توجهی کاهش یابد. این وضعیت میتواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. نشانههای خطر ممکن است شامل این موارد باشند: خستگی یا ضعف بیش از حد، ناتوانی در گفتگو یا تفکر، از دست دادن هماهنگی عضلات، عرق کردن و تغییر رنگ پوست، تشنج و از دست دادن آگاهی.
چگونه واکنش به انسولین را درمان کنیم؟
برای درمان واکنش به انسولین، همیشه با خود یک منبع کربوهیدرات قابل هضم و سریع داشته باشید که حداقل ۱۵ گرم کربوهیدرات در آن وجود داشته باشد. این منابع میتوانند سطح قند خونتان را به سرعت افزایش دهند و واکنش را متوقف کنند. برخی مثالها عبارتند از:
– نیم فنجان آب میوه یا نوشابه غیر رژیمی
– یک فنجان شیر
– دو قاشق غذاخوری کشمش
– سه قرص گلوکز یا پنج عدد آبنبات
اگر پس از ۱۵ دقیقه قند خونتان هنوز پایین است، میتوانید ۱۵ گرم دیگر مصرف کنید. در صورتی که به بیهوشی بیفتید، باید اطرافیان به شما کمک کنند. همیشه یک پلاک یا چیزی با خود حمل کنید که بر روی آن نوشته شده باشد شما دیابت دارید و همچنین همراه خود یک کیت گلوکاگون داشته باشید. این دارو زیر پوست تزریق میشود. به دوستان و اعضای خانواده خود بگویید که نشانههای واکنش به انسولین چیست و به آنها نشان دهید که چگونه دارو را تزریق کنند.
اگر انسولین کار نکرد، چه کنیم؟
در صورتی که تزریق انسولین نتواند سطح قند خونتان را کنترل کند و یا به طور مکرر به واکنش به انسولین دچار شوید، ممکن است پزشک پیوند سلولهای لوزالمعده را به شما پیشنهاد دهد. در این روش آزمایشی، جراح سلولهای سالم تولید کننده انسولین را از یک فرد دیگر به پانکراس شما منتقل میکند. با این حال، یک مشکل وجود دارد که نتایج آن ممکن است تنها برای چند سال کارامد باشد و شما باید به صورت مداوم دارو مصرف کنید تا از رد شدن سلولها جلوگیری شود. این کار ممکن است عوارض جدی هم داشته باشد.
آیا فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ که انسولین مصرف میکند، مجاز به گرفتن رژیم هست یا خیر؟
اکثراً افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که از انسولین استفاده میکنند، لاغر هستند و برای آنها رژیم غذایی معمولاً توصیه نمیشود. اما در مواردی از دیابت نوع ۲ که بیشتر در افراد چاق رخ میدهد، ممکن است پزشک معالج نیاز به تزریق انسولین را توصیه کند. اگر فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیاز به کاهش وزن دارد و توصیه دکتر معالج را دنبال میکند، باید در نظر داشت:
۱. ابتدا نوع انسولینی که استفاده میکند باید مشخص شود. این باعث میشود تا بر اساس زمان شروع اثر و زمان بیشینه اثر (زمانی که انسولین به بیشترین تأثیر خود میرسد)، برنامهای دقیقتر برای دریافت مواد غذایی تنظیم شود.
توصیه میشود با پزشک خود مشورت کنید و رژیم غذایی و تنظیمات انسولین خود را با او بررسی کنید تا بهترین راهکارها را برای کاهش وزن و مدیریت دیابت خود پیدا کنید.
اینجا چند نوع انسولین و زمان اثرات آنها آمده است:
– نوع: انسولین سریع اثر مانند لیپرو و آسپارت
– زمان جذب: ۱۵-۵ دقیقه
– اوج اثر: ۱.۵-۵/۰ ساعت
– نوع: انسولین کوتاه اثر مانند رگولار
– زمان جذب: ۶۰-۳۰ دقیقه
– اوج اثر: ۱۰-۴ ساعت
– نوع: انسولین متوسط اثر مانند NPH
– زمان جذب: ۴-۲ ساعت
– اوج اثر: ۱۰-۴ ساعت
– نوع: انسولین طولانی اثر مانند Detemir
– زمان جذب: ۴-۲ ساعت
– اوج اثر: ۱۴-۶ ساعت
اطلاعات بالا نشان میدهد که هر نوع انسولین دارای زمان جذب و اوج اثر خاصی است. این اطلاعات میتوانند به شما در برنامهریزی تزریق انسولین و مدیریت قند خون کمک کنند. بهتر است با پزشک خود در مورد نوع انسولینی که استفاده میکنید و زمانبندی مناسب آن دریافت مشورت کنید.
