صرع در کودکان: علائم و روش‌های درمان استراتژی‌های درمانی برای کودکان مبتلا به صرع
صرع در کودکان یک بیماری مغزی است که باعث ایجاد تشنج می‌شود. این حالت، اگرچه یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی است، اما در کودکان هشداری برای احتمال آسیب‌ها و ضایعات جبران‌ناپذیر مغزی است. صرع می‌تواند در هر نژاد و جامعه‌ای در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. مغز، عضوی حساس و پیچیده است که وظیفه […]
صرع در کودکان یک بیماری مغزی است که باعث ایجاد تشنج می‌شود. این حالت، اگرچه یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی است، اما در کودکان هشداری برای احتمال آسیب‌ها و ضایعات جبران‌ناپذیر مغزی است.
صرع می‌تواند در هر نژاد و جامعه‌ای در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. مغز، عضوی حساس و پیچیده است که وظیفه کنترل فعالیت‌های بدن را بر عهده دارد. اما در صورتی که عملکرد مغز به هر دلیلی مختل شود، تشنج‌ها به وجود می‌آیند.
علائم صرع در کودکان ممکن است متنوع باشد. برخی از علائم شایع شامل تشنج‌ها، تغییرات رفتاری، کاهش توجه، اختلال در خواب و مشکلات در یادگیری و تمرکز است. این علائم ممکن است برای والدین نگران کننده باشند و نشان دهنده وجود صرع در کودک باشند.
درمان صرع در کودکان شامل استفاده از داروها ضدتشنج و مراقبت‌های ویژه می‌شود. پزشک معالج ممکن است داروهایی را تجویز کند که کمک به کنترل تشنج‌ها و کاهش فراوانی آنها داشته باشند. علاوه بر این، رعایت رژیم غذایی خاص و استفاده از روش‌های درمانی مکمل نیز می‌تواند به کنترل صرع در کودکان کمک کند.
برای مدیریت بهتر صرع در کودکان، مهم است که با پزشک متخصص مشورت کنید. او می‌تواند بر اساس شدت و نوع صرع، برنامه درمانی مناسبی را برای کودک شما تعیین کند و راهنمایی لازم را در این زمینه ارائه دهد.
منبع: ++++++
صرع در کودکان، یک بیماری مغزی است که باعث ایجاد تشنج می‌شود. اگرچه صرع یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی است، اما وجود صرع در کودکان می‌تواند به معنای وجود هشداری برای خطر ابتلا به آسیب‌ها و ضایعات مغزی غیرقابل جبران باشد. این بیماری می‌تواند در کودکان و بزرگسالان از هر نژاد و جامعه‌ای رخ دهد.
مغز از میلیون‌ها سلول عصبی تشکیل شده است و این سلول‌ها از طریق فعالیت الکتریکی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. تشنج اتفاق می‌افتد زمانی که سیگنال‌های الکتریکی غیرطبیعی در یک یا چند قسمت از مغز به وجود می‌آیند و این سیگنال‌ها باعث اختلال و قطع شدن سیگنال‌های طبیعی مغز می‌شوند. بنابراین، هر عاملی که باعث قطع ارتباط طبیعی بین سلول‌های عصبی مغز می‌شود، می‌تواند منجر به تشنج شود. این عوامل می‌توانند شامل تب بالا، قند خون بالا یا پایین، عوامل ژنتیکی یا ضربه مغزی باشند. تشنج‌ها انواع مختلفی دارند و نوع تشنجی که در هر فرد رخ می‌دهد، بستگی به قسمت مغزی و میزان تحت تأثیر قرار گرفتن آن قسمت دارد، همچنین در طول تشنج ممکن است اتفاقات مختلفی رخ دهد. دو دسته اصلی تشنج‌های صرع شامل تشنج کانونی (پارشیال) و تشنج عمومی است.
در این مقاله، ما به تفاوت‌های صرع در بزرگسالان و کودکان، علل، محرک‌ها و علائم صرع در کودکان و مواد غذایی مفید برای این بیماری خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید.
