سندرم کوشینگ: علائم و ارتباط آن با چاقی

ممکن است شنیده باشید که کوشینگ یک سندروم نادر هورمونی است، اما ندانید دقیقاً چه معنایی دارد. سندروم کوشینگ به وجود می‌آید زمانی که بدن بیش از حد هورمون کورتیزول را ترشح می‌کند. این بیماری می‌تواند به علت مصرف برخی داروها یا ترشح غیرطبیعی هورمون کورتیزول در بدن ایجاد شود.

استرس در کوچک‌ترین میزان ممکن و همچنین در شرایط عادی به بدن کمک می‌کند. اما در بیماران سندروم کوشینگ، سطح کورتیزول در بدن به طور مداوم و بیش از حد بالاست، حتی در شرایطی که استرس مشخصی وجود ندارد. این موضوع می‌تواند تأثیرات منفی و گسترده‌ای بر سیستم عصبی، سیستم ایمنی، عملکرد استخوان‌ها و سایر اعضا و سیستم‌های بدن داشته باشد.

علائم سندروم کوشینگ ممکن است شامل چاقی، اضافه وزن در منطقه صورت و گردن (صورتی گرد و لبه‌هایی چاق)، پوست نازک و آسیب‌پذیر، ضعف عضلانی، تغییرات در پوست و مو، دوری در دوره‌های قاعدگی، افزایش فشارخون، سیاهی و ضعف بینایی، افزایش نفرت از نور، مشکلات خواب و افسردگی می‌باشد. همچنین، ممکن است بیماران سندروم کوشینگ آسیب‌های جدی‌تری نیز از جمله عفونت‌های مکرر، آسیب شدید به استخوان‌ها و احتمال بروز دیابت داشته باشند.

اگر شما یا کسی در اطرافتان احتمال بروز سندروم کوشینگ را می‌دهید، بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید. تشخیص و درمان این بیماری به وسیله تست‌های هورمونی و تصویربرداری بستگی دارد. درمان سندروم کوشینگ ممکن است شامل تغییر در داروها، جراحی یا روش‌های دیگری باشد که به کنترل ترشح هورمون کورتیزول کمک کند.

منابع:
– https://www.mayoclinic.org
– https://www.niddk.nih.gov

سندرم کوشینگ یک وضعیت است که در آن بدن به طور غیرطبیعی مقدار زیادی هورمون کورتیزول یا هورمون استرس ترشح می‌کند. این موضوع باعث می‌شود که بدن اضافه وزن بگیرد، به ویژه در مناطق صورت و گردن.

هورمون کورتیزول در بدن وظایف متعددی دارد. به طور عمده، این هورمون به حفظ فشار خون، تنظیم قند خون، کاهش التهاب، مدیریت تنفس، تعادل نمک در بدن و افزایش سوخت و ساز بدن کمک می‌کند. همچنین، کورتیزول نقش مهمی در تبدیل کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و پروتئین‌ها به انرژی دارد و اثرات انسولین را متعادل می‌کند.

سندروم کوشینگ به دلیل ترشح بیش از حد کورتیزول در بدن به وجود می‌آید. این ممکن است به دلیل موقعیت‌های استرس زا و حیاتی باشد، مانند استرس شدید ناشی از بیماری‌های جدی، جراحی، استرس بارداری در ماه‌های پایانی، سوء تغذیه، اعتیاد به الکل، افسردگی و اختلال هراس، تمرینات ورزشی شدید و استرس عاطفی.

در صورتی که شما یا کسی اطرافتان علائم سندروم کوشینگ دارید، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنید. تشخیص و درمان این بیماری به وسیله آزمایش‌های هورمونی و تصویربرداری صورت می‌گیرد. درمان سندروم کوشینگ ممکن است شامل تغییر در داروها، جراحی یا روش‌های دیگری باشد که به کنترل ترشح هورمون کورتیزول کمک می‌کنند.

سندروم کوشینگ، یک وضعیت بدنی است که علت آن می‌تواند به عوامل مختلفی بازگردد. یکی از علل اصلی این سندرم، استرس شدید است. استفاده طولانی‌مدت و با دوزهای بالا از داروهای کورتیکواستروئیدی (مثل پردینزون) نیز از دلایل رایج سندروم کوشینگ محسوب می‌شود. این داروها توسط پزشکان برای بیمارانی که از بیماری‌های خودایمنی مانند آسم، آرتریت روماتوئید و لوپوس رنج می‌برند، تجویز می‌شوند.

علاوه بر این، مصرف دوزهای بالای استروئیدهای تزریقی برای درمان دردهای کمر نیز می‌تواند باعث ابتلا به سندروم کوشینگ شود.

تومورهای خوش‌خیم در غده هیپوفیز می‌توانند منجر به ترشح زیاد کورتیزول از غدد فوق کلیوی شوند. همچنین، تومورهای بدخیم در سایر موارد مانند ریه، لوزالمعده، تیروئید و غده تیموس نیز می‌توانند ترشح کورتیزول را در بدن افزایش دهند. همچنین، اختلال در غدد فوق کلیوی نیز می‌تواند باعث ترشح نامنظم کورتیزول در بدن شود.

گرچه سندروم کوشینگ به طور معمول ارثی نیست، اما در برخی موارد، تمایل به بروز تومورهای غدد درون ریز در خانواده ممکن است وجود داشته باشد.

علائم سندروم کوشینگ، که در زنان و مردان هم قابل مشاهده است، عبارتند از:

1. افزایش وزن: در این سندروم، چربی‌ها در قسمت میانی صورت (که باعث گرد شدن صورت می‌شود)، شکم، بین شانه‌ها و قسمت بالایی کمر جمع می‌شوند و ممکن است باعث قوز شدن نیز شوند.

2. ترک‌های پوستی: پوست در سینه‌ها، بازوها، شکم و ران‌ها ترک خورده و ظاهر می‌شود.

3. نازک شدن پوست: پوست شما به گونه‌ای نازک می‌شود که به راحتی می‌تواند کبود شود.

4. زخم‌ها و آسیب‌های پوستی: زخم‌ها و آسیب‌های پوستی رخ می‌دهند و بهبود آنها زمان بیشتری نیاز دارد.

5. آکنه: پوست شما ممکن است با ظهور آکنه‌هایی روبرو شود.

6. خستگی: حالت خستگی و کاهش انرژی شایع است.

7. ضعف عضلانی: عضلات شما ضعیف می‌شوند و قدرت فعالیت کمتری دارید.

در صورت تجربه هر یک از این علائم، مراجعه به پزشک بسیار مهم است تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.

یکی از علائم شایع سندروم کوشینگ جوش صورت و بدن یا آکنه است. علاوه بر این، موارد دیگری نیز ممکن است در افراد مبتلا به این سندروم مشاهده شود. این علائم عبارتند از:

1. قند خون بالا: سطح قند خون در بدن افراد مبتلا به سندروم کوشینگ معمولاً بالا می‌رود.

2. ادرار زیاد: افراد ممکن است تمایل به ادرار زیادی داشته باشند.

3. تشنگی بیش از حد: احساس تشنگی مداوم و بیش از حد نیز ممکن است رخ دهد.

4. فشار خون بالا: فشار خون در افراد مبتلا به سندروم کوشینگ معمولاً بالا است.

5. سردرد: درد سر و میگرن نیز می‌تواند همراه باشد.

6. نوسانات خلق و خو: تغییرات متناوب در خلق و خو و روحیه افراد مشاهده می‌شود.

7. اضطراب و تحریک پذیری بالا: افزایش اضطراب و واکنش شدید به تحریکات معمولی از دیگر علائم ممکن است.

8. افسردگی: افراد مبتلا به سندروم کوشینگ ممکن است احساس افسردگی و ناراحتی کنند.

9. عفونت‌های مکرر: حساسیت بیش از حد بدن در برابر عفونت‌ها و بیماری‌ها افزایش می‌یابد.

10. دیابت: برخی افراد ممکن است در اثر سندروم کوشینگ دچار مشکلات دیابتی شوند.

11. پوکی استخوان: کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر شکستگی استخوان نیز ممکن است رخ دهد.

در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و تشخیص صحیح و درمان مناسب را دریافت کنید.

سندروم کوشینگ، علاوه بر چاقی، می‌تواند به پوکی استخوان منجر شود. این سندروم در زنان و مردان شیوع دارد. در زنان، علائم و نشانه‌های آن شامل دوره‌های قاعدگی نامنظم، رشد موهای زائد در صورت، گردن، قفسه سینه، شکم و ران‌ها، و ناباروری است. همچنین، مردان نیز ممکن است علاوه بر علائمی که پیش‌تر اشاره شد، کاهش میل جنسی، کاهش باروری و اختلال در نعوظ را تجربه کنند. سندروم کوشینگ یک بیماری نادر هورمونی است که ناشی از ترشح بیش از حد کورتیزول در بدن است. در کودکان نیز ممکن است علائمی مانند چاقی افراطی مشاهده شود.

سندروم کوشینگ در کودکان نیز رخ می‌دهد و براساس یک مطالعه تحقیقاتی در سال ۲۰۱۹، حدود ۱۰ درصد از کودکان از این سندروم رنج می‌برند. علائم شایع آن در کودکان عبارتند از:

1. چاقی بیش از حد: کودکان مبتلا به سندروم کوشینگ معمولاً دارای چاقی شدید و افزایش وزن غیرطبیعی هستند.

2. سرعت رشد کندتر: رشد جسمانی آنها نسبت به سایر کودکان به طور کلی کندتر است.

3. فشار خون بالا: در برخی موارد، کودکان ممکن است فشار خون بالایی داشته باشند.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم در کودکان، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و تشخیص صحیح و درمان مناسب را دریافت کنید.

بیماری کوشینگ یک نوع از سندروم کوشینگ است که به دلیل تولید بیش از حد هورمون آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) از غده هیپوفیز رخ می‌دهد و به دنبال آن ترشح بیش از حد کورتیزول از غدد فوق کلیوی اتفاق می‌افتد و در نهایت بیماری کوشینگ را ایجاد می‌کند.

هورمون آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) یک هورمون با ۳۹ اسید آمینه است که در مواقع استرس زا و کاهش میزان کورتیکواستروئیدها در بدن، از بخش قدامی هیپوفیز ترشح می‌شود.

لازم به ذکر است که بیش از ۷۰ درصد افراد مبتلا به سندروم کوشینگ بزرگسالان و حدود ۶۰ درصد از کودکان و نوجوانان را تشکیل می‌دهند.

درباره ارتباط بین سندروم کوشینگ و چاقی، باید گفت که سندروم کوشینگ با افزایش خطر ابتلا به اضافه وزن و چاقی در کودکان و بزرگسالان مرتبط است. همانطور که پیش‌تر اشاره شد، داروهای کورتیکواستروئیدی یا کورتون‌ها برای درمان یا کاهش التهاب‌های بدن در بیماران با بیماری‌های خودایمنی مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما این داروها عوارض جانبی شامل افزایش وزن هم دارند.

تحقیقات نشان داده است که چاقی از شایع‌ترین عوارض جانبی مصرف کورتیکواستروئیدها است. استروئیدها یا کورتون‌ها با تأثیر بر الکترولیت‌های بدن، تجمع مایعات و تغییر متابولیسم بدن و در نتیجه افزایش اشتها، باعث بروز چاقی در افراد می‌شوند.

الکترولیت‌ها عناصر و ترکیباتی هستند که به طور طبیعی در خون، مایعات بدن و ادرار وجود دارند و از طریق مصرف غذا، نوشیدنی و مکمل‌ها دریافت می‌شوند.

اگر شما به علت بیماری خاصی نیاز به مصرف کورتیکواستروئیدها دارید و این داروها باعث افزایش وزن غیرطبیعی می‌شوند، می‌توانید با رعایت یک رژیم غذایی مناسب، کنترل اضافه وزن را داشته باشید. در این رژیم غذایی باید موارد زیر را رعایت کنید:

۱. رژیم غذایی کم کالری باشد و شامل میوه‌ها و سبزیجات باشد.
۲. تعداد وعده‌های غذایی را افزایش داده و آن‌ها را به وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌ها تقسیم کنید تا در طول روز گرسنه نشوید.
۳. از منابع غذایی پر پروتئین مانند گوشت، مرغ، حبوبات و غیره استفاده کنید تا اشتهای خود را کنترل کنید و احساس سیری بیشتری داشته باشید.
۴. ورزش و تحرک منظم را در کنار رژیم غذایی خود داشته باشید.
۵. برای افزایش سوخت و ساز بدن، به مقدار کافی آب بنوشید.

علاوه بر این موارد، نوشیدن آب به مقدار کافی می‌تواند حجم معده شما را پر کند و به سوخت و ساز بدن کمک کند.

چگونه می‌توانید از خطر ابتلا به سندروم کوشینگ پیشگیری کنید؟

شما همواره به هورمون کورتیزول و عملکرد آن در بدنتان نیاز دارید. این هورمون علاوه بر مقابله با استرس، نقش‌های مهمی در بدنتان دارد، از جمله تنظیم قند خون، تأمین انرژی از غذا و حفظ تعادل کلی بدن.

بنابراین، می‌توان گفت که کورتیزول دشمنی برای بدن شما نیست و در واقع بدون آن، بدن قادر به عملکرد صحیح نخواهد بود. اما اگر نیاز به استفاده از داروهای استروئیدی دارید، بهتر است از پزشک خود بخواهید که سطح کورتیزول در بدنتان را به‌طور دقیق پایش کند.

متأسفانه راهی برای جلوگیری از تشکیل تومورهایی که منجر به سندروم کوشینگ می‌شوند، وجود ندارد. با این حال، از اینکه درباره وضعیت سلامتی خود آگاه باشید و در صورت بروز هرگونه علائم، به طور مداوم برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید، ناامید نباشید.

چه افرادی بیشتر در معرض سندروم کوشینگ قرار می‌گیرند؟
افرادی که در معرض بالا بودن سطح کورتیکواستروئیدها در بدن خود هستند، بیشترین خطر ابتلا به سندروم کوشینگ را دارند. این شامل کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در سنین ۲۵ تا ۵۰ سال است. همچنین، افرادی که به دلیل بیماری‌هایی مانند آسم، آرتریت روماتوئید و لوپوس از داروهای کورتیکواستروئیدی استفاده می‌کنند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

روش‌های پیشگیری از سندروم کوشینگ:

برای جلوگیری از خطر ابتلا به سندروم کوشینگ، می‌توانید اقداماتی انجام دهید. در ادامه توصیه‌هایی جهت پیشگیری از این بیماری آورده شده است:

1. رعایت تغذیه مناسب: رژیم غذایی سالم و متناسب می‌تواند به کاهش سطح کورتیزول در بدن شما کمک کند. در رژیم غذایی خود، به میزان مناسبی کلسیم از منابعی مانند شیر، پنیر، کلم بروکلی و کلم پیچ استفاده کنید. مصرف مکمل‌های کلسیم همچنین می‌تواند در حفظ تراکم استخوان و کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان مؤثر باشد.

2. کاهش مصرف نمک: محدود کردن میزان نمک یا سدیم مصرفی در رژیم غذایی می‌تواند به کنترل افزایش وزن و جمع‌شدن مایعات در بدن کمک کند.

3. مصرف پروتئین و سبزیجات برگ‌دار: پزشکان توصیه می‌کنند در رژیم غذایی سندروم کوشینگ، به مواد غذایی غنی از پروتئین همراه با سبزیجات برگ‌دار مانند اسفناج، کاهو و کلم توجه کنید. این کار می‌تواند اشتهای شما را کاهش داده و کمک کند تا وزنتان تحت کنترل باشد.

احتمال ابتلا به سندروم کوشینگ در افرادی که ژن این بیماری در خانواده‌شان وجود دارد نیز بیشتر است. به همین دلیل، این افراد نیز باید به ویژه دقت بیشتری به سلامتی خود داشته باشند و در صورت لزوم با پزشکان متخصص مشورت کنند.

تغییرات در رژیم غذایی می‌تواند برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مفید باشد. در ادامه، انواع غذاهایی که می‌توانند برای شما مفید باشند، آورده شده است:

۱. آجیل: مصرف آجیل برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مفید است، اما بهتر است مقدار مصرف آن را محدود کنید و به مقدار مناسبی مصرف کنید.

۲. ماهی‌ها: ماهی‌هایی مانند سالمون، ساردین و ماهی‌های صید وحشی که حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند، می‌توانند التهاب بدن را کاهش داده و به تنظیم خلق و خوی کمک کنند.

۳. روغن‌ها: روغن زیتون، روغن نارگیل و آووکادو نیز می‌توانند جزء رژیم غذایی شما باشند. این روغن‌ها بهترین گزینه‌ها برای مصرف در حالت خام و منظم هستند.

۴. غذاهای حاوی ویتامین B: محصولات لبنی خام، تخم‌مرغ، گوشت گاو، مخمر آبجو و سبزیجات دارای برگ سبز به عملکرد صحیح مغز کمک می‌کنند.

۵. غذاهای حاوی کلسیم، پتاسیم و منیزیم: مصرف غذاهایی که حاوی کلسیم، پتاسیم و منیزیم هستند می‌تواند علائمی مانند سردرد، مشکلات خواب و فشار خون بالا را کاهش دهد.

۶. غذاهای پرپروتئین: مصرف غذاهای پرپروتئین می‌تواند به کنترل ولع غذا و کاهش احساس گرسنگی زیاد کمک کند.

در نهایت، مهم است که مصرف نمک را محدود کنید و از مواد غذایی چرب و لبنیات با مقدار کم چرب استفاده کنید. این اقدامات می‌تواند به کنترل فشار خون، تورم و افزایش وزن کمک کند.

افراد مبتلا به سندروم کوشینگ باید از مصرف برخی غذاها پرهیز کنند. این غذاهای غیرمجاز عبارتند از:

۱. اسیدهای چرب ترانس: این نوع چربی‌ها که شکلی از چربی‌های غیراشباع هستند، در فست‌فودها، غذاهای آماده بیرون، بیسکویت، کیک و کلوچه و سایر محصولات غذایی یافت می‌شوند. بنابراین، مصرف آنها برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ توصیه نمی‌شود.

۲. روغن نباتی: مصرف روغن نباتی نیز برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مناسب نیست. بهتر است از روغن‌هایی مانند روغن زیتون استفاده کنند.

۳. آبمیوه‌های مصنوعی و دارای مواد نگه‌دارنده: آبمیوه‌هایی که شامل مواد نگه‌دارنده هستند و مصنوعی تولید شده‌اند، برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مناسب نیستند. بهتر است از آبمیوه‌های طبیعی و تازه استفاده کنند.

۴. کیک شکلاتی: مصرف کیک شکلاتی نیز برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مناسب نیست. این نوع شیرینی‌ها حاوی مواد قند و چربی زیادی هستند که ممکن است تأثیر منفی بر سلامتی آنها داشته باشد.

۵. ماست‌های طعم‌دار: مصرف ماست‌های طعم‌دار نیز برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مناسب نیست. این نوع محصولات حاوی مواد افزودنی و شیرین کننده‌های مصنوعی هستند که ممکن است تأثیر منفی بر سلامتی آنها داشته باشد.

۶. الکل و کافئین: مصرف الکل و محصولات حاوی کافئین نیز برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ مناسب نیست. این مواد ممکن است تأثیر غیرمطلوبی بر سطح کورتیزول در بدن داشته باشند.

۷. غذاهایی که پزشک شما منع مصرف آنها را برای شما توصیه کرده است، نباید مصرف شوند. اهمیت رعایت توصیه‌های پزشک خود را در نظر داشته باشید.

به طور کلی، برای کنترل سندروم کوشینگ، مهم است که رژیم غذمتاسفانه شما درخواست بازنویسی متن را ارسال نکرده‌اید. لطفاً متن خود را مجدداً ارسال کنید تا بتوانم آن را برایتان بازنویسی کنم.

غذاهای فرآوری شده و مواد غذایی مانند ماست طعم دار برای افراد مبتلا به سندروم کوشینگ ممنوع است. این غذاها ممکن است تأثیر منفی بر سطح کورتیزول در بدن داشته باشند و بهبود وضعیت آنها را مختل کنند.

برای درمان سندروم کوشینگ، روش‌های مختلفی وجود دارد که بستگی به علت بروز این سندروم دارد. پزشک ممکن است جراحی برداشت تومور هیپوفیز یا غدد فوق کلیوی، شیمی درمانی و پرتودرمانی را توصیه کند. همچنین، استفاده از داروهای مهارکننده هورمونی و آزمایشاتی برای اندازه‌گیری سطح کورتیزول نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

دو تست معمول برای اندازه‌گیری سطح کورتیزول عبارتند از:

1. تست کورتیزول ادرار به مدت ۲۴ ساعت: در این آزمایش، میزان کورتیزول در ادرار شما به صورت میکروگرم اندازه‌گیری می‌شود. شما باید ادرار خود را به مدت ۲۴ ساعت جمع‌آوری کنید و سپس آن را به آزمایشگاه تحویل دهید.

2. تست کورتیزول بزاق در نیمه‌های شب: در این تست، سطح کورتیزول بدن شما در ساعت ۱۱ شب بررسی می‌شود. در افراد مبتلا به سندروم کوشینگ، سطح کورتیزول در این ساعت به طور غیرعادی بالا است.

استفاده از این تست‌ها و داروهای مناسب به همراه مشاوره پزشک، می‌تواند به کنترل سندروم کوشینگ کمک کند. در هر صورت، مهم است که با پزشک خود درباره روش‌های درمانی مناسب برای شما صحبت کنید.

در این آزمایش، تست سرکوب دگزامتازون با دوز پایین استفاده می شود. دگزامتازون یک داروی شبیه به کورتیزول است. برای انجام این آزمایش، شما یک میلی‌گرم از این دارو را به صورت خوراکی مصرف می‌کنید و سپس سطح کورتیزول خود را در آزمایشگاه در بازه زمانی ۸ تا ۹ صبح اندازه می‌گیرید.

هدف این آزمایش بررسی واکنش غدد فوق کلیوی شما به دگزامتازون است. اگر سیستم غدد فوق کلیوی شما به درستی واکنش نشان دهد، سطح کورتیزول در بدن شما کاهش خواهد یافت. اما اگر مبتلا به سندروم کوشینگ باشید، سطح کورتیزول همچنان بالا خواهد بود.

در آزمایش خون، سطح هورمون آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) در خون شما اندازه‌گیری می‌شود. اگر سطح این هورمون پایین باشد، احتمالاً مشکلی در غدد فوق کلیوی شما وجود دارد. اگر سطح کورتیزول بالا باشد، این نشان می‌دهد که علت مشکل شما مربوط به تومور در غده هیپوفیز است.

درمان سندرم کوشینگ شامل انجام آزمایش خون برای تشخیص میزان هورمون‌های بدن است. یکی از آزمایش‌های توصیه شده، تست سرکوب دگزامتازون با دوز بالا است. در این آزمایش، به جای مصرف یک میلی‌گرم دگزامتازون خوراکی، هشت میلی‌گرم از آن مصرف می‌شود. این آزمایش می‌تواند منبع اصلی سندروم کوشینگ را تشخیص داده و تفاوت بین تومور در غده هیپوفیز و تومور در جای دیگری مانند ریه‌ها را تشخیص دهد.

بعد از تایید آزمایشگاهی برای سندروم کوشینگ، قدم بعدی بررسی علت آن است. اگر از داروهای استروئیدی استفاده می‌کنید، احتمالاً داروها علت مشکل شما هستند و پزشک ممکن است دوز آنها را کاهش دهد. اما اگر از هیچ داروی استروئیدی استفاده نمی‌کنید، احتمال وجود تومور در غدد فوق کلیوی، هیپوفیز و یا جاهای دیگر وجود دارد. برای تشخیص محل تومور، مطالعات تصویربرداری مانند MRI انجام می‌شود.

سندروم کوشینگ یک بیماری نادر هورمونی است که به دلیل افزایش سطح کورتیزول در بدن ایجاد می‌شود. این بیماری ممکن است به دلیل استفاده از داروهای استروئیدی، وجود تومور در غدد درون ریز، و یا بر اثر استرس بیش از حد در بدن رخ دهد. سندروم کوشینگ با چاقی و اضافه وزن مرتبط است و منجر به احتباس مایعات و تورم می‌شود. داشتن یک رژیم غذایی کم کالری، با پروتئین غنی و محدودیت در مصرف چربی‌ها و نمک، در کنترل این بیماری نقش مهمی دارد.

منابع:
– clevelandclinic.org
– healthline.com
– lybrate.com