امروزه در جامعه ما، انسولینهای NPH و رگولار بیشتر استفاده میشوند. اطلاع از اوج اثر این انسولینها بسیار مهم است، زیرا در این بازه زمانی میتواند کاهش قند خون و حتی شوک هیپوگلیسمیک رخ دهد. بنابراین، با مصرف مناسب مواد کربوهیدراتی در این بازه زمانی، میتوان از وقوع این مشکل جلوگیری کرد.
۲. بهتر است غذاها را به مقدار کمتر و در تعداد وعدههای بیشتر مصرف کنید، مثلاً ۶ وعده یا بیشتر.
۳. از مصرف قندهای ساده مانند قند، شکر، مربا، عسل، شکلات، شربت، کمپوت، آبمیوههای صنعتی، شیرینیها و نوشابهها (غیر از نوشابههای رژیمی) و بیسکویتهای کرمدار جلوگیری کنید.
۴. بهتر است از نانهای سبوسدار مانند بربری و نان جو به جای نان سفید استفاده کنید.
۵. به جای قند، میتوانید از توتهای خشک یا قندهای مصنوعی به عنوان جایگزین استفاده کنید و به جای سه عدد خرما از یک واحد میوه مناسب استفاده کنید.
۶. از میوههایی مانند هندوانه، خربزه، طالبی، موز، انگور، انجیر، کشمش و خرمای خشک بهتر است خودداری کنید، زیرا باعث افزایش سریع قند خون میشوند.
۷. در طول روز، آب را به میزان زیادی بنوشید، به عنوان مثال هر نیم ساعت یک لیوان.
۸. مصرف انواع غذاهای کم کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت مجاز است (البته با رعایت محدودیت کالری که در رژیم کاهش وزن تعیین شده است)، مانند ماهی، تخممرغ، سوپ ساده، آبگوشت، عدس و شیر سویا (بدون اضافه کردن قند به آن).
چگونه میتوان دیابت نوع ۱ را تشخیص داد؟
اگر کودک یا نوجوان علائمی از دیابت نوع ۱ نشان دهد، انجام آزمایش قند خون میتواند تشخیص دیابت را در این افراد کمک کند. اگر سطح قند خون در این آزمایش بالاتر از حد نرمال باشد، پزشک ممکن است آزمایشات تکمیلی را برای تایید تشخیص درخواست کند. برای تشخیص دقیق دیابت نوع ۱، پزشکان از آزمونها و تستهای زیر استفاده میکنند:
۱. آزمایش قند خون تصویری: در این آزمایش، نمونهای از خون برای اندازهگیری سطح قند خون در طول یک بازه زمانی مشخص گرفته میشود. اگر سطح قند خون بیش از حد نرمال باشد، این میتواند نشانهای از دیابت نوع ۱ باشد.
۲. آزمایش گلوکز تحمل: در این آزمایش، ابتدا سطح قند خون اندازهگیری میشود و سپس فرد به صورت خوراکی مقداری گلوکز مصرف میکند. سپس سطح قند خون در بازه زمانی مشخصی بعد از مصرف گلوکز مجدداً اندازهگیری میشود. اگر سطح قند خون بالاتر از حد نرمال باشد، این ممکن است نشانگر دیابت نوع ۱ باشد.
۳. آنتیبادیهای ایزوله شده در دیابت: در این آزمایش، بررسی میشود آیا بدن به خودآنتیبادیها (آنتیبادیهایی که بدن به سلولهای بتای پانکراس خود حمله میکند) حساس است یا خیر. اگر آنتیبادیها در خون یافت شوند، این ممکن است نشانگر دیابت نوع ۱ باشد.
پزشک ممکن است با ترکیبی از این آزمایشات و بررسی علائم و نشانههای دیگر، تشخیص نهایی دیابت نوع ۱ را قرار دهد. در صورت تشخیص دیابت نوع ۱، درمانی مناسب شامل مصرف انسولین و تغییرات در سبک زندگی ممکن است توصیه شود.