منبع: ++++++
صرع در کودکان و بزرگسالان تفاوت‌هایی دارد. این بیماری می‌تواند در هر سنی شروع شود، اما به طور معمول در دوران کودکی یا در افراد بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد. صرع معمولاً به مدت زمان طولانی است ولی گاهی اوقات می‌تواند به آرامی بهبود یابد. برای تشخیص تفاوت‌های بین صرع در کودکان و بزرگسالان، باید در نظر داشت که متخصصان مغز و اعصاب و نوروژنتیک ملاحظات تشخیصی متفاوتی بین صرع در دوران کودکی و بزرگسالی دارند. همچنین، تأثیر روانشناختی عصبی صرع نیز در سنین مختلف متفاوت است. تأثیر تشنج‌ها و بستر عصبی غیرطبیعی بر مغز در حال رشد کودکان و مغز بالغان متفاوت است. در کودکان، صرع در سیستم عصبی پویاتر رخ می‌دهد و تأثیرات آن بر عواطف، رفتار و تأثیرات محیطی و اجتماعی در رشد کودکان نشان می‌دهد.
در بزرگسالان، شرایط موجب صرع و یا ناشی از آن می‌تواند باعث از دست دادن یا مداخله با عملکردهای قبلی شود. اما در کودکان، ممکن است به جای از دست دادن عملکرد چشمگیر، مداخله در رشد مشاهده شود. این مداخله می‌تواند با انواع مختلفی منجر به تأثیر بر پیامدهای نهایی شود، از جمله:
– کودک ممکن است پس از یادگیری یک مهارت، بهبودی قابل توجهی نداشته باشد و نتواند به طور طبیعی رشد کند.
– سرعت کودک در یادگیری و انجام یک رفتار ممکن است آهسته باشد.
– مهارت‌های حرکتی یا رشدی کودک ممکن است پسرفت کند یا مهارت‌های رشدی که قبلاً کسب کرده بود را از دست بدهد.
– در کودکان، ممکن است زمانی طولانی بین یادگیری یک رفتار و نشان دادن آن وجود داشته باشد. بنابراین، علائم صرع ممکن است تا زمانی که کودک مجبور به انجام رفتاری است که مرتبط با بخشی از مغز که آسیب دیده است، آشکار نشوند. به عنوان مثال، آسیب به نواحی جلویی پیشانی ممکن است تا زصرع در کودکان و بزرگسالان تفاوت‌هایی دارد. این بیماری می‌تواند در هر سنی شروع شود، اما به طور معمول، شروع آن در دوران کودکی یا در افراد بالای ۶۰ سال است. صرع معمولاً در طول عمر ادامه دارد، اما در برخی موارد می‌تواند به آرامی بهبود یابد. برای تشخیص تفاوت‌های صرع در کودکان و بزرگسالان، باید توجه داشت که روانشناسی عصبی صرع در سنین مختلف متفاوت است و متخصصان مغز و اعصاب و نوروژنتیک نیز ملاحظات تشخیصی متفاوتی دارند. تأثیر تشنج و عوارض عصبی غیرطبیعی در صرع بزرگسالان و کودکان در مغز در حال رشد و بالغ نیز متفاوت است. در کودکان، صرع در یک سیستم عصبی پویا رخ می‌دهد و تأثیرات آن بر عواطف، رفتار و تأثیر عوامل محیطی و اجتماعی در رشد قابل مشاهده است.
در بزرگسالان، شرایط موجب صرع یا ناشی از آن ممکن است باعث از دست دادن یا مداخله با عملکردهای قبلی شود. اما در کودکان، ممکن است به جای از دست دادن عملکرد قابل توجه، مداخله در رشد مشاهده شود. این مداخله می‌تواند به چندین شکل تأثیر بگذارد، از جمله:
1. کودک ممکن است پس از یادگیری یک مهارت، توانایی پیشرفت بیشتری نداشته باشد و نتواند به طور معمولی رشد کند.
2. سرعت کودک در یادگیری و اجرای یک رفتار ممکن است کندتر باشد.
3. مهارت‌های حرکتی یا رشدی کودک ممکن است پسرفت کند و یا مهارت‌های قبلی خود را از دست بدهد.
4. در کودکان، ممکن است زمان طولانی‌تری بین یادگیری یک رفتار و نشان دادن آن وجود داشته باشد. بنابراین، علائم صرع ممکن است تا زمانی که کودک مجبور به انجام رفتاری است که مرتبط با بخشی از مغز که آسیب دیده است، قابل مشاهده نباشد. به عنوان مثال، آسیب به نواحی جلویی پیشانی ممکن است تا زمانی که آن بخش‌های مغز در دوره رشد خود قرار نگیرند، قابل ت
صرع در کودکان، می‌تواند به خطرات جبران‌ناپذیری مانند آسیب‌ها و ضایعات مغزی منجر شود. علت بروز صرع در کودکان چیست؟
خطر تشنج در نوزادان در سال اول پس از تولد، به ویژه در ماه اول زندگی، بیشتر است. به ویژه نوزادانی که زودتر به دنیا می‌آیند و در یکی از سه دسته زیر قرار می‌گیرند، بیشتر آسیب‌پذیر هستند:
1. نوزادان نارس (متولد قبل از هفته ۳۷)
2. نوزادان تازه متولد شده (تا یک‌ماهگی)
3. نوباوگان (بین یک ماه تا یک سال)
علل معمول و شناخته شده‌ی صرع در کودکان قبل از یک سالگی، عبارتند از:
1. بیماری‌های نوزادی مانند کمبود اکسیژن، عفونت و خونریزی
2. تب شدید
3. رشد غیرطبیعی مغز در رحم
4. اختلالات ژنتیکی
5. عدم تعادل مواد شیمیایی سیگنال‌دهنده‌ی عصبی
6. تومور مغزی
7. پاره شدن رگ‌های خونی و سکته
8. آسیب مغزی ناشی از بیماری یا جراحت
تشنج ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل مذکور ایجاد شود. در بیشتر موارد، دلیل دقیق تشنج قابل شناسایی نیست. اما سوال این است که چه چیزی باعث تشنج در نوزادان نارس می‌شود؟ نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، در مقابل ضایعات مغزی بسیار حساس‌تر هستند و در هفته‌های اول زندگی، مستعد ابتلا به تشنج هستند. علل شایع تشنج در نوزادان نارس شامل خونریزی مغزی و عفونت است، اگرچه دلیل آن برای همه نوزادان مشخص نیست.
تشنج در نوزادان به دلیل ظرافت بدنی و علائم ظاهری نامشخص، عموماً سخت قابل تشخیص است. اما اگر نوزاد تحت تصویربرداری الکتروانسفالوگرام (EEG) قرار گیرد، ممکن است علائم صرع مشخص شود.
علل تشنج در نوزادان تازه متولد شده عموماً به چهار دسته زیر تقسیم می‌شوند:
1. علل ساختاری: این شامل تأخیر در تولد با کمبود اکسیژن در مغز است که به آن هیپوکسی پری ناتال گفته می‌شود و می‌تواند آسیب مغزی و ضایعات مغزی مرتبط را ایجاد کند.
2. علل متابولیک: وجود سطوح پایین گلوکز، کلسیم یا منیزیم در خون می‌تواند باعث تشنج شود.
3. علل عفونی: عفونت‌هایی مانند مننژیت یا آنسفالیت می‌توانند منجر به تشنج شوند.
4. علل ژنتیکی: برخی از تشنج‌ها به وراثت برمی‌گردند، مانند تشنج‌های خانوادگی خودمحدود شونده یا اختلالات ژنتیکی مانند سندرم اوتاهارا.
نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، به طور واضح در مقابل آسیب‌های مغزی حساس‌تر هستند.
انواع تشنج در کودکان و نوزادان تازه متولد شده به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
1. تشنج‌های ظریف در کودکان: این نوع تشنج ممکن است به طور آشکارتر به‌نظر نیاید و در شکل‌هایی مانند تغییرات الگوی تنفس، حرکات پلک‌ها و لب‌ها ظاهر شود. کودک ممکن است ناگهان در هنگام دوچرخه‌سواری تشنجی داشته باشد و پاهایش به‌صورت اسپاسم و انقباض متمایل به سفت شدن شوند. در این حالت، سطح بیداری کودک کاهش یابد و تمرکز چشمانش دچار مشکل شود. تشنج‌های ظریف، شایع‌ترین نوع تشنج در نوزادان تازه متولد شده هستند.
2. تشنج کلونیک در کودکان: کودک ممکن است دست یا پا را به‌صورت تکان خوردن یا سفت شدن حرکت دهد.
3. تشنج میوکلونیک در کودکان: قسمت بالای بدن نوزاد یا کودک ممکن است به‌صورت ناگهانی به جلو حرکت کند.
