پرکاری تیروئید: از علت تا درمان، آیا خطرناک است؟

کم‌کاری و پرکاری تیروئید برای بسیاری از افراد به صورت علائمی مشخص می‌شوند که شامل گواتر، کاهش یا افزایش وزن و نوسانات خلقی می‌باشند. این بیماری‌ها به حدی رایج هستند که بسیاری از افراد با آن‌ها آشنا هستند. در واقع، بدن انسان شامل غده‌های مختلفی است و هر غده، هورمون‌های خاص خود را ترشح می‌کند.

کم‌کاری و پرکاری تیروئید، معمولاً با واژه‌هایی مانند گواتر، تغییر وزن و نوسانات خلقی در اکثر افراد شناخته شده‌اند. در واقع، این بیماری‌ها در خانواده‌ها به قدری رایج هستند که بیشتر افراد با آن‌ها آشنا هستند. بدن انسان دارای غده‌های مختلفی است و هر غده، هورمون‌های خاص خود را ترشح می‌کند که برای عملکرد بدن ضروری هستند. یکی از غده‌های مهم بدن، غده تیروئید است که هورمون‌های تیروئید را ترشح می‌کند. در برخی مواقع، غده تیروئید ممکن است بیش از حد مقدار مورد نیاز هورمون تیروئید را تولید کند که به پرکاری تیروئید منجر می‌شود. در این مقاله، با علل، درمان و علائم پرکاری تیروئید آشنا می‌شوید.

اختلالات یا بیماری‌های پرکاری تیروئید شامل تیروئیدیت و بیماری گریوز هستند. تیروئیدیت یک عبارت کلی است که به التهاب تیروئید اشاره دارد و می‌تواند مختلف باشد. برای مثال، تیروئیدیت پس از زایمان یک نوع آن است که ممکن است بدون درد رخ دهد و شباهتی با تیروئیدیت پس از زایمان دارد. اما تیروئیدیت حاد یکی از انواع آن است که همراه با درد است.

بیماری گریوز نیز در برخی موارد با پرکاری تیروئید همراه است و علامت بارز آن بیرون‌زدگی چشم است. افراد مبتلا به این بیماری، چشمان بزرگ و بیرون‌زده دارند. این بیماری بیشتر در مردان رخ می‌دهد و علاوه بر بیرون‌زدگی چشم، علائم دیگری نیز مشاهده می‌شود مانند خشکی چشم، تورم و قرمزی در ناحیه چشم، اشک ریختن فراوان، حساسیت به نور زیاد و تاری یا دوبینی.

افرادی که به بیماری گریوز مبتلا هستند، چشمان بزرگی دارند که از حدقه چشم بیرون‌زده است.

پرکاری تیروئید می‌تواند مشکلات متنوعی را به وجود آورد. یکی از این مشکلات، مشکلات قلبی است. تپش قلب از جمله عوارضی است که ممکن است ناشی از پرکاری تیروئید باشد. همچنین، فیبریلاسیون یا کارورزی نیز مشکل دیگری است که ممکن است در بیماران با پرکاری تیروئید رخ دهد و خطر ابتلا به سکته مغزی را افزایش می‌دهد. نارسایی قلبی نیز یکی دیگر از عوارض پرکاری تیروئید است که به دلیل عدم توانایی قلب در خون‌رسانی به اعضای بدن به وجود می‌آید.

همچنین، پرکاری تیروئید می‌تواند منجر به پوکی استخوان شود. این به این معنی است که تولید بیش از حد تیروکسین باعث اختلال در کارکرد کلسیم در بدن می‌شود و ممکن است باعث پوکی استخوان شود.

عملکرد طبیعی بدن توسط پرکاری تیروئید و کم‌کاری تیروئید مختل می‌شود.

مشکلات چشمی
بیماری گریوز می‌تواند باعث بروز مشکلاتی مانند برآمدگی چشم، تاری، تورم و قرمزی چشم‌ها شود. این بدان معناست که پرکاری تیروئید می‌تواند مشکلاتی در حوزه چشم به وجود آورد. اگر شما به پرکاری تیروئید مبتلا هستید و همچنین مشکلات چشمی دارید، به شدت توصیه می‌شود این مشکلات را جدی بگیرید. در برخی موارد، مشکلات چشمی ناشی از پرکاری تیروئید می‌تواند به ازدیاد بینایی منجر شود.

پوست قرمز و تورم دار
پوست قرمز و تورم از علائم بیماری گریوز است. همانطور که از نامش پیداست، این عارضه باعث می‌شود تا پوست تورم شود. این مشکل ممکن است در سراسر بدن رخ دهد، اما بیشتر در ساق پا مشاهده می‌شود.

طوفان تیروئیدی
طوفان تیروئیدی یا بحران تیروتیکسیک، یک عارضه نادر در پرکاری تیروئید است که باعث می‌شود فرد ناگهان دچار تب و لرز، اسهال، استفراغ و هذیان شود. اگر طوفان تیروئیدی رخ داد، باید بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید زیرا این عارضه می‌تواند خطرناک باشد.

علائم پرکاری تیروئید
علائم پرکاری تیروئید شباهت‌هایی با بیماری‌های دیگر دارند. این موضوع باعث می‌شود تشخیص پرکاری تیروئید برای پزشکان دشوار باشد. با این حال، در افراد مبتلا به پرکاری تیروئید، علائم زیر مشاهده می‌شوند.

افزایش اشتها، کاهش وزن ناگهانی، اسهال، افزایش ضربان قلب، پرخاشگری و اضطراب، لرزش در یکی از اعضای بدن، به خصوص دست، تعرق زیاد، نامنظم شدن دوران قاعدگی در زنان، گواتر، نوسانات خلقی، برآمدگی چشم در بیماری گریوز، حساسیت نسبت به گرما، خستگی و ضعف عضلانی، مشکل در خواب، نازک شدن پوست، نازک و ضعیف شدن ضخامت موها، همه این علائم ممکن است به پرکاری تیروئید اشاره کنند. اما لازم به ذکر است که اگر همه این علائم را داشته باشید، به این معنا نیست که حتماً مبتلا به پرکاری تیروئید هستید. در برخی از افراد، تنها برخی از این علائم وجود دارد که نشان‌دهنده پرکاری تیروئید است. بهتر است برای اطمینان بیشتر، آزمایش‌های تیروئید را به صورت منظم انجام داده و با استفاده از نتایج آزمایش، وجود یا عدم وجود پرکاری تیروئید را تشخیص دهید.

اگر شما احساس می‌کنید که ممکن است طوفان تیروئیدی در حال رخ دادن باشد، بهتر است بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید؛ زیرا این حالت ممکن است خطرناک باشد.

برای تشخیص پرکاری تیروئید، پزشکان از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. به دلیل شباهت علائم پرکاری تیروئید با بیماری‌های دیگر، تشخیص صحیح این حالت برای پزشکان چالش‌برانگیز است. در نتیجه، آن‌ها از آزمایش‌های مختلفی استفاده می‌کنند تا بتوانند تشخیص دقیقی برای پرکاری تیروئید قرار دهند.

در ابتدا، پزشکان سوابق پزشکی و معاینه بدن بیمار را بررسی می‌کنند. به عنوان مثال، لرزش‌های بدن بیمار مورد بررسی قرار می‌گیرد. معاینه نبض، پوست، چشم و سایر علائم بدنی به پزشک کمک می‌کند تا حدسی درباره وجود یا عدم وجود پرکاری تیروئید بزند. پس از این مرحله، نوبت به آزمایش خون می‌رسد که پزشکان را قادر می‌سازد تا درباره این بیماری قطعی‌تر تصمیم بگیرند.

آزمایش خون استفاده می‌شود تا مقدار تیروکسین و TSH (محرک تیروئید) را اندازه‌گیری کند. اگر مقدار تیروکسین بالا باشد، می‌توان نتیجه گرفت که تیروئید فرد پژوهشگر پرکار است. همچنین، عدم وجود یا کاهش مقدار TSH نیز نشان‌دهنده پرکاری تیروئید است. اندازه‌گیری TSH مهم است زیرا دستورات تولید بیشتر تیروکسین را به این هورمون می‌دهد.

یک نکته مهم دیگر که پیش از آزمایش خون باید در نظر گرفته شود، مصرف بیوتین است. بیوتین یک ویتامین گروه B است که در مواد غذایی مختلف وجود دارد. پزشکان توصیه می‌کنند که قبل از انجام آزمایش خون، هرگز بیوتین یا مکمل‌های حاوی بیوتین مصرف نشود؛ زیرا این مواد می‌توانند نتایج آزمایش را تحت تأثیر قرار دهند. بنابراین، اگر مکمل‌های چند ویتامینی یا ویتامین‌های مناسب برای پوست و مو مصرف می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید و حداقل دوازده ساعت قبل از آزمایش خون، از مصرف آن‌ها خودداری کنید.

اگر نتایج آزمایش خون نشان دهند که تیروئید شما پرکار است، پزشکان معمولاً آزمایش‌های دیگری را تجویز می‌کنند تا علت این بیماری را بررسی کنند. دانستن علت پرکاری تیروئید می‌تواند به آن‌ها در درمان مناسب این بیماری کمک کند. این آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. آزمایش جذب ید رادیواکتیو: در این آزمایش، بیمار مقدار کوچک و خوراکی ید رادیواکتیو مصرف می‌کند تا ببیند که چه مقدار از ید در غده تیروئید جذب می‌شود. سپس پس از مدت زمان مشخصی، بیمار مورد بررسی قرار می‌گیرد تا ببیند تیروئید چه میزان ید را در بدن جذب کرده است. اگر جذب ید رادیواکتیو توسط غده تیروئید زیاد باشد، به معنای پرکار بودن تیروئید است و اگر جذب آن کم باشد نشان‌دهنده وجود التهاب‌های تیروئید یا تیروئیدیت است.

2. اسکن تیروئید: در این آزمایش، ید رادیواکتیو به شکل خوراکی به بیمار داده نمی‌شود. به جای آن، ید رادیواکتیو به دستان بیمار تزریق می‌شود و سپس بیمار برای اسکن بدن خود مراجعه می‌کند. نتایج عکس‌برداری از غده تیروئید نشان می‌دهد که ید چگونه در این غده جمع‌شده و جذب شده است. با استفاده ازاین آزمایش، پزشک می‌تواند ببیند که آیا تیروئید شما پرکار است یا خیر.

3. سونوگرافی تیروئید: در این آزمایش، از امواج صوتی با فرکانس بالا برای گرفتن تصاویر تیروئید استفاده می‌شود. این روش غیرتهاجمی است و به پزشک اجازه می‌دهد تا تیروئید را بر روی یک صفحه نمایش ببیند. مهم است بدانید که در این آزمایش، فرد بیمار در معرض هیچ‌گونه اشعه‌ای قرار نمی‌گیرد.

در نهایت، پزشک شما بر اساس نتایج این آزمایش‌ها و سایر علائم و نشانه‌ها می‌تواند تشخیص طبی دقیق‌تری برای پرکاری تیروئید شما بگذارد و درمان مناسب را تجویز کند.

روش‌های درمان پرکاری تیروئید شامل موارد زیر می‌شود:

1. داروها: در بیشتر موارد، پزشکان از داروها استفاده می‌کنند تا تیروئید را کنترل کنند و سطح هورمون‌های تیروئید را به حالت طبیعی برگردانند. داروهایی مانند تیامازول، پروپیلتیوراسیل و کاربیمازول معمولاً برای کاهش فعالیت تیروئید استفاده می‌شوند.

2. رادیواکتیو ید: در برخی موارد، پزشک ممکن است از روش تزریق ید رادیواکتیو به بیمار استفاده کند. این ید باعث می‌شود تا سلول‌های تیروئیدی آسیب ببینند و فعالیت غدد تیروئید کاهش یابد.

3. جراحی: در موارد شدید پرکاری تیروئید، جراحی ممکن است توصیه شود. در این روش، بخشی از غده تیروئید برداشته می‌شود تا فعالیت تیروئید کاهش یابد.

4. رژیم غذایی: تغییر در رژیم غذایی نیز می‌تواند به کنترل فعالیت تیروئید کمک کند. مصرف موادی مانند غذاهای حاوی ید بالا، محصولات لبنی و ماهی قزل‌آلا می‌تواند مفید باشد.

در هر صورت، روش درمانی مناسب برای پرکاری تیروئید باید توسط پزشک تعیین شود و باید با او درباره انتخاب بهترین گزینه صحبت شود.

داروهای ضد تیروئید، که به عنوان تیرونامیدها شناخته می‌شوند، توسط پزشکان تجویز می‌شوند. دو داروی معروف در این دسته شامل متی مازول و پروپیل تیواوراسیل هستند. بسته به شدت بیماری، فرد مبتلا به پرکاری تیروئید ممکن است برای مدت چند هفته، چند ماه یا حتی بیش از 1 سال از این داروها استفاده کند. هدف این داروها از یک سو، جلوگیری از تولید هورمون‌های تیروئید مانند T3 و T4 است و از سوی دیگر، کاهش سطح این هورمون‌ها است. بیشتر پزشکان معمولاً ترجیح می‌دهند متی مازول را تجویز کنند، زیرا این دارو به نسبت پروپیل تیواوراسیل، عوارض جانبی کمتری دارد.

متی مازول در برخی موارد همچنین برای آماده‌سازی بیمار قبل از درمان رادیواکتیو استفاده می‌شود. با این حال، در برخی موارد لازم است پروپیل تیواوراسیل مصرف شود. به عنوان مثال، در سه ماه اول بارداری، پزشکان معمولاً پروپیل تیواوراسیل را تجویز می‌کنند، زیرا این دارو خطر نقص در جنین را به شدت کاهش می‌دهد. پس از سه ماه دوم، باید با مشورت پزشک یکی از دو داروی قبلی را مصرف کرد.

مهم است به خاطر داشته باشید که هرگز نباید داروها را بدون مشورت پزشک قطع کنید. این کار ممکن است باعث افزایش شدت پرکاری تیروئید شود. بنابراین، باید حتماً تحت نظر یک پزشک بوده و درمان را بر اساس دستورات و داروهای تجویز شده توسط او پیگیری کنید.

داروهای ضد تیروئید، که به عنوان تیرونامیدها شناخته می‌شوند، توسط پزشکان تجویز می‌شوند. دو داروی معروف در این دسته شامل متی مازول و پروپیل تیواوراسیل هستند. بسته به شدت بیماری، فرد مبتلا به پرکاری تیروئید ممکن است برای مدت چند هفته، چند ماه یا حتی بیش از 1 سال از این داروها استفاده کند. هدف این داروها از یک سو، جلوگیری از تولید هورمون‌های تیروئید مانند T3 و T4 است و از سوی دیگر، کاهش سطح این هورمون‌ها است. بیشتر پزشکان معمولاً ترجیح می‌دهند متی مازول را تجویز کنند، زیرا این دارو به نسبت پروپیل تیواوراسیل، عوارض جانبی کمتری دارد.

متی مازول در برخی موارد همچنین برای آماده‌سازی بیمار قبل از درمان رادیواکتیو استفاده می‌شود. با این حال، در برخی موارد لازم است پروپیل تیواوراسیل مصرف شود. به عنوان مثال، در سه ماه اول بارداری، پزشکان معمولاً پروپیل تیواوراسیل را تجویز می‌کنند، زیرا این دارو خطر نقص در جنین را به شدت کاهش می‌دهد. پس از سه ماه دوم، باید با مشورت پزشک یکی از دو داروی قبلی را مصرف کرد.

مهم است به خاطر داشته باشید که هرگز نباید داروها را بدون مشورت پزشک قطع کنید. این کار ممکن است باعث افزایش شدت پرکاری تیروئید شود. بنابراین، باید حتماً تحت نظر یک پزشک بوده و درمان را بر اساس دستورات و داروهای تجویز شده توسط او پیگیری کنید.

داروهای ضد تیروئید، که به عنوان تیرونامیدها شناخته می‌شوند، توسط پزشکان تجویز می‌شوند. این داروها برای درمان‌های مؤثرتر مانند جراحی تیروئید یا رادیواکتیو درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. عوارض جانبی این داروها بسیار کمتر از فایده‌های آن‌ها است. بعضی از عوارض شامل کهیر، خارش، درد مفصل، تهوع، استفراغ، تب و تغییر در حس لامسه هستند. عوارض دیگر نیز وجود دارند که بسیار نادر هستند و تنها در حدود یک نفر از هر 500 بیمار ممکن است رخ دهد. این عوارض شامل آگرانولسیتوز و آنمی آپلاستیک هستند. بنابراین، قبل از مصرف این داروها، بهتر است با پزشک خود درباره عوارض ممکن و شدت آنها مشورت کنید.

درمان تیروئید با ید رادیواکتیو، یک روش درمانی مؤثر برای بیماری پرکاری تیروئید است. در این روش، ید رادیواکتیو به صورت خوراکی به بیمار داده می‌شود. این ید به تیروئید می‌چسبد و باعث کاهش تولید هورمون تیروئید می‌شود. این روش معمولاً برای بیمارانی که به داروهای ضد تیروئید واکنش منفی نشان می‌دهند، تجویز می‌شود. عوارض جانبی این روش شامل تهوع، استفراغ و خستگی می‌شود. با این حال، این روش به طور کلی مؤثر و ایمن است و بیماران بعد از درمان به طور معمول به وضعیت طبیعی خود بازمی‌گردند.

درمان پرکاری تیروئید با استفاده از ید رادیواکتیو یک روش مؤثر است. در این روش، ید رادیواکتیو به صورت خوراکی مصرف می‌شود و به تیروئید می‌چسبد. این باعث کاهش تولید هورمون تیروئید می‌شود. این روش به طور کلی ایمن و مؤثر است و بیماران بعد از درمان به وضعیت طبیعی خود بازمی‌گردند. عوارض جانبی شامل تهوع، استفراغ و خستگی می‌شود. برای استفاده از این درمان، تجویز دکتر الزامی است و درمان باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.

درمان با ید رادیواکتیو تنها میزان دوز لازم را پزشک معالج پس از بررسی گزارش اسکن تیروئید تجویز می‌کند. این درمان ممکن است در برخی موارد به کم‌کاری تیروئید منجر شود، بنابراین باید در فرایند درمان این امر را کنترل کرد. قبل از درمان، نباید داروهای ضد تیروئید مصرف شوند و بعد از درمان باید مراقبت‌های لازم را انجام داد.

علاوه بر درمان با ید رادیواکتیو، جراحی تیروئید نیز یک روش درمانی است. در این روش، تیروئید جراحی می‌شود و ممکن است برخی از غده‌های پاراتیروئید آسیب ببینند. همچنین، این جراحی ممکن است صدمه تارهای صوتی را به همراه داشته باشد.

برای جلوگیری از بروز دوباره بیماری و حفظ سلامتی، بیمار باید مواردی مانند ازدواج با زنان و اطفال، مصرف مایعات فراوان، قطع شیردهی در صورت بارداری، جلوگیری از بارداری در ۶ ماه پس از درمان، مراقبت از بهداشت شخصی و استفاده از وسایل شخصی جدا از دیگران را رعایت کند.

در کل، درمان پرکاری تیروئید با استفاده از ید رادیواکتیو و جراحی تیروئید روش‌های مؤثری هستند. همچنین، رعایت سبک زندگی سالم نیز برای جلوگیری از بروز دوباره بیماری بسیار مهم است.

ورزش منظم و منظم می‌تواند در سلامتی ما تأثیرگذار باشد. به همین دلیل در طول فرایند درمان و پس از آن، ورزش می‌تواند برای سیستم قلبی و عروقی بسیار مفید باشد. بنابراین، بهتر است هر چند بیماری پرکاری تیروئید نباشیم، اما ورزش را به صورت منظم و مداوم در برنامه زندگی خود قرار دهیم.

علاوه بر ورزش، یادگیری تکنیک‌های تمدد اعصاب نیز می‌تواند بسیار مفید باشد. تحقیقات نشان داده است که استرس می‌تواند در بیماری پرکاری تیروئید تأثیر مهمی داشته باشد. بنابراین، یادگیری روش‌هایی برای آرامش بخشیدن به خود و دستیابی به تعادل در زندگی می‌تواند به حفظ سلامت جسمی و روانی کمک کند.

علاوه بر این، برخی عوامل می‌توانند باعث پرکاری تیروئید شوند. به عنوان مثال، زیاد شدن هورمون تیروکسین می‌تواند باعث پرکاری تیروئید شود. این موضوع ممکن است به سه دلیل اتفاق بیفتد.

ورزش منظم و پیوسته برای سلامتی ما بسیار مهم است. حتی در فرایند درمان و پس از آن، ورزش می‌تواند به سیستم قلبی و عروقی کمک کند. بنابراین، بهتر است حتی اگر بیماری پرکاری تیروئید نداریم، ورزش را به صورت منظم و پیوسته در زندگی خود جای دهیم.

همچنین، یادگیری تکنیک‌های تمدد اعصاب نیز می‌تواند بسیار مفید باشد. درمان فقط برای بدن و جسم مهم نیست؛ روان و جسم به شدت تأثیر یکدیگر دارند. بنابراین، در درمان پرکاری تیروئید باید روش‌های مختلفی را برای افزایش تاب‌آوری در برابر این بیماری اتخاذ کنیم. یادگیری تکنیک‌های تمدد اعصاب می‌تواند بسیار مفید واقع شود. تحقیقات نشان داده است که استرس یک عامل خطرناک در بیماری پرکاری تیروئید است. بنابراین، یادگیری راه‌های آرامش و دستیابی به تعادل در زندگی می‌تواند به حفظ سلامت جسمی و روانی بیمار کمک کند.

همچنین، برخی عوامل می‌توانند باعث پرکاری تیروئید شوند. برای مثال، زیاد شدن هورمون تیروکسین می‌تواند باعث پرکاری تیروئید شود. این می‌تواند به سه دلیل اتفاق بیفتد.

مصرف بیش از حد مواد غذایی حاوی ید، می‌تواند به پرکاری تیروئید منجر شود. ید یک ماده معدنی است که برای تولید هورمون تیروئید توسط غده تیروئید استفاده می‌شود. اگر به طور بیش از حد مواد غذایی حاوی ید مصرف کنیم، غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کند که نتیجه آن پرکاری تیروئید است.

بسیاری از مردم فقط می‌دانند که نمک حاوی ید است، اما علاوه بر نمک، مواد غذایی دیگری نیز وجود دارند که حاوی این ماده معدنی هستند. برخی از مواد غذایی که حاوی ید هستند شامل ماهی سفید، زرده تخم‌مرغ، پنیر، شیر، اسفناج، شلغم، کاهو، جعفری و میگو می‌شوند.

عوامل دیگری نیز می‌توانند پرکاری تیروئید را تسریع کنند، از جمله عوامل ژنتیکی و وراثتی، جنسیت زنانه، بارداری و بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت نوع ۱، کم‌خونی شدید و نارسایی غدد فوق‌کلیوی.

در نهایت، رژیم غذایی مناسب و منظم نیز برای کنترل پرکاری تیروئید بسیار مهم است. باید مواد غذایی حاوی ید را با اندازه‌گیری دقیق مصرف کرد و به رژیم غذایی سالم و تنوع داد. همچنین، مصرف مکمل‌های معدنی و ویتامین‌ها نیز می‌تواند مفید باشد.

با مصرف مواد غذایی حاوی ید، بدن ما هورمون تیروئید بیشتری ترشح می‌کند. اما مصرف بیش از حد داروهای مربوط به کم‌کاری تیروئید نیز می‌تواند پرکاری تیروئید را ایجاد کند. علاوه بر این، برخی عوامل دیگر نیز می‌توانند باعث پرکاری تیروئید شوند، اما علت اصلی بروز این بیماری نیستند. پرکاری تیروئید می‌تواند به مشکلات قلبی، سکته مغزی، تورم پوست و برآمدگی چشم منجر شود. در موارد نادر، ممکن است با طوفان‌های تیروئیدی همراه باشد. همچنین، کم‌کاری تیروئید نیز می‌تواند مشکلات قلبی و سکته مغزی را ایجاد کند. بنابراین، باید به جدیت هر نوع بیماری تیروئید توجه کرد تا احتمال بروز مشکلات دیگر مانند بیماری‌های قلبی کاهش یابد.

پرکاری تیروئید به دلیل ترشح بیش از حد هورمون تیروئید در بدن رخ می‌دهد و با بیماری‌هایی مانند گریوز و تیروئیدیت همراه است. این بیماری می‌تواند به مشکلات قلبی، تورم پوست، پوکی استخوان و طوفان تیروئیدی منجر شود. علائمی نظیر کاهش وزن، پرخاشگری، نوسانات خلقی و افزایش اشتها نیز در افراد مبتلا به پرکاری تیروئید دیده می‌شود. با استفاده از آزمایش خون، معاینه و سایر آزمایش‌های مرتبط، می‌توان پرکاری تیروئید را تشخیص داد. درمان پرکاری تیروئید شامل مصرف داروهای ضد تیروئید، درمان رادیواکتیو و جراحی است.

منبع: ++++++