در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، بدن قادر به تولید انسولین به میزان کافی نیست؛ این مشکل به دلیل از بین رفتن سلولهای بتا در پانکراس رخ میدهد.
برای تشخیص دیابت نوع ۱، از آزمون هموگلوبین گلیکوزیله (A1C) استفاده میشود. این آزمایش خون، میانگین سطح قند خون را در دو تا سه ماه گذشته نشان میدهد. با این تست، درصد قند خون حامل اکسیژن در گلبولهای قرمز اندازهگیری میشود. اگر نتایج دو آزمایش ۶.۵ درصد یا بیشتر نشان دهندهی دیابت نوع ۱ است.
هرچند در موارد خاصی از این آزمایش استفاده نمیشود، به عنوان مثال در دوران بارداری معمولاً از آزمون A1C استفاده نمیشود و برخی آزمایشگاهها این تست را ارائه نمیدهند. در این شرایط، میتوان از آزمایشهای تشخیصی زیر استفاده کرد:
آزمایش قند خون تصادفی: در این آزمایش، نمونه خون در یک زمان تصادفی گرفته میشود. ممکن است نیاز به آزمایش مجدد باشد تا نتایج تأیید شوند. سطح قند خون به واحد میلیگرم در دسیلیتر یا میلی مول در لیتر بیان میشود. اگر سطح قند خون شما ۲۰۰ میلیگرم در دسیلیتر یا بیشتر باشد، میتوان گفت که دیابت دارید. اگر این سطح قند خون همراه با تکرار ادرار و تشنگی باشد، نتایج آزمایش دیابت را تأیید میکند.
آزمایش قند خون ناشتا برای تشخیص دیابت نوع ۱ به این صورت است که پس از یک شب از خوردن هیچ چیزی، نمونهای از خون گرفته میشود. در شرایط طبیعی و در حالت ناشتا، سطح قند خون باید کمتر از ۱۰۰ میلیگرم در دسیلیتر باشد. اگر سطح قند خون در حالت ناشتا بیشتر از این مقدار باشد، احتمالاً فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ است. همچنین، اگر سطح قند خون بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ میلیگرم باشد، نشانگر آسیبپذیری بالقوه برای دیابت است و سطح بالاتر از ۱۲۵ میلیگرم به عنوان تشخیص دیابت قطعی در نظر گرفته میشود. البته لازم است که این آزمایش در حالت ناشتا دوباره تکرار شود تا نتایج قطعیت بیشتری داشته باشد.
اگر دیابت تشخیص داده شود، پزشک ممکن است آزمایش خونی را برای بررسی وجود آنتیبادیهای خودکار نیز تجویز کند. این آزمایش به پزشک کمک میکند تا در صورت عدم وضوح در مورد نوع دیابت، تشخیص قطعیتری بگذارد. با استفاده از این روشها، میتوان دیابت را تشخیص داد.
دیابت نوع ۱ در جمعیت جهانی به طور گستردهای رخ میدهد. اگرچه این بیماران با محدودیتهایی مواجه هستند، اما با تغییر سبک زندگی میتوانند از عوارض دیابت جلوگیری کرده و به طور طبیعی و فعال در زندگی روزمره خود شرکت کنند. هنوز دلیل دقیق بروز دیابت نوع ۱ شناخته نشده است و درمان قطعی برای آن وجود ندارد. دیابت نوع ۱ به دلیل حمله سلولهای ایمنی به هورمون انسولین در بدن ایجاد میشود و نیاز به تزریق انسولین دارد. با رعایت یک سبک زندگی سالم و تزریق انسولین، میتوان این بیماری را کنترل کرد.
علائمی مانند خستگی، ضعف، تکرر ادرار، تشنگی شدید و سایر نشانهها ممکن است به نوع ۱ دیابت اشاره کنند. برای تشخیص این بیماری، روشهای مختلفی وجود دارد. آزمایش های هموگلوبین، قند خون تصادفی و قند خون ناشتا میتوانند به پزشک در تشخیص دیابت کمک کنند. با کنترل مناسب این بیماری، فرد مبتلا قادر است به یک زندگی طولانی و پرکیفیت دست یابد. بسیار مهم است که تشخیص دیابت قبل از وقوع آسیبهای جدی بر روی بدن فرد مبتلا به دقت صورت گیرد.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید