“پرکاری تیروئید در کودکان: آیا خطرناک است؟ + علائم، روش‌های تشخیص و درمان”
پرکاری تیروئید در کودکان به موقعیتی اشاره دارد که غده تیروئید بیش از حد مقدار هورمون تیروئید، یعنی تیروکسین، تولید می‌کند. این حالت در دوران کودکی نسبتاً نادر است و در هر ۵۰۰۰ کودک و نوجوان، تقریباً در ۱ نفر رخ می‌دهد. اما با تشخیص و مدیریت صحیح، این بیماری قابل کنترل است و می‌توان […]
پرکاری تیروئید در کودکان به موقعیتی اشاره دارد که غده تیروئید بیش از حد مقدار هورمون تیروئید، یعنی تیروکسین، تولید می‌کند. این حالت در دوران کودکی نسبتاً نادر است و در هر ۵۰۰۰ کودک و نوجوان، تقریباً در ۱ نفر رخ می‌دهد. اما با تشخیص و مدیریت صحیح، این بیماری قابل کنترل است و می‌توان با استفاده از برخی داروها یا […]
پرکاری تیروئید در کودکان به وقوع می‌پیوندد وقتی غده تیروئید بیش از حد مقدار هورمون تیروئید، به عنوان مثال تیروکسین، تولید می‌کند. این شرایط نسبتاً نادر در دوران کودکی رخ می‌دهند و تقریباً در هر ۵۰۰۰ کودک و نوجوان، یک نفر مبتلا به آن می‌شود. با تشخیص و مدیریت صحیح، این بیماری قابل کنترل است و می‌توان با استفاده از برخی داروها یا جراحی درمان آن را انجام داد. علائم پرکاری تیروئید در کودکان می‌تواند شامل بیش فعالی یا مشکلات خواب باشد که ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. در این مقاله، به جزئیات مربوط به این بیماری، از جمله علائم، علل و توصیف بهترین و بدترین غذاها برای پرکاری تیروئید کودکان و روش‌های درمان آن پرداخته می‌شود. همراه ما باشید.
فهرست مطالب:
۱. زمانی که تیروئید پرکار می‌شود
۲. علائم پرکاری تیروئید در کودکان
۳. درمان پرکاری تیروئید در کودکان
منتظر مطالعه مقاله باشید!
بیماری پرکاری تیروئید در کودکان، موجب افزایش تولید هورمون تیروئید، به عنوان مثال تیروکسین، در غده تیروئید می‌شود. این مشکل نسبتاً نادر در دوران کودکی رخ می‌دهد و در هر ۵۰۰۰ کودک و نوجوان، یک نفر مبتلا به آن می‌شود. درمان این بیماری بسیار اهمیت دارد، زیرا می‌تواند تأخیر شناختی در کودکان زیر سه سال را ایجاد کند و بر توانایی آن‌ها در تفکر و یادگیری تأثیر بگذارد. اگر پرکاری تیروئید در نوزادان تازه متولد شده بلافاصله پس از تولد تشخیص داده نشود، ممکن است به زندگی کودک خطرناک شود. در صورتی که پرکاری تیروئید درمان نشده باقی بماند، ابتدا می‌تواند منجر به رشد سریع کودک شود و سپس رشد آن زودتر از حد معمول متوقف شود. از جمله عوارض این مشکل، کوتاهی قد نیز می‌تواند از نتایج آن باشد. پرکاری تیروئید در نوجوانان بیشتر از کودکان کوچک رخ می‌دهد و در زنان نیز بیشتر از مردان شایع است. برخی از عوامل خطرساز برای این بیماری شامل داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی بیماری تیروئید یا ندول تیروئید، سابقه شخصی یا خانوادگی بیماری‌های خودایمنی، ضربه به غده تیروئید و در نوزادان، داشتن مادری با سابقه بیماری گریوز است.
علایم و نشانه‌های رایج پرکاری تیروئید در کودکان عبارتند از: کاهش وزن، ضربان قلب سریع یا نامنظم، افزایش فشار خون، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)، لرزش، عدم تحمل حرارت، تعریق، اضطراب و تحریک‌پذیری، بیش فعالی یا بی‌قراری، مشکل در تمرکز، مشکل خواب، اسهال یا یبوست، خستگی و در دختران، دوره‌های قاعدگی کوتاه و اندک. کودکان مبتلا به بیماری گریوز نیز ممکن است قرمزی، درد یا برآمدگی در چشم داشته باشند. این مشکل به عنوان افتالموپاتی گریوز یا بیماری چشمی تیروئید شناخته می شود. علائم دیگری از بیماری گریوز شامل حساسیت به نور، خشکی و دوبینی نیز می‌باشد. در صورت تجربه کودکان از طوفان تیروئیدی، علائم دیگری نیز ممکن است رخ دهد و این وضعیت که به آن بحران تیروتوکسیک نیز گفته می‌شود، علائمی همچون تب بالا، ضربان قلب سریع، کم آبی بدن، گیجی، آشفتگی و اسهال را نشان می‌دهد. طوفان تیروئید نیاز به درمان فوری دارد.
پرکاری غده تیروئید می‌تواند باعث بزرگ شدن غده و ظاهر شدن یک توده در گلو شود.
آیا علائم پرکاری تیروئید در کودکان با سنوات مختلف متفاوت است؟
علائم پرکاری تیروئید در جنین ممکن است در دوران بارداری زودرس تشخیص داده شود. این علائم شامل رشد ضعیف در رحم، ضربان قلب بالا (> ۱۶۰ ضربه در دقیقه) و بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر) است. اگر پرکاری تیروئید جنین تشخیص داده نشود، ممکن است نوزاد مشکلاتی مانند پیوستگی زودرس سطح جمجمه (کرانیوسینوستوز)، اختلال در هوش، نارسایی رشد و کوتاهی قد داشته باشد. میزان مرگ و میر نیز ممکن است به ۱۰ تا ۱۵ درصد برسد.
در نوزادان، علائم و نشانه‌های پرکاری تیروئید شامل تحریک‌پذیری، مشکلات تغذیه، فشار خون بالا، ضربان قلب بالا، بروز چشم‌های برجسته (اگزوفتالموس)، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)، بوسینگ فرونتال، سر کوچک (میکروسفالی)، عدم رشد، استفراغ و اسهال است. تقریباً تمامی نوزادان در عرض ۶ ماه بهبود می‌یابند. شروع و شدت علائم ممکن است به وابستگی از مادر استفاده کند. اگر مادر داروهای ضد تیروئید مصرف نکند، نوزادان از زمان تولد با پرکاری تیروئید مواجه می‌شوند. اما اگر مادر دارو مصرف کند، نوزادان ممکن است تا زمانی که داروها از بدن خارج شوند (تقریباً ۳ تا ۷ روز) پرکاری تیروئید نداشته باشند. بیش از ۹۵ درصد کودکانی که از مادران مبتلا به بیماری گریوز متولد شده‌اند، علائمی در ماه اول زندگی نشان می‌دهند و بسیار کمتر به تعویق می‌افتد.
در کودکان و نوجوانان، علائم پرکاری تیروئید ممکن است شامل مشکلات خواب، بیش فعالی، ناتوانی عاطفی، کاهش تمرکز و عملکرد در مدرسه، حساسیت به گرما، پوست خشک و خارش، کاهشعلائم پرکاری تیروئید در کودکان بزرگتر ممکن است شامل اضطراب، عصبانیت، افزایش سرعت صحبت کردن، لرزش دست‌ها، تپش قلب، کاهش وزن، عرق‌ریزی، خستگی، ناتوانی عضلانی، تغییرات در دوره قاعدگی (در دختران نوجوان) و تاخیر در رشد و تکامل جنسی (در پسران نوجوان) باشد.
لطفاً توجه داشته باشید که مشخصه‌ها و علائم ممکن است در هر فرد متفاوت باشد و به عوامل دیگری مانند عوامل ژنتیکی و میزان پرکاری غده تیروئید بستگی دارد. اگر شما یا کسی در خانواده تان علائمی از پرکاری تیروئید دارید، بهتر است با پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را بررسی کند.
کودکان مستعد پرکاری تیروئید عبارتند از:
1. نوزادانی که مادرانشان در حال حاضر یا در گذشته به بیماری گریوز مبتلا بوده‌اند.
2. کودکان و نوجوانانی که بیماری گریوز را تجربه کرده‌اند، که در این مورد بیش از ۹۰٪ جمعیت را شامل می‌شود.
3. کودکانی که به عفونت‌های باکتریایی (مانند تیروئیدیت حاد) و ویروسی (مانند تیروئیدیت تحت حاد) مبتلا شده‌اند.
4. کودکانی که ناهنجاری‌های مادرزادی دارند، مانند فیستول سینوس پیریفورم مداوم.
5. کودکانی که وضعیت نقص ایمنی دارند.
این عوامل می‌توانند موجب پرکاری تیروئید در کودکان شوند.
پرکاری تیروئید در کودکان به معنای تولید بیش از حد هورمون تیروئید (تیروکسین) توسط غده تیروئید است. برای تشخیص این وضعیت در کودکان، از تست‌های مختلفی استفاده می‌شود. در ادامه تست‌های تشخیصی پرکاری تیروئید در کودکان را بررسی می‌کنیم:
1. سونوگرافی تیروئید یا اسکن رادیونوکلئید: این تست‌ها برای تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان استفاده می‌شوند. با استفاده از سونوگرافی تیروئید یا اسکن رادیونوکلئید، وضعیت غده تیروئید بررسی می‌شود.
2. اندازه‌گیری TSI/TRAb: این تست برای تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان و نوجوانان بزرگتر استفاده می‌شود. با اندازه‌گیری TSI/TRAb و همچنین تست‌های عملکرد تیروئید، وضعیت تیروئید بررسی می‌شود. در برخی موارد، سونوگرافی تیروئید نیز به منظور تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان بزرگتر انجام می‌شود.
3. بیوپسی: در برخی موارد، برای تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان، بیوپسی از بافت تیروئید صورت می‌گیرد. در این روش، یک نمونه کوچک از بافت تیروئید برداشته شده و تحت میکروسکوپ بررسی می‌شود تا ممکن است سلول‌های سرطانی تشخیص داده شوند.
علاوه بر این تست‌ها، بررسی علائم بالینی کودک، سابقه پزشکی و آزمایش خون برای بررسی آنتی بادی‌های محرک تیروئید نیز به کمک پزشک برای تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، تصویربرداری تیروئید نیز ممکن است برای بررسی عملکرد غده تیروئید مورد استفاده قرار گیرد.
با استفاده از این تست‌ها و روش‌ها، پزشکان می‌توانند پرکاری تیروئید را در کودکان تشخیص داده و درمان مناسب را تعیین کنند.
برای تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان، از تصویربرداری تیروئید استفاده می‌شود. علت اصلی پرکاری تیروئید در کودکان شامل بیماری گریوز، مصرف بیش از حد داروهای هورمون تیروئید و مصرف بیش از حد ید در رژیم غذایی است. بیماری گریوز یک اختلال خودایمنی است که سیستم ایمنی بدن به غده تیروئید حمله می‌کند و هورمون تیروئید اضافی را آزاد می‌کند. مصرف بیش از حد داروهای تیروئید نیز می‌تواند باعث پرکاری تیروئید شود. همچنین، مصرف بیش از حد ید از طریق مصرف غذاهایی مانند آبزیان و ماهی‌ها یا مکمل‌های ید نیز می‌تواند عامل پرکاری تیروئید باشد.
تیروئیدیت یک وضعیت است که غده تیروئید در آن التهابی می‌کند و هورمون‌های اضافی را به خون منتقل می‌کند. این بیماری معمولاً به طور خودبخودی بهبود می‌یابد.
تیروئیدیت ممکن است ناشی از آسیب یا عفونت غده تیروئید باشد.
همچنین، بیماری گریوز در نوزادان، که شایعترین نوع پرکاری تیروئید در آن‌ها است، ممکن است به وجود آید. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که مادری با سابقه بیماری گریوز، آنتی بادی‌هایی که از طریق جفت عبور کرده‌اند، غده تیروئید نوزاد را تحریک می‌کنند.
در جدول زیر محدوده طبیعی TSH برای نوزادان و کودکان آورده شده است:
سن
میزان TSH
(mU/L)
خون بند ناف: ۲.۲ تا ۱۰.۷
روز اول تا چهارم تولد: ۲.۷ تا ۲۶.۵
روز چهارم تولد تا یک ماهگی: ۱.۲ تا ۱۳.۱
یک ماهگی تا یک سالگی: ۰.۶ تا ۷.۳
یک تا پنج سالگی: ۰.۷ تا ۶.۶
شش تا ده سالگی: ۰.۸ تا ۶
۱۱ تا ۱۸ سالگی: ۰.۶ تا ۵.۸
بالاتر از ۱۸ سالگی: ۰.۴ تا ۴.۲
رغبت درمان پرکاری تیروئید از طریق تغذیه وجود ندارد، اما برخی مواد غذایی و معدنی می‌توانند در مدیریت این بیماری مفید باشند. رژیم غذایی می‌تواند تأثیری بر تولید هورمون‌های تیروئید و عملکرد تیروئید داشته باشد. در زیر مواد غذایی و معدنی ذکر شده می‌توانند بر پرکاری تیروئید تأثیر گذاشته باشند:
– ید: مصرف بیش از حد ید در رژیم غذایی ممکن است تولید هورمون تیروئید را افزایش دهد.
– کلسیم و ویتامین D: این مواد مغذی برای تعدیل پرکاری تیروئید بسیار مهم هستند، زیرا پرکاری تیروئید می‌تواند به کاهش تراکم مواد معدنی استخوان منجر شود.
– کافئین: غذاها و نوشیدنی‌های حاوی کافئین می‌توانند علائم پرکاری تیروئید را تشدید کنند.
برای کودکان مبتلا به تیروئید پرکار، مصرف غذاهای زیر توصیه می‌شود:
– غذاهای حاوی ید کمتر
– استفاده از نمک بدون ید
– مصرف تخم مرغ سفید
– مصرف سبزیجات تازه یا منجمد
– محدودیت مصرف چای و قهوه سیاه
– استفاده از گیاهان و ادویه‌ها
– مصرف ترشی‌ها
– استفاده از روغن‌های گیاهی
– مصرف محدود شکر، مربا، ژله و عسل
– مصرف آجیل بدون نمک و کره مغزها
– محدودیت مصرف لیموناد
– مصرف گوشت‌های گاو، مرغ، بوقلمون، گوشت گوساله و بره
– مصرف میوه و آب‌میوه
– مصرف کلم بروکسل، سبزی کولارد، خردل، شلغم، کلم پیچ، تربچه و گل کلم
توصیه می‌شود با مشاوره پزشک یا تغذیه‌شناس، رژیم غذایی مناسب را برای کودکان مبتلا به پرکاری تیروئید تنظیم کنید.
مصرف کره مغزها برای کودکان مبتلا به پرکاری تیروئید مفید است.
غذاهای حاوی آهن:
آهن یک ماده مغذی است که برای فعالیت‌های طبیعی بدن، از جمله سلامتی تیروئید، بسیار مهم است. تحقیقات نشان داده‌اند که سطوح پایین آهن می‌توانند با پرکاری تیروئید مرتبط باشند. برخی از غذاهای حاوی آهن عبارتند از:
– غلات غنی شده
– کشمش
– لوبیا سفید، لوبیا چشم بلبلی و لوبیا سیاه
– شکلات تلخ
– گوشت گاو، مرغ و بوقلمون
– عدس
– اسفناج
– ساردین
– نخود
غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین D:
کلسیم و ویتامین D نیز از جمله مواد مغذی مهم هستند که برای مدیریت پرکاری تیروئید در کودکان مفید هستند. برخی از غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین D عبارتند از:
(لطفاً برخی از غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین D را توضیح دهید.)
توصیه می‌شود با مشاوره پزشک یا تغذیه‌شناس، رژیم غذایی مناسب برای کودکان مبتلا به پرکاری تیروئید تنظیم کنید. همچنین، توجه به مصرف کره مغزها در این رژیم غذایی نیز می‌تواند مفید باشد.
آهن یک ماده مغذی است که برای عملکردهای طبیعی بدن، از جمله سلامت تیروئید، بسیار مهم است.
بدترین غذاها برای کودکان مبتلا به پرکاری تیروئید شامل موارد زیر هستند:
1. غذاهای غنی از ید: مصرف غذاهایی که حاوی مقادیر زیادی ید هستند، برای افراد مبتلا به پرکاری تیروئید مضر است.
2. نمک حاوی ید: نمکی که حاوی ید است، برای این افراد ضرر دارد.
3. ماهی و صدف: مصرف زیاد ماهی و صدف، که غنی به ید هستند، برای پرکاری تیروئید مضر است.
4. جلبک دریایی: مصرف جلبک های دریایی که غنی به ید هستند، برای افراد مبتلا به پرکاری تیروئید ضرر دارد.
5. محصولات لبنی: برخی محصولات لبنی نیز ممکن است حاوی مقادیر بالایی از ید باشند که برای این افراد مضر است.
6. مکمل‌های ید: مصرف مکمل‌های حاوی ید برای کودکان مبتلا به پرکاری تیروئید مضر است.
7. سبزیجات و میوه‌های قرمز: برخی سبزیجات و میوه‌های قرمز نیز ممکن است دارای مقادیر بالایی از ید باشند که برای این افراد ضرر دارد.
8. زرده تخم‌مرغ: مصرف زرده تخم‌مرغ در مقدار زیاد برای این افراد مضر است.
9. سویا: برخی مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که مصرف سویا می‌تواند با جذب ید رادیواکتیو برای درمان پرکاری تیروئید تداخل داشته باشد.
10. کافئین: مصرف کافئین می‌تواند برخی از علائم پرکاری تیروئید را تشدید کند، از جمله تپش قلب، لرزش، اضطراب و بیخوابی.
توصیه می‌شود که در صورت مبتلا شدن به پرکاری تیروئید، مصرف این غذاها را به حداقل برسانید و با مشاوره پزشک یا تغذیه‌شناس، رژیم غذایی مناسب برای کودکان را تنظیم کنید.
کافئین می‌تواند علائم پرکاری تیروئید، مانند تپش قلب، لرزش، اضطراب و بیخوابی را تشدید کند.
درمان تیروئید در کودکان شامل سه روش اصلی است: استفاده از داروهای ضدتیروئید، ید رادیواکتیو و جراحی.
درمان دارویی:
در این روش، از داروهایی مانند متیمازول، پروپیل تیوراسیل، محلول لوگول (یدید پتاسیم) و هیدروکورتیزون استفاده می‌شود.
بهبودی با استفاده از داروهای ضدتیروئید در حدود ۳۵ درصد موارد رخ می‌دهد. در شرایط خاص، مانند طوفان تیروئید، ممکن است از پروپیل تیوراسیل استفاده شود، اما این دارو دیگر ارجحیت ندارد و ممکن است نارسایی شدید کبدی ایجاد کند. استفاده از روش‌های غیردارویی ممکن است برای بیمارانی که با درمان دارویی بهبود نیافته‌اند یا عوارض جانبی داروها را دارند، لازم باشد.
داروی ضدتیروئید متیمازول برای کاهش سطح هورمون تیروئید استفاده می‌شود و معمولاً حداقل به مدت دو سال تجویز می‌شود. بعضی از کودکان ممکن است بهبود یابند و درمان را پایان دهند، اما برخی دیگر به درمان مداوم نیاز خواهند داشت. افرادی که درمان را متوقف می‌کنند، باید تحت نظر قرار بگیرند، زیرا پرکاری تیروئید در ۷۵٪ از کودکان مجدداً بازگشت می‌یابد. بعضی از عوارض جانبی ممکن شامل بثورات پوستی، درد مفاصل و عضلات، مشکلات کبدی و کاهش تعداد گلبول‌های سفید است.
برای تشخیص پرکاری تیروئید در کودکان، از تصویربرداری تیروئید برای بررسی عملکرد غده تیروئید استفاده می‌شود. درمان قطعی پرکاری تیروئید شامل دو روش اصلی، یعنی درمان با ید رادیواکتیو و جراحی، است.
درمان با ید رادیواکتیو:
در این روش، از ید رادیواکتیو برای درمان دائمی پرکاری تیروئید در کودکان استفاده می‌شود. این روش برای کودکان زیر ۱۰ سال معمولاً مناسب نیست و غده تیروئید بزرگتر را به طور موثر تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. به همین دلیل، جراحی برای کودکان و نوجوانانی که این علائم را دارند، ممکن است به عنوان راه حل اولیه در نظر گرفته شود. با این حال، درمان با ید رادیواکتیو یک روش درمان دائمی برای پرکاری تیروئید در کودکان است. در این روش، کودک ید رادیواکتیو را می‌بلعد و غده تیروئید آن را جذب می‌کند. این باعث می‌شود که غده تیروئید به مرور زمان کوچکتر شده و تولید هورمون را کاهش دهد. استفاده از ید رادیواکتیو به سایر بافت‌های بدن آسیب نمی‌رساند. برای خانواده‌هایی که به دنبال درمان دائمی پرکاری تیروئید در کودکان‌شان هستند، درمان با ید رادیواکتیو معمولاً توصیه می‌شود. بعضی اوقات ممکن است نیاز به درمان تکراری باشد و این ممکن است عوارض چشمی بیماری گریوز را تشدید کند.
جراحی:
جراحی تیروئیدکتومی، یک روش دیگر برای درمان دائمی پرکاری تیروئید در کودکان است. در این روش، بخشی یا تمامی غده تیروئید کودک برداشته می‌شود. پس از جراحی، ممکن است کودک نیاز به مصرف دارو برای جایگزینی هورمون‌های تیروئید داشته باشد.
در نهایت، پرکاری تیروئید در کودکان وضعیتی است که در آن غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کند. علت شایعترین این پرکاری‌ها، بیماری گریوز است که بیماری خودایمنی است. تغییر رژیغذایی، درمان دارویی یا جراحی می‌تواند بهبودی در علائم پرکاری تیروئید ایجاد کند.
منبع: ++++++
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید