پیکا را چگونه درمان کنیم ؟بیماری هرزه خواری یا پیکا چیست؟

افرادی وجود دارند که مشکلی به نام “هرزه خواری” یا “پیکا” دارند. در این اختلال، افراد تمایل دارند مواد غیرقابل خوردن و بی ارزش را بخورند. ممکن است آن‌ها خاک، چسب، مو، یخ و سایر مواد غیرمعمول را مصرف کنند. این عادت خوردن مواد غیرقابل خوردن می‌تواند جدی و خطرناک باشد و به مشکلاتی برای سلامتی آن افراد منجر شود.

درمان پیکا معمولاً به شکل ترک این عادت صورت می‌گیرد. اما به دلیل ماهیت روانی بیماری، درمان آن ممکن است دشوار باشد. در صورت مشاهده علائم پیکا در خود یا در افرادی اطرافتان، بهتر است به پزشک متخصص روانپزشکی مراجعه کنید. او می‌تواند شما را راهنمایی کند و بهترین روش‌های درمان برای شما را تعیین کند. همچنین، درمان همراه با مشاوره روانشناختی می‌تواند در بهبود و مدیریت این اختلال موثر باشد.

مهمترین نکته این است که پیکا یک اختلال جدی است و نباید آن را نادیده بگیریم. پزشکان و متخصصان روانپزشکی می‌توانند به شما کمک کنند تا با این مشکل مقابله کنید و به سلامتی خود اهمیت بدهید.

اختلال هرزه خواری یا پیکا، یک اختلال تغذیه‌ای است که در آن فرد تمایل به مصرف مواد غیرقابل خوردن و بی ارزش دارد. این مواد ممکن است شامل خاک، چسب، مو، یخ و سایر اشیاء عجیب و غریب باشد. اگرچه برخی از این مواد بی ضرر هستند، اما فرد مبتلا ممکن است به خوردن مواد سمی و خطرناک روی آورده و در نتیجه مسمومیت و مشکلات جدی را تجربه کند. اصطلاح “پیکا” از نام یک گونه پرنده به همین نام گرفته شده است که به خوردن اشیاء غیرمعمول شهرت دارد.

با توجه به اینکه این عادت به صورت غیرارادی و بدون کنترل رخ می‌دهد، فرد مبتلا به پیکا با دشواری می‌تواند به تنهایی این تمایل خود را به خوردن مواد بی ارزش کنترل کند. بنابراین، درمان این اختلال نیازمند کمک حرفه‌ای است.

در صورتی که شما یا فردی در اطرافتان علائم پیکا را دارید، بهتر است با پزشک متخصص روانپزشکی مشورت کنید. او می‌تواند تشخیص صحیح را برای شما قرار داده و راهکارهای درمانی مناسب را تعیین کند. درمان پیکا معمولاً شامل ترک عادت خوردن مواد بی ارزش است و ممکن است به همراه مشاوره روانشناختی صورت بگیرد. به همین دلیل، حضور یک تیم متخصص با تجربه می‌تواند در بهبود و مدیریت این اختلال مؤثر باشد.

توجه به این نکته بسیار مهم است که پیکا یک اختلال جدی است و نباید آن را نادیده گرفت. بهتر است به سلامتی خود اهمیت بدهید و با پزشکان و متخصصان مشورت کنید تا بهبود یابید.

علائم و نشانه‌های اختلال پیکا عبارتند از:

1. تمایل به خوردن مواد غیرخوراکی: افراد مبتلا به پیکا بیشترین هوس را نسبت به مواد غیرخوراکی زیر دارند:
– خاک یا خاک رس
– شن و سنگ‌ریزه
– کاغذ
– یخ
– چسب
– مداد شمعی
– تراشه‌های رنگ
– مو
– گچ
– پارچه
– پشم
– پودر تالک
– پلاستیک
– نوارهای لاستیکی
– شامپو
– مدفوع حیوانات
– خاکستر سیگار
– گیاهان یا علف
– قطعه‌های اسباب بازی
– فلزات

2. لعنت به خوردن خاک در بارداری: خانم‌های باردار نیز ممکن است به دلیل کمبود آهن و روی در بدن، تمایل و ولع زیادی به خوردن خاک داشته باشند.

در صورتی که شما یا فردی در اطرافتان این علائم را دارید، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید. آنها می‌توانند ارزیابی صحیحی از وضعیت شما انجام دهند و راهکارهای درمانی مناسب را تعیین کنند. بهبود و مدیریت اختلال پیکا نیازمند درمان توسط تیم متخصص و مشاوره روانشناختی است.

افراد مبتلا به اختلال پیکا، عادت خوردن مواد غیرخوراکی را دارند. این عادت می‌تواند شامل خوردن خاک، شن و سنگ‌ریزه، کاغذ، یخ، چسب، مداد شمعی، تراشه‌های رنگ، مو، گچ، پارچه، پشم، پودر تالک، پلاستیک، نوارهای لاستیکی، شامپو، مدفوع حیوانات، خاکستر سیگار، گیاهان یا علف، قطعه‌های اسباب بازی و فلزات باشد.

این عادت خوردن مواد غیرخوراکی باعث بروز علائم مختلفی می‌شود. برخی از این علائم شامل تهوع، درد و گرفتگی شکم، معده درد، یبوست، اسهال، کم خونی، آسکاریازیس (عفونت کرم)، ریتم نامنظم قلب، مسمومیت، اختلالات رفتاری و مشکلات در محیط مدرسه برای کودکان می‌شوند.

بیشتر افراد مبتلا به پیکا، علاوه بر خوردن مواد غیرخوراکی، نیز از غذاهای معمولی استفاده می‌کنند. اما در بعضی موارد، این افراد دچار سوءتغذیه می‌شوند.

به دلیل احساس شرم و خجالت ناشی از رفتارشان، افراد مبتلا به پیکا اغلب این موضوع را با دیگران و حتی با پزشکان به اشتراک نمی‌گذارند.

بیماری پیکا عبارت است از عادت خوردن مواد غیرخوراکی که در برخی افراد رخ می‌دهد. علت دقیق این بیماری هنوز مشخص نیست، اما عواملی وجود دارند که ممکن است افراد را بیشتر در معرض این بیماری قرار دهند.

مهم است به یاد داشته باشید که اگر کودک کوچکی به طور ناخودآگاه اشیاءی را در دهان خود قرار می‌دهد، به طور قطع نمی‌توان گفت که این کار به اختلال پیکا مربوط است. برای تشخیص و بررسی دقیق، نیاز به اطلاعات بیشتری است. به طور کلی، پیکا ممکن است در هر سن و برای هر فردی رخ دهد، اما گروهی از افراد بیشتر از دیگران در معرض این بیماری قرار می‌گیرند:

۱. کودکان کوچک، به ویژه زیر شش سال.
۲. افرادی که از رژیم‌های غذایی سخت و نامناسب استفاده می‌کنند.
۳. زنان بارداری که علائم عجیب و غریبی دارند یا دچار کم خونی داسی‌شکل هستند (یک نوع اختلال خونی وراثتی).
۴. افرادی که به علت مشکلات روانی، مانند ناتوانی ذهنی، اسکیزوفرنی یا اختلالات اوتیسم، تحت تأثیر قرار دارند.
۵. افرادی که به علت سوءتغذیه و گرسنگی رنج می‌برند.
۶. افرادی که کمبود مواد مغذی مانند آهن، روی و کلسیم دارند.
۷. کودکانی که به شدت تحت تأثیر استرس قرار گرفته‌اند یا در فقر شدید زندگی می‌کنند.
۸. برخی از فرهنگ‌ها و آیین‌های مذهبی خاص، به عنوان مثال، در یک محل زیارت مذهبی کاتولیک در نیومکزیکو، آمریکا، خوردن خاک بسیار رایج است.

اگر کودک کوچکی از سر ناآگاهی اشیاءی را در دهان خود قرار دهد، نمی‌توان گفت که این کار به اختلال پیکا مربوط است.

دلیل شایع بودن اختلال پیکا در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم به تعدادی علت برمی‌گردد. کودکان مبتلا به اوتیسم به دلایل زیر به طور معمول به مواد غیرخوراکی علاقه نشان می‌دهند:

1. ناتوانی در تشخیص غذاها و مواد غیرخوراکی.
2. کمبود مواد مغذی، به خصوص آهن و روی به صورت ژنتیکی.
3. ناتوانی در نشان دادن واکنش مناسب به مواد غیرخوراکی.
4. عدم ارتباط و تفاوت با دیگر کودکان از نظر رفتاری و تغذیه.

عوارض اختلال پیکا ممکن است شامل انسداد روده، زخم معده، مسمومیت با سرب، صدمات دندان، بیماری‌های عفونی و انگلی، نارسایی کبد، یبوست و اسهال مزمن، آسیب به کلیه‌ها، آسیب به جنین و افزایش خطر ابتلا به بیماری صرع می‌شود.

در صورت مشاهده علائم خطرناک مانند خفگی یا درد شدید، بهتر است فوراً با اورژانس تماس گرفته یا به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کنید.

اگر کودک کوچکی اشیاء غیرخوراکی را در دهان خود قرار دهد، نمی‌توان گفت که این کار به اختلال پیکا مربوط است. اختلال پیکا در کودکان مبتلا به اوتیسم به دلایل مختلف از جمله ناتوانی در تشخیص غذاها و مواد غیرخوراکی رخ می‌دهد. عوارض احتمالی این اختلال شامل مشکلات گوارشی، انسداد روده، آسیب به دندان‌ها و بیماری‌های عفونی است. در صورت بروز علائم خطرناک مانند خفگی یا درد شدید، بهتر است به مراکز درمانی مراجعه کنید.

به طور قطع نمی‌توان از بروز اختلال پیکا پیشگیری کرد، زیرا هرزه خواری به صورت غیرقابل پیش‌بینی اتفاق می‌افتد. با این حال، با داشتن یک تغذیه مناسب و دقت در اطراف کودکان، می‌توانید از بروز این اختلال جلوگیری کنید. در نظر داشتن عادت‌های غذایی خانواده و توجه به اشیاءی که کودک خردسال شما برای قرار دادن در دهانش علاقه نشان می‌دهد، می‌تواند به شناسایی زودهنگام این اختلال و جلوگیری از عوارض خطرناک آن کمک کند.

همچنین، نظارت دقیقتر بر بازی‌های کودکان در محیط خارج از خانه و اطمینان از اینکه مواد غیرخوراکی در دسترس آن‌ها نباشند، نیز می‌تواند مفید باشد. هرچند این تدابیر نمی‌توانند به طور مطلق از بروز اختلال پیکا جلوگیری کنند، اما می‌توانند در کاهش خطر وقوع آن کمک کنند.

برای تشخیص اختلال پیکا، پزشک ابتدا سابقه پزشکی فرد را بررسی کرده و اطلاعاتی از خانواده، به ویژه در مورد کودکان، جمع‌آوری می‌کند. سپس آزمایشاتی را برای تشخیص دقیق‌تر تجویز می‌کند.

برای تشخیص احتمال کم‌خونی و تعیین میزان آهن و روی، یک آزمایش خون انجام می‌شود. در این آزمایش، یک نمونه خون از بیمار گرفته می‌شود و سطوح آهن و روی در آن بررسی می‌شود.

برای بررسی خونریزی معده، نمونه‌ای از مدفوع جمع‌آوری می‌شود تا میزان خون در آن بررسی شود.

جهت بررسی انسداد روده‌ها، تصویربرداری از روده‌ها انجام می‌شود. این تصویربرداری می‌تواند شامل آزمون‌هایی مانند اسکان تجویزی، کلونوسکوپی یا رادیولوژی با استفاده از مواد رادیواکتیو باشد.

برای ارزیابی میزان سرب، یک آزمایش خون انجام می‌شود. این آزمایش میزان سرب موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

برای بررسی وجود انگل یا باکتری، آزمایشی مانند تحلیل مدفوع یا سایر آزمایش‌های مرتبط در نظر گرفته می‌شود.

برای بررسی کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری، یک آزمایش خون می‌تواند انجام شود. این آزمایش میزان ویتامین‌ها و مواد معدنی اصلی را در خون بررسی می‌کند.

برای ارزیابی کاهش وزن، پزشک ممکن است یک سری آزمایش‌ها انجام دهد تا علت کاهش وزن را تشخیص دهد، از جمله آزمایش خون برای بررسی عملکرد تیروئید و سایر آزمایش‌های مرتبط.

در مورد پیکا، باید گفت که خطرناک است. خوردن مواد غیرخوراکی مانند پلاستیک، مدفوع حیوانات، خاک، فلزات، پودر بچه و موارد مشابه می‌تواند عوارض جدی و بیماری‌های خطرناکی را به همراه داشته باشد.

درمان پیکا بستگی به علت و شدت آن دارد. پس از تشخیص توسط پزشک، درمان معمولاً شامل ترک عادت خوردن مواد غیرخوراکی و مشاوره رفتاری است. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به درمان دارویی یا روان‌درمانی وجود داشته باشد. مهم است که درمان پیکا توسط یک تیمبه منظور بررسی احتمال کم‌خونی و تعیین میزان آهن و روی، یک آزمایش خون انجام می‌شود. در این آزمایش، یک نمونه خون گرفته می‌شود تا سطوح آهن و روی در آن بررسی شود.

برای بررسی خونریزی معده، نمونه‌ای از مدفوع جمع‌آوری می‌شود تا میزان خون در آن بررسی شود.

جهت بررسی انسداد روده‌ها، تصویربرداری از روده‌ها انجام می‌شود. این تصویربرداری ممکن است شامل آزمون‌هایی مانند اسکان تجویزی، کلونوسکوپی، یا رادیولوژی با استفاده از مواد رادیواکتیو باشد.

برای ارزیابی میزان سرب، یک آزمایش خون انجام می‌شود تا مقدار سرب در خون سنجیده شود.

برای بررسی وجود انگل یا باکتری، ممکن است یک آزمایش مدفوع یا آزمایش‌های مرتبط دیگر صورت بگیرد.

برای بررسی کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری، یک آزمایش خون ممکن است انجام شود. این آزمایش میزان ویتامین‌ها و مواد معدنی اصلی را در خون بررسی می‌کند.

برای ارزیابی کاهش وزن، پزشک ممکن است یک سری آزمایش‌ها انجام دهد تا علت کاهش وزن را تشخیص دهد، از جمله آزمایش خون برای بررسی عملکرد تیروئید و سایر آزمایش‌های مرتبط.

درباره پیکا، باید گفت که خطرناک است. خوردن مواد غیرخوراکی مانند پلاستیک، مدفوع حیوانات، خاک، فلزات، پودر بچه و موارد مشابه می‌تواند عوارض جدی و بیماری‌های خطرناکی را به همراه داشته باشد.

درمان پیکا بستگی به علت و شدت آن دارد. پس از تشخیص توسط پزشک، درمان معمولاً شامل ترک عادت خوردن مواد غیرخوراکی و مشاوره رفتاری است. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به درمان دارویی یا روان‌درمانی وجود داشته باشد. مهم است که درمان پیکا توسط یک تیم پزشکی متخصص و پشتیبانی مناسب صورت گیرد.

درمان‌های دارویی شامل استفاده از داروها به منظور درمان مشکلات مختلف می‌باشد. به عنوان مثال:

– برای درمان یبوست یا اسهال، داروهای خاصی به کار می‌رود که به تنظیم و بهبود حرکت روده‌ها کمک می‌کنند.

– درمان زخم معده نیز اغلب با استفاده از داروهای خاصی صورت می‌پذیرد. این داروها معمولاً برای کاهش ترشح اسید معده و تسکین التهابات موجود در معده استفاده می‌شوند.

– برای درمان عفونت‌های انگلی یا باکتریایی، آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شوند. این داروها عامل‌های عفونت را مهار و از بین می‌برند.

– مکمل‌های غذایی نیز برای درمان کمبود مواد مغذی تجویز می‌شوند. این مکمل‌ها شامل ویتامین‌ها، مواد معدنی و سایر ترکیبات مغذی هستند که به سازمان کمک می‌کنند تا نیازهای غذایی را تامین کند.

– درمان‌های رفتاری به منظور تغییر رفتارهای نامطلوب و اصلاح آنها استفاده می‌شوند. فرد ممکن است به یک متخصص سلامت روان یا رفتارشناسی ارجاع داده شود تا برنامه‌های اصلاح رفتار دریافت کند و به او راهنمایی شود.

– در برخی موارد، ممکن است داروها به منظور مدیریت مشکلات رفتاری و کمک به کاهش اشتها و انگیزه فرد برای خوردن مواد غیرخوراکی تجویز شوند.

در هر صورت، تعیین نوع درمان مناسب و تجویز داروها باید توسط پزشک یا متخصص مربوطه صورت گیرد.

یکی از روش‌های درمان بیماری پیکا، ارجاع فرد به یک متخصص سلامت روان یا رفتارشناسی است. این متخصصان می‌توانند به فرد برنامه‌های درمانی اصلاح رفتاری ارائه کنند و در هدایت و معطوف کردن توجه او به غذاهای مناسب و دور کردن او از اشیا بی‌ارزش به او کمک کنند.

درباره پیکا و سوالات متداول آن، پیکا نوعی اختلال یا بیماری است که در آن فرد گرایش شدیدی به مصرف مواد غیرخوراکی مانند گچ، مو، فلزات، پارچه و غیره دارد.

برای تشخیص پیکا، روش‌های مختلفی وجود دارد. این شامل گرفتن نمونه مدفوع جهت بررسی خونریزی معده، تصویربرداری از روده‌ها جهت بررسی انسداد روده‌ها و آزمایش ارزیابی میزان سرب می‌شود.

پس از تشخیص پیکا، دو نوع درمان برای این بیماری تجویز می‌شود. درمان دارویی و درمان رفتاری. این درمان‌ها به منظور مدیریت و کنترل علائم پیکا و تغییر رفتارهای نامطلوب مرتبط با این بیماری استفاده می‌شوند.

در این مقاله، ما به بررسی موضوع پیکا پرداختیم که یک نوع اختلال است که در آن فرد گرایش به مصرف مواد غیرخوراکی دارد. این بیماری قابل پیشگیری نیست، اما با توجه به عادت‌های غذایی و استفاده از یک رژیم غذایی مناسب، به ویژه در کودکان، می‌توان در حدی پیش از بروز علائم آن را تشخیص داد.

اگر شما یا کودکتان رفتارهای غیرعادی و مشکوک نسبت به خوردن یک ماده غیرخوراکی مشاهده می‌کنید، حتماً باید به زودی با یک پزشک در این خصوص مشورت کنید. اگر متوجه شوید که شما حساسیتی نسبت به یک ماده غیرخوراکی خاص دارید، می‌توانید با کمک یک درمانگر به درمان پیکا بپردازید.

بیمارستان کلیولند: مراقبتی کاملاً حرفه‌ای برای هر زندگی

در حالتی که به یک مکان بیمارستان کلیولند می‌آیید؟

خورشیدگرفتگی – تمامی قرار ملاقات‌ها به طور معمول برگزار می‌شوند، اما زمان مسافرت را بیشتر در نظر بگیرید.
خیابان E. 100th در محوطه اصلی بیمارستان کلیولند بسته شده است.
تغییرات در ورودی مرکز سرطان هیلکرست
بسته شدن ورودی چشم‌پزشکی کول

اطلاعات بازدید و COVID-19

800.223.2273

100 سال از بیمارستان کلیولند

MyChart

نیاز به کمک دارید؟

اهداکردن

شغل

جستجو

جستجو

منوی بیمارستان کلیولند

ClevelandClinic.org

یافتن یک دکتر

مکان‌ها و مسیرها

بیماران و بازدیدکنندگان

کتابخانه سلامت

موسسات و بخش‌ها

قرار ملاقات

MyChartنیاز به کمک؟

برای کمک اضافی تماس بگیرید
800.223.2273

ClevelandClinic.org

یافتن یک دکتر

مکان‌ها و مسیرها

بیماران و بازدیدکنندگان

کتابخانه سلامت

موسسات و بخش‌ها

قرار ملاقات

کتابخانه سلامت

بیماری‌ها و شرایط

تشخیص و آزمایش‌ها

درمان و روش‌ها

سیستم‌های بدن و اعضا

داروها، دستگاه‌ها و مکمل‌ها

دریافت مراقبت
دریافت یک قرار ملاقات در بیمارستان کلیولند آسان است. با استفاده از هر یک از این گزینه‌های راحت می‌توانید قرار ملاقات بگیرید.

866.320.4573 فرم درخواست قرار ملاقات
نوبت‌های مجازی
مراقبت اکسپرس و مراقبت فوری
مشاوره‌های دوم مجازی

زندگی بهتر
اطلاعات بهداشت و سلامتی را پیدا کنید تا به شما و خانواده‌تان کمک کند روزهای بهتری را سپری کنید.

اخبار و روندهای بهداشتی
از خبرنامه ما عضو شوید
به پادکست ما گوش کنید
تغذیه و خوراکی‌های سالم
سرماخوردگی و آنفولانزا و COVID + RSV

نیاز به کمک دارید؟
سوالی دارید؟ ما می‌خواهیم یافتن آنچه را که به دنبال آن هستید آسان باشدر حالتی که به یک مکان بیمارستان کلیولند می‌آیید، برخی اطلاعات مهم و به‌روز را در اختیار شما قرار می‌دهیم. این شامل موارد زیر است:

– خورشیدگرفتگی: تمامی قرار ملاقات‌ها به طور معمول برگزار می‌شوند، اما در نظر داشته باشید که برای مسافت زیادتر زمان بیشتری در نظر بگیرید.
– بسته شدن خیابان E. 100th در محوطه اصلی بیمارستان کلیولند.
– تغییرات در ورودی مرکز سرطان هیلکرست.
– بسته شدن ورودی چشم‌پزشکی کول.
– اطلاعات بازدید و COVID-19.

برای کمک به شما، شماره تماس 800.223.2273 در دسترس است. همچنین می‌توانید از MyChart نیز استفاده کنید. منابع بیشتری نیز در دسترس است، از جمله امکان یافتن یک دکتر، مشاهده مکان‌ها و مسیرها، دسترسی بیماران و بازدیدکنندگان، کتابخانه سلامت، موسسات و بخش‌ها، و قرار ملاقات.