4. تشنج کانونی در کودکان: کودک ناگهان فعالیتی را که در حال انجام آن است، متوقف کرده و آگاهی درباره محیط اطراف خود را از دست می‌دهد، این حالت ممکن است با لرزش همراه باشد و به آن تشنج تونیک-کلونیک می‌گویند.
5. اسپاسم نوزادی: در این حالت، زانوهای نوزاد به سمت بالا کشیده می‌شود و بدنش به جلو خم می‌شود و بازوهایش به‌طرف‌های خارجی پرت می‌شوند. هر اسپاسم حدود ۱-۲ ثانیه طول می‌کشد و ممکن است به‌صورت خوشه‌ای نیز رخ دهد. این حرکات می‌تواند برای نوزاد بسیار ناراحت‌کننده باشد.
تشنج تونیک در کودکان به معنای سفت شدن بدن و چرخش چشم‌ها یا سر به یک طرف است. تشنج‌ها می‌توانند علائم مختلفی در کودکان ایجاد کنند، از جمله:
1. خیرگی: کودک در حالت تشنج به طرفی خیره می‌شود و تمرکز چشمانش مختل می‌شود.
2. وقفه تنفسی: در طول تشنج، ممکن است تنفس کودک متوقف شود یا نامنظم شود.
3. حرکات تند و سریع بازوها و پاها: کودک ممکن است در حین تشنج حرکات تند و سریعی با بازوها و پاها داشته باشد.
4. سفت شدن بدن: بدن کودک در حین تشنج سفت می‌شود و قابلیت حرکت در آن کاهش می‌یابد.
5. از دست دادن هوشیاری: کودک در طول تشنج ممکن است آگاهی خود را از دست دهد و به محیط اطرافش توجه نکند.
6. مشکلات تنفسی یا توقف تنفس: تشنج می‌تواند با مشکلات تنفسی همراه باشد و در برخی موارد منجر به توقف تنفس کودک شود.
7. از دست دادن کنترل روده یا مثانه: در برخی موارد، کودک ممکن است کنترل بر روی روده یا مثانه خود را از دست دهد.
8. افتادن ناگهانی بدون دلیل مشخص: کودک ممکن است بدون دلیل قابل توجیهی ناگهانی بیفتد، به ویژه اگر این افتادن با از دست دادن هوشیاری همراه باشد.
9. عدم پاسخ به سر و صدا یا کلمات: در طول تشنج، کودک ممکن است به سر و صدا یا کلماتی که به او گفته می‌شود، پاسخ ندهد.
10. گیجی نامعمول: پس از تشنج، کودک ممکن است به‌طور نامعمول گیج شده باشد و دچار اختلال در آگاهی باشد.
11. تکان دادن سر به صورت ریتمیک: کودک ممکن است سر را به صورت ریتمیک تکان دهد، به ویژه اگر این تکانش با از دست دادن هوشیاری همراه باشد.
12. چشمک زدن و خیره شدن متوالی: در طول تشنج، کودک ممکن است چشمهایش را زمزمه کند و به طور متوالی خیره شود.
13. لب‌های آبی رنگ و تنفس نامنظم: در طول تشنج، لب‌های کودکدر طول تشنج، ممکن است لب‌های کودک آبی رنگ شود و تنفسش نامنظم باشد.
14. خواب‌آلودگی یا گیجی پس از تشنج: پس از تشنج، کودک ممکن است خواب‌آلود یا گیج باشد.
عوامل محرک صرع در کودکان ممکن است شامل چه باشند؟ برای درک عوامل محرک صرع، نیاز است که ابتدا تفاوت بین محرک‌ها و علل صرع در کودکان مشخص شود. محرک‌های تشنج می‌توانند متفاوت از علل صرع باشند. علت اولیه یک تشنج ممکن است یک وضعیت استرس‌زا باشد، اما علت اصلی شروع تشنج می‌تواند کاملاً متفاوت باشد. علل می‌توانند به عوامل ژنتیکی مرتبط باشند یا نتیجه آسیبی به ساختار مغز باشند. با این حال، به دلیل اینکه صرع می‌تواند در هر زمانی از زندگی اتفاق بیفتد، گاهی اوقات تشخیص علت شروع تشنج دشوار است. به طور کلی، هر عاملی که ارتباط طبیعی بین سلول‌های عصبی مغز را قطع کند، می‌تواند منجر به تشنج و صرع شود. این عوامل شامل تب بالا، سطح قند خون بالا یا پایین و ضربه به مغز می‌شوند. در صورتی که کودک دو یا چند بار تشنج بدون علت مشخص داشته باشد، به او تشخیص صرع می‌دهند.
صرع در کودکان چه آسیب‌هایی به آنها می‌رساند؟
صرع در کودکان عوارض مختلفی را به همراه دارد. بیشترین آسیب‌ها ناشی از صرع در این گروه سنی به دلیل صدمات نافذ رخ می‌دهند، مانند جراحات ناشی از افتادن. تقریباً 60 تا 70 درصد از افراد متولد شده با آسیب‌های نافذ مغزی، تشنج می‌کنند. علاوه بر این، تشنج‌های پس از سانحه (PTS) نیز می‌توانند آسیب‌های ثانویه‌ای در مغز ایجاد کنند. این تشنج‌ها ممکن است به دلیل افزایش نیازهای متابولیکی، فشار داخل جمجمه، هیپوکسی مغزی و یا آزادسازی بیش از حد انتقال دهنده‌های عصبی رخ دهند. در کودکان، تشنج‌های پس از سانحه معمولاً در زمان زودرس بیشتری نسبت به زمان دیررس دیده می‌شوند.
تشنج‌ها، به ویژه تشنج‌های تکراری در کودکان، می‌توانند باعث آسیب مغزی قابل توجهی در مناطق حساس مغز شوند، مانند هیپوکامپ، قشر آنتورینال، آمیگدال، تالاموس و سایر ساختارهای لیمبیک. در برخی موارد، مرگ عصبی نیز ممکن است رخ دهد.
روش تشخیص صرع در کودکان
برای تشخیص دقیق و علمی صرع در نوزادان و کودکان، مراجعه به پزشکی که تخصص در تشخیص و درمان صرع در این گروه سنی دارد، ضروری است. پزشک متخصص ممکن است با معاینه و پرسش‌های زیر، تشخیص را آغاز کند:
۱- آیا رفتار کودک اخیراً تغییر کرده است؟
۲- آیا تشنج‌های کودک شبیه به هم بوده و مدت زمان یکسانی دارند؟
۳- تشنج‌ها معمولاً در حالت بیداری، خواب یا هر دو رخ می‌دهند؟
۴- آیا تشنج‌ها به دلیل تغییر وضعیت بدن کودک یا حرکت او رخ می‌دهند؟
۵- آیا تشنج‌ها با فعالیت‌هایی مانند تغذیه متوقف می‌شوند؟
۶- آیا تشنج‌ها پس از شروع قابل کنترل هستند؟
توصیه می‌شود هر تتغییری در رفتار کودک در یک دفترچه یا در تلفن همراه ثبت شود و به پزشک ارائه شود. پس از این مراحل، پزشک ممکن است برخی یا همه آزمایشات زیر را ترتیب دهد:
– الکتروانسفالوگرافی (EEG): این آزمون برای ثبت فعالیت‌های الکتریکی مغز استفاده می‌شود و می‌تواند نشان دهنده وجود تشنج‌ها باشد.
– آزمایشات خون و ادرار: بررسی عوامل ممکن موجب تشنج می‌شود، مانند عوامل التهابی یا نقصی در سطوح مختلف.
– تصویربرداری مغزی: از جمله رادیوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) و مغناطیس‌تصویر سریع (MRI) برای تشخیص تغییرات ساختاری در مغز استفاده می‌شود.
– آزمایشات ژنتیکی: بررسی ژنتیکی ممکن است در تشخیص انواع خاصی از صرع کمک کند.
با توجه به نتایج این آزمایشات و تشخیص نهایی پزشک، درمان مناسب برای کودک تعیین می‌شود. درمان صرع در کودکان شامل داروهای ضدتشنج، رژیم‌های غذایی خاص، و در برخی موارد، جراحی مغزی می‌شود. همچنین، پشتیبانی و آموزش والدین نقش مهمی در مدیریت صرع در کودکان دارد.
برای تشخیص صرع در نوزادان و کودکان، باید به پزشک متخصص مراجعه کرد. این اقدام ضروری است.
برای بررسی سلامت عمومی کودک و شناسایی هر گونه شرایط پزشکی که ممکن است باعث تشنج شود، آزمایش خون و ادرار صورت می‌گیرد. این آزمایشات همچنین به تشخیص می‌پردازند که آیا تشنج ناشی از صرع است یا از عوامل دیگری مثل قند خون پایین یا سطوح پایین کلسیم ناشی شده است.
برای تشخیص صرع در کودکان و نوزادان، از روش‌های دیگری مانند الکتروانسفالوگرام (EEG) و اسکن ام آرآی استفاده می‌شود. همچنین، درمان صرع در این گروه سنی با استفاده از داروها انجام می‌شود. نوع داروی مصرفی توسط پزشک بستگی به مواردی دارد مانند نوع تشنج در نوزاد، سن شروع تشنج، علت صرع، سایر بیماری‌ها و داروهایی که کودک مصرف می‌کند، و چشم‌انداز احتمالی نوع خاص صرع.
درمان صرع در نوزادان و کودکان از طریق استفاده از داروهای متنوع صرع انجام می‌شود. برخی از داروهای استفاده شده در این گروه سنی شامل کاربامازپین، کلونازپام، لوتیراستام، فنوباربیتال، فنی توئین، والپروات سدیم، استریپنتول و ویگاباترین هستند. در برخی از موارد، پیریدوکسین (ویتامین B6) نیز استفاده می‌شود. لازم به ذکر است که صرع در بعضی از نوزادان با افزایش سن همچنان ادامه خواهد داشت، اما در بعضی دیگر از نوزادان ادامه نخواهد داشت. این موضوع به زمان شروع تشنج و نوع تشنج بستگی دارد.
در صورتی که دارو برای کنترل صرع در کودکان کافی نباشد یا عوارض جانبی زیادی داشته باشد، پزشک ممکن است انواع درمان‌های دیگر را توصیه کند. یکی از این روش‌ها ممکن است مصرف رژیم کتوژنیک باشد. رژیم کتوژنیک یک نوع رژیم غذایی است که بر اساس مصرف چربی بالا، کربوهیدرات کم و پروتئین مناسب استواربرای کنترل صرع در کودکان و نوزادان، مصرف غذاهای مناسب اهمیت دارد. اگر داروها کافی نباشند یا عوارض جانبی زیادی داشته باشند، پزشک ممکن است رژیم کتوژنیک را توصیه کند. رژیم کتوژنیک یک نوع رژیم غذایی است که بر اساس مصرف چربی بالا، کربوهیدرات کم و پروتئین مناسب است. این رژیم غذایی باعث تولید کتون‌ها از تجزیه چربی در بدن می‌شود. اما باید توجه داشت که رژیم کتوژنیک نیاز به رعایت دقیق دارد و مصرف زیاد کربوهیدرات ممکن است تولید کتون‌ها را متوقف کند. هنوز دلایل دقیق تأثیر این رژیم بر صرع کودکان مشخص نیست، اما برخی از کودکان با این رژیم بهبود یافته‌اند. با این حال، رژیم کتوژنیک برای همه کودکان مبتلا به صرع موثر نیست.
تغییری در غذاهای مصرفی می‌تواند به کاهش تشنج‌های ناشی از صرع کودکان کمک کند. این غذاها شامل گوشت قرمز، مرغ و ماهی، توفو، لوبیا و عدس، تخم مرغ، پنیر، ماست و شیر، نان سبوس‌دار، غلات و نان چاودار، برنج باسماتی و برنج قهوه‌ای، پاستا، نودل و رشته‌فرنگی، جو و غلات مبتنی بر جو دوسر، نخود، لوبیا و حبوبات، آجیل، سیب‌زمینی و سیب‌زمینی شیرین، سبزیجات غیرنشاسته‌ای مانند سبزی خوردن، بروکلی، پیاز و گوجه فرنگی، سیب، گلابی و انواع توت‌ها.
همچنین، چربی‌های مفید موجود در روغن زیتون، آووکادو، ماهی‌های روغنی، مغزها و دانه کاج نیز مفید هستند. همچنین، نوشیدن آب نیز می‌تواند خطر تشنج ناشی از کم آبی در کودکان را کاهش دهد.
اما برخی از غذاها برای کودکان صرعی ممنوع است. بهتر است در برنامه غذایی کودک از مصرف غذاهایی که حاوی قند بالا هستند، غذاهای فرآوری شده مانند کلوچه، کیک، آب‌نبات و نان سفید خودداری شود. کودکان مبتلا به صرع باید رژیم غذایی متعادلی را رعایت کنند که انرژی را با سرعت کمتر و ثابت‌تری به بدن وارد کند و به طور بالقوه تعداد تشنج‌ها را کاهش دهد.
بعضی از محرک‌ها مانند چای، قهوه، شکلات، شکر، شیرینی‌ها، نوشابه‌ها، نمک اضافی، ادویه‌ها و مصرف زیاد پروتئین‌های حیوانی ممکن است با تغییر ناگهانی متابولیسم بدن، باعث تشنج در کودکان شوند. همچنین، برخی از والدین گزارش کرده‌اند که برخی غذاها مانند آرد سفید می‌توانند واکنش‌های آلرژیک و در نتیجه تشنج در کودکان را تحریک کنند.
به کودکی که صرع دارد، می‌توانید به شکل زیر کمک کنید تا با این بیماری زندگی کند:
1. آموزش به کودک: با توجه به سن کودک، به او یاد بدهید که چگونه به سلامت خود مراقبت کند. به او توضیح دهید که صرع چیست و چگونه می‌تواند با داروهای خودش آن را کنترل کند.
2. داروها: والدین باید اطلاعات کاملی درباره داروهایی که کودک استفاده می‌کند (دوز، زمان مصرف و عوارض جانبی) داشته باشند و دقیقاً به دستور پزشک، دارو را به کودک بدهند.
3. مشورت با پزشک: قبل از مصرف هر داروی دیگری به کودک، با پزشک متخصص مشورت کنید. برخی داروها ممکن است با داروهای ضدتشنج تداخل داشته باشند و به کودک کمک نکنند یا عوارض جانبی داشته باشند.
4. جلوگیری از علل تشنج: سعی کنید کودک از هر علتی که ممکن است باعث تشنج شود، اجتناب کند.
5. خواب کافی: مطمئن شوید که کودک به اندازه کافی خواب می‌کند، زیرا کمبود خواب ممکن است تشنج را تحریک کند.
6. مراجعات منظم به پزشک: به طور منظم، با کودکتان به پزشک مراجعه کنید تا وضعیت سلامتی او را مورد ارزیابی قرار دهید.
7. رعایت اصول غذایی: با رعایت اصول غذایی، ممکن است کودک به مرور زمان نیاز کمتری به داروها داشته باشد. در صورتی که کودک برای مدتی بدون تشنج بوده باشد، با پزشک خود مشورت کنید. اگر تشنج‌ها به خوبی کنترل شوند، ممکن است نیازی به محدودیت شدید در فعالیت‌های کودک نباشد، اما حتماً از ورزش‌های خطرناک مانند اسکیت، هاکی و دوچرخه‌سواری با استفاده از کلاه ایمنی و در شنا تحت نظارت بزرگسالان استفاده کند.
اگر علائم صرع در کودکان به صورت مداوم وجود دارد، بهتر است با پزشک تماس بگیرید. دلایلی که شما را به تماس با پزشک تشویق می‌کنند عبارتند از:
1. تغییر ناگهانی در علائم کودک: اگر علائم کودک بدتر می‌شود یا بهبودی مشاهده نمی‌شود، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
2. عوارض جانبی داروها: در صورتی که کودک داروهای مرتبط با صرع را مصرف می‌کند و عوارض جانبی ناخواسته را تجربه می‌کند، به پزشک اطلاع دهید.
صرع در کودکان در انواع مختلفی با علائم و عوامل متفاوتی رخ می‌دهد، از لرزش ناگهانی بدن تا از دست دادن هوشیاری و تشنج متغیر. تشخیص قطعی صرع زمانی قابل قبول است که کودک دو یا چند تشنج بدون علت مشخص داشته باشد. درمان صرع می‌تواند شامل استفاده از داروها و رعایت رژیم‌های غذایی مانند رژیم کتوژنیک و مصرف برخی غذاها باشد. همچنین، اجتناب از هر عاملی که ممکن است باعث تشنج در کودک شود (مانند کمبود خواب) بسیار حائز اهمیت است.
منبع: +++++++++